Ο Παναθηναϊκός πρέπει να προστατεύσει ως κόρη οφθαλμού τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς από τον πόλεμο που «σιγοβράζει» εναντίον του.
Ανατρέχοντας στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου, θα βρεις ελάχιστους που έχουν καταφέρει να πετύχουν το ακατόρθωτο. Να κάνουν Παναθηναϊκούς να συμφωνήσουν μεταξύ τους για κάτι. Μία το γήπεδο, μία τα διοικητικά, μία το κόκκινο του χορηγού στη φανέλα, μία τα δύο αμυντικά χαφ, μία ο Μάνσο που έγινε Γήττας, μία ότι ο Πίτσος είναι καλύτερος του Γιάρνι και πάει λέγοντας… Τα διαφορετικά δόγματα στο Τριφύλλι μπορούν να οδηγήσουν σε διαφωνίες για το παραμικρό.
Αφήνουμε εκτός τεράστιους παράγοντες, επιπέδου Γιαννακόπουλων, και αναρωτιόμαστε: Πόσοι μπορούν να ενώσουν τον σύλλογο; Πόσοι, με τη δουλειά και τα επιτεύγματά τους, κρίνονται ικανοί να το κάνουν; Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι ένας εξ αυτών και μάλιστα πριν κλείσει δύο σεζόν στην ομάδα. Το χαμηλό προφίλ, η σοβαρή προσέγγιση στο κλαμπ ακόμα και ως προς την πρώτη χρονική διάρκεια συμβολαίου (άλλος θα έκλεινε με τριετές, ώστε να κατοχυρώσει πιθανή αποζημίωση). Ο σεβασμός στα όσα πρεσβεύει, ηθικά, ο Παναθηναϊκός…
Με μία διοίκηση, επιεικώς, αμφιλεγόμενη και με ιστορικό που ο μέσος Παναθηναϊκός επιθυμεί να ξεχάσει. Με την ανομβρία τίτλων να έχει βαρέσει κατακούτελα άπαντες (αποδεικνύεται από τον πανικό με τον οποίο αντιμετωπίστηκετο 0-3 από τον ΠΑΟΚ, ευτυχώς όχι στη Λεωφόρο). Με την κρίση να βρίσκεται μπροστά στην πόρτα του συλλόγου, αγωνιστικά. Ποιος δημιουργεί την ελπίδα ότι οι μεγάλοι στόχοι Πρωταθλήματος και Κυπέλλου μπορούν να εκπληρωθούν;
Άλλο η κριτική, άλλο η υπονόμευση
Επειδή πρέπει να υπάρχει μία διαχωριστική γραμμή στα παραπάνω γενικόλογα… Η κριτική είναι μέσα στο παιχνίδι. Ειδικά από τον κόσμο των Πράσινων, που λατρεύει παθολογικά την ομάδα. Θα διαφωνήσουμε με τον Ιβάν, με τις τακτικές του, με τις αλλαγές του, με τις μεταγραφές του… Δεν θα τον απαξιώσουμε όμως. Δεν θα τον υπονομεύσουμε. Θα γίνει η κριτική για το καλό του συλλόγου και την πρόοδό του. Ναι, αργεί ο Παναθηναϊκός στις μεταγραφές επί των ημερών του. Και; Προτιμάει κανείς τις τακτικές Στραματσόνι, που… βοήθησαν στο κραχ; Ή πιστεύει κάποιος που έχει δει και ένα ματς στη ζωή του, ότι με καμιά δεκαριά προσθήκες δεν θα περνούσε τώρα η ομάδα κρίση;
Να εξηγήσουμε, όμως, τι σημαίνει υπονόμευση. Τα 1-0 του Παναθηναϊκού είναι βαθμοθηρία. Το 2-1 της ΑΕΚ στη Νίκαια, με τον ουραγό της βαθμολογίας, είναι βάθος ρόστερ, με γκολ στα χασομέρια, ένα που δεν έπρεπε να μετρήσει για φάουλ και ένα πέναλτι που δεν δόθηκε στους γηπεδούχους Το 1-1 του Παναθηναϊκού με τον ΟΦΗ στη Λεωφόρο είναι γκέλα. Που είναι… Το 0-0 του ΠΑΟΚ με τον ΟΦΗ στην Τούμπα είναι ατυχία. Το 1-0 του Παναθηναϊκού στα Γιάννενα με τον ΠΑΣ είναι νίκη με το ζόρι.
Τα 1-0 του Ολυμπιακού είναι «ένα και να καίει». Κριτική όχι στα social είναι αυτά, αλλά από φορείς ενημέρωσης υποτίθεται. Με στόχο να προσβληθεί η τακτική του προπονητή και η ικανότητά του.
Διότι είναι απλά τα πράγματα. Αποδόμηση Γιοβάνοβιτς και σταδιακή πτώση του status του στα μάτια του κόσμου, τι σημαίνει; Ενδεχόμενη αποπομπή του, ίσως, αφού η διοίκηση αυτή έχει παρελθόν… Και μετά τι θα μείνει; Διάλυση και φαγωμάρα, με όλους να τα βάζουν με όλα. Υπάρχει, λοιπόν, αυτή τη στιγμή ένας συνδετικός κρίκος. Ο προπονητής. Αν σπάσει, γεια σας…
