Ο μεγάλος αντίπαλος του Παναθηναϊκού σε αυτό το Πρωτάθλημα είναι ο ίδιος ο εαυτός του. Όπως συμβαίνει πάντα…
Το νόμισμα έχει δύο όψεις. Ο Παναθηναϊκός ζητάει ξανά τον τίτλο, εργάζεται για αυτόν, σύσσωμος ο οργανισμός είναι μία γροθιά (πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, που, όμως, πρέπει να προσμετρηθούν) και, κυρίως, αγωνιστικά δεν μιλάμε για ουτοπία. Η άλλη όψη έχει να κάνει με την υπέρμετρη αισιοδοξία και αυτό το… κάτι που περιμένουμε, όλοι οι φοβικοί, να γίνει και να διαταράξει το κλίμα.
Επί των αγωνιστικών, η εγγύηση έχει όνομα. Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ουδείς θα παρεκκλίνει του στόχου της βελτίωσης της ομάδας, όσο ο προπονητής συμπεριφέρεται – στο γήπεδο και εκτός αυτού – έτσι. Ο φόβος δεν είναι μεταφυσικός, από την άλλη, για όσους θυμούνται. Πως χάθηκαν Πρωταθλήματα τα τελευταία χρόνια, είτε λόγω εσωτερικών τριγμών είτε εξαιτίας εξωγενών (της ομάδας) παραγόντων (διαιτησία).
Το σύστημα ήδη «λυσσάει»
Έχει την πλάκα του να προσπαθεί ο συστημικός παράγοντας του ελληνικού ποδοσφαίρου και όσων των αποτελούν (και δημοσιογράφων, βεβαίως – βεβαίως) να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Μπορούν να νομίζουν ότι θέλουν, όμως ο κόσμος του Τριφυλλιού πλέον είναι υποψιασμένος και δεν τους λαμβάνει υπόψη όπως πριν χρόνια. Όταν λύσσαγαν για να δημιουργήσουν έριδες και φιλονικίες σε ένα περιβάλλον εύκρατο για τέτοια.
Λες και ο Παναθηναϊκός ευθύνεται που έπαιξε στη Λεωφόρο με τη Λιβαδειά και τα 4/5 ματς έως τώρα είναι εντός. Λες και ευνοήθηκε ο Παναθηναϊκός στα δύο πεντακάθαρα και κρυστάλλινα πέναλτι με την ΑΕΚ. Λες και, μέχρι στιγμής, δεν έχει πάρει ό,τι του ανήκει. Καλό θα ήταν να συνειδητοποιήσουν και να προσπαθήσει ακόμα περισσότερο για αυτό η διοίκηση πως οι εποχές που ό,τι άνηκε στο Τριφύλλι το καπηλεύονταν, πέρασαν. Εδώ δεν είναι θέμα… τιμωρού Αλαφούζου. Ο ταλαιπωρημένος κόσμος, απλώς, δεν θα το επιτρέψει. Τόσο απλά.
Εκεί που θα πρέπει να εστιάσει ο Παναθηναϊκός είναι η δημιουργία ενός πλέγματος προστασίας στις επιθέσεις, οι οποίες μετά τη διακοπή θα ενταθούν. Απολογούμαι για το πρώτο ενικό, αλλά περιμένω κακές διαιτησίες, χτυπήματα κάτω από τη μέση (μην επιτρέψετε να προέλθουν από εντός), ακόμα και μυθοπλασία ιστοριών για να ταρακουνηθεί ο σύλλογος. Το σημειώνω, το αφήνω εδώ και ελπίζω τα screenshots που θα κρατηθούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον μου. Δεν αποκλείω καν μέσα στη σεζόν, αν τον Απρίλιο πχ ο σύλλογος πρωτοπορεί ακόμα, να έχουμε ενδιαφέρον για αλλαγή ιδιοκτησίας!
Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα. Δεν βάζω το γηπεδικό στη μέση, διότι εκεί υπάρχει ήδη μία μειοψηφία (που ουδεμία σχέση έχει με οργανωμένους ή μεμονωμένους, για να μην παρεξηγηθώ), η οποία ήδη «χτυπάει» στο ψαχνό. Τώρα είναι η διοίκηση Μαλακατέ στον Ερασιτέχνη στο επίκεντρο, μετά την πρώτη γκέλα ίσως αρχίσουν πάλι τα μυθεύματα που ανερυθρίαστα διακινούνταν πέρυσι. Με Γιοβάνοβιτς στον πάγκο, να θυμίσω, ο οποίος, όμως, τώρα είναι θωρακισμένος και ανέγγιχτος.
Ποιον να πρωτοβάλει στην Τούμπα;
Ο Παναθηναϊκός, με αντισώματα για τις παραπάνω κακοτοπιές, δεν ενδιαφέρεται για non-paper αντιπάλων και όσα προσπαθούν να αιτιολογήσουν με τις γκρίνιες και τις δικαιολογίες τους. Αυτό που απασχολεί τον μέσο φίλαθλο, ο οποίος αδημονεί για το επόμενο παιχνίδι, είναι αν θα πάμε στην Τούμπα με Σάρλια – Πούγγουρα ή με τους βασικούς Σένκεφελντ – Μάγκνσουσον. Αν ο Μπερνάρ θα είναι έτοιμος για βασικός και πως θα μπουν στην τακτική του κ. Γιοβάνοβιτς οι Τσοκάι και Τρουιγέ άμεσα. Ο Παναθηναϊκός φίλαθλος, που θέλει να δει ξανά το Τριφύλλι να δεσπόζει, ασχολείται με το ποδόσφαιρο πάλι. Και μόνο με αυτό… Κέρδος, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο.
