Τον περιμένουν στη γωνία να χάσει, αλλά αρνείται πεισματικά. Ο Παναθηναϊκός κερδίζει, πλέον, και τους διαιτητές…
Τι θα κάνουμε ενάμιση μήνα χωρίς τον Παναθηναϊκό του Ιβάν Γιοβάνοβιτς; Μου λέτε; Η επιτυχία αυτής της ομάδας είναι μεγαλύτερη από το 11-1-0 και τη βαθμολογική θέση που έχει εξασφαλίσει. Να σε ζώνει η αγωνία κάθε λεπτό στο παιχνίδι. Να περιμένεις πως και πως το επόμενο. Να αρπάζεις μία τσάντα με ό,τι βρεις μπροστά σου και να περιδιαβαίνεις την ελληνική επαρχία για το Τριφύλλι. Όπως όταν είμαστε μικρότεροι…
Πέραν των βαθμών, ο Παναθηναϊκός αγαπιέται ξανά. Επειδή αυτή εδώ η σελίδα, αλλά και ο υπογράφων, «έφαγε» τα πρόσφατα πολύ άσχημα χρόνια του Τριφυλλιού με το κουτάλι, έχει μεγαλύτερη αξία ό,τι συμβαίνει. Όσο βαρύ και αν είναι αυτό που θα πω… «ό,τι και αν γίνει από εδώ και πέρα». Ο Παναθηναϊκός που δεν απασχολούσε παρά ελάχιστους, τώρα συσπειρώνει, εμπνέει και θυμίζει ξανά στον κόσμο του εποχές παλιές και καλές. Τότε που παίζαμε με την Μπαρτσελόνα και λέγαμε, «ε, κάποια στιγμή θα μπει».
Μεγάλα βήματα
Φυσικά δεν είναι το ίδιο και για να καθιερωθεί ξανά το Τριφύλλι στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, όπου ανήκει, θα πρέπει να υπάρχει συνέχεια και συνέπεια. Απλά, περάσματα όπως του Βόλου και του Αγρινίου δείχνουν ότι οι Πράσινοι έκαναν τα απαραίτητα baby steps για να ξεβαλτώσουν από την άγονη γραμμή των προηγούμενων ετών. Ειδικά το 1-0 επί του Παναιτωλικού ίσως αξίζει… 3,1 βαθμούς και όχι 3 όπως το 5-1 στον Βόλο για παράδειγμα. Χωρίς τους βασικούς εξτρέμ, με την ομάδα εμφανώς κουρασμένη (κυρίως ψυχολογικά) και με το «πρέπει» της νίκης μετά το 1-1 με τον Ολυμπιακό.
Με παίκτες – κλειδιά όπως ο Βέρμπιτς και ο Μπερνάρ να προσπαθούν να βρουν πατήματα και σιγουριά στις κινήσεις τους. Όμως αυτός ο Παναθηναϊκός αναδεικνύει πρωταγωνιστές και δεν είναι μικρό πράγμα σε τέτοιες έδρες να βγαίνει νικητής. Σε γήπεδα, δηλαδή, που έμενε εκτός στόχων από νωρίς τα προηγούμενα χρόνια. Ακόμα και όταν του στερούνται τα αυτονόητα, όπως στην απόφαση του ρέφερι Βεργέτη. Να αλλάξεις τους κανονισμούς, ok, το έχουν κάνει άπειρες φορές οι διαιτητές παγκοσμίως.
Τεράστιο ζήτημα η διαιτησία
Ο συγκεκριμένος χαρακτήρισε, στην απόφασή του, χέρι στήριξης του Αποστολάκη (όπου βρίσκει η μπάλα) το οποίο αιωρείται… Όχι μόνο δεν εφάπτεται, δηλαδή, ή δεν ακουμπά τον αγωνιστικό χώρο αλλά δεν έχει και τέτοια κατεύθυνση. Μένει ένα ματς, με τον Ατρόμητο, στη sold out Λεωφόρο, όπου μία επικράτηση ακόμα μπορεί να διαμορφώσει κατάσταση ανάλογα και με το αποτέλεσμα στο Ολυμπιακός – ΑΕΚ.
Η «Ένωση», που είναι πιο κοντά στον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό, έχει δει τις φωνές της μετά την ήττα από τους Πράσινους να πιάνουν τόπο. Πέναλτι με τον Ατρόμητο, πέναλτι με τα Γιάννενα, πέναλτι με τον Λεβαδειακό, πέναλτι με τον Αστέρα Τρίπολης, πέναλτι με τον ΟΦΗ. Μόνο με τον ΠΑΟΚ δεν πήρε. Ήταν τόσο κακός ο αντίπαλός της, που δεν χρειάστηκε κιόλας. Οι φωνές πιάνουν τόπο, με λίγα λόγια, αλλά ο Παναθηναϊκός πρέπει να αντιδράσει. Κάποια στιγμή θα κοστίσει αυτός ο συνδυασμός, να φοβάται ο διαιτητής να σφυρίξει υπέρ των Πράσινων και αλλού να κάνει απλοχεριές.
