Η μεγάλη κατάκτηση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι το σύνολο που παρουσιάζει. Ό,τι και αν γίνει από εδώ και πέρα στο υπόλοιπο της σεζόν…
Ο Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα απολύτως εξαρτημένη από το αποτέλεσμα, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη. Ό,τι ισχύει μετά από μία νίκη, μικρή ή μεγάλη, μπορεί πανεύκολα να αποδομηθεί έπειτα από μία γκέλα. Εδώ εντοπίζεται η πρώτη παρέμβαση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς τη φετινή σεζόν. Έχουν υπάρξει παιχνίδια που το Τριφύλλι δεν βλέπεται. Έχουν υπάρξει παιχνίδια που ήταν να το πιείς στο ποτήρι. Όπως δεν κερδίζει όμως, έτσι κερδίζει. Σαν ομάδα…
Όποιος περίμενε να ολοκληρωθεί το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο και να αποθεωθεί το ποδόσφαιρο που παίχτηκε, δεν γνωρίζει τι… παίζεται στην Ελλάδα. Όταν ο Παναθηναϊκός κερδίζει, συνήθως το… θέαμα είναι κακό. Λες και περιμένει ακόμα και ο πιο αδαής φίλαθλος του σπορ στον τόπο μας, να παιχτεί ματς τύπου Μάντσεστερ Σίτι – Λίβερπουλ. Όταν, επίσης, ο Παναθηναϊκός κερδίζει αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο αντίπαλος δεν έχει κίνητρο ή έδωσε μεγαλύτερη σημασία στην επόμενη υποχρέωσή του. Γενικά, πρέπει να απαξιώνεται συστηματικά κάθε επιτυχία των Πράσινων, ώστε να παραμένουν στην εσωστρέφεια.
Η Λεωφόρος «μίλησε»
Για κάποιον που γνωρίζει να κρίνει, ο Παναθηναϊκός πήρε εύκολα τους βαθμούς από τους «ερυθρόλευκους» οι οποίοι λύσσαξαν να γλιτώσουν ό,τι σώζεται από το 42’ όταν και έμειναν πίσω στο σκορ. Ο κόουτς Μαρτίνς έβαλε ό,τι μεσοεπιθετικό είχε στον πάγκο, ώστε να βελτιώσει την εικόνα της ομάδας του. Το αποτέλεσμα ήταν να ψάχνει από το 75’ και μετά ο ερειστικός Παπασταθόπουλος (απίστευτο που έβγαλε το παιχνίδι δίχως κίτρινη, έχοντας κάνει και ένα πέναλτι στο… σβέρκωμα του Αλεξανδρόπουλου) τον Σισέ, σε μία πεπαλαιωμένη τακτική να αγωνίζεται συμπληρωματικός φορ ο στόπερ όταν η ομάδα που χάνει πιέζει για το γκολ.
Με την αύρα που υπάρχει μέσα στον Απρίλιο, με τον κόσμο να έχει αγκαλιάσει τους Πράσινους ξανά αφού βλέπει καλό ποδόσφαιρο και προοπτική, ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να κάνει, απλώς, τα στοιχειώδη για να πάρει τους βαθμούς της νίκης. Κίνητρο είχε μετά τη νίκη του Άρη επί του ΠΑΟΚ και με τη Λεωφόρο αρωγό, ο πολυπόθητος θρίαμβος ήρθε. Παίζοντας, μάλιστα, στο ρελαντί και με αξιοποιημένη μόλις μία από τις 3-4 καλές ευκαιρίες που έκαναν οι γηπεδούχοι. Σίγουρα είναι δύσκολο αυτό να επαναλαμβάνεται στα εκτός έδρας παιχνίδια, αλλά με νίκες επί των Άρη και ΠΑΣ Γιάννινα στο «Απόστολος Νικολαΐδης» το Τριφύλλι συγκεντρώνει καλές πιθανότητες να εξασφαλίσει μία ευρωπαϊκή θέση μέσω Πρωταθλήματος.
Η δουλειά του Φώτη και του Κώτσιρα
Στο 1-0 ο Φώτης Ιωαννίδης έχει απασχολήσει τον Παπασταθόπουλο, βγάζοντάς τον εκτός φάσης ουσιαστικά. Ο Σισέ δεν υπάρχει στο κέντρο άμυνας, με αποτέλεσμα ο Αϊτόρ να σκοράρει προ του Λαλά ο οποίος, φιλότιμα, μετατοπίστηκε για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Η προσφορά του Έλληνα φορ είναι δεδομένα υψηλή, μόνο και μόνο για αυτή τη συμμετοχή στο γκολ. Δείχνει, επίσης, ότι μόλις έρθει ένας κανονικός φορ υψηλού επιπέδου η ποιότητα που έχει ο Παναθηναϊκός στα εξτρέμ (τα οποία, πλέον, κάνουν παιχνίδι δίνοντας γκολ και ασίστ) δεν θα πηγαίνει χαμένη.
Αξίζει μία ξεχωριστή αναφορά και σε ένα παιδί που ήρθε από τον Αστέρα Τρίπολης, έχοντας δείξει εκεί τι μπορεί να κάνει. Με την αμφιβολία για το αν έχει τη δυναμική να βγάλει την ίδια ποιότητα στον Παναθηναϊκό, σαφώς, να υφίσταται. Δεν του βγήκαν κάποια ματς, ωστόσο η βελτίωσή του βγάζει μάτια πλέον. Κάθε φορά που ανέβαινε δημιουργούσε μία υπεραριθμία στη δεξιά πλευρά, κατάσταση από την οποία άρχισε και το γκολ. Σχεδόν όλο το «φτερό» έπαιξε ο Γιάννης Κώτσιρας, αποτελώντας έναν από τους πρωταγωνιστές του ντέρμπι της Λεωφόρου. Ακόμα μία παρέμβαση του Γιοβάνοβιτς η βελτίωσή του.
Για τον κομβικό Αϊτόρ, το «ξύλο» που τρώει σε κάθε ματς ο παικταράς Παλάσιος και την επιβεβλημένη παρουσία του Αλεξανδρόπουλου στην ενδεκάδα έχουν γραφτεί τα πάντα. Αγωνιστικά, ο Παναθηναϊκός επιβάλλεται να μείνει συγκεντρωμένος στο πλάνο του και να αποκλείσει τη Λαμία από τον πρώτο ημιτελικό της Λεωφόρου. Πάγια άποψη είναι πως μεγάλος στόχος της σεζόν αποτελεί το Κύπελλο, το οποίο θα φέρει κούπα μετά από οκτώ χρόνια και ευρωπαϊκή έξοδο μετά από πέντε. Αυτά τα τρία ματς, με τον τελικό μαζί, είναι όλη η υπόλοιπη χρονιά για το Τριφύλλι. Ό,τι και να γίνει, ωστόσο, το αποφασιστικό βήμα να λειτουργεί ως κανονική ομάδα, έχει γίνει.
