Η αλήθεια της στατιστικής του Τριφυλλιού στα δέκα τελευταία ματς και το μάθημα που πρέπει να δώσει στον τελικό Κυπέλλου.
Από τις 19 Φεβρουαρίου και την ήττα 1-0 στο Αγρίνιο από τον Παναιτωλικό, ο Παναθηναϊκός έδωσε δέκα παιχνίδια σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο. Απολογισμός 7-3-0, με 13-2 γκολ. Οι 4 νίκες είναι διαδοχικές, ενώ τα παιχνίδια που το Τριφύλλι δεν δέχτηκε γκολ έφτασαν τα 5 σερί. Το επίτευγμα θυμίζει κανονικό Παναθηναϊκό, τη στιγμή που πέρασαν λίγοι μόνο μήνες από την εποχή που για να πάρει η ομάδα αποτέλεσμα αγκομαχούσε.
Σίγουρα το δεύτερο ημίχρονο με τον Άρη είναι από τα χειρότερα του διαστήματος για το οποίο γίνεται η αναφορά. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, κόντρα στους Θεσσαλονικείς των δέκα παικτών, άργησε να παρέμβει από τον πάγκο. Πλην της αναγκαστικής αντικατάστασης του Γκατσίνοβιτς με τον Αλεξανδρόπουλο (έχει χάσει τον ρυθμό του από τον περιορισμένο χρόνο συμμετοχής), ο προπονητής του Παναθηναϊκού μπήκε στη διαδικασία διαφοροποιήσεων στο 81’ και τελείωσε τις αλλαγές του στο 89’. Με τον Ιτούρμπε να είναι εξαιρετικός, δημιουργώντας πληθώρα προβλημάτων στην άμυνα των Πράσινων, η ζημιά θα μπορούσε να είχε γίνει.
«Όπλο» η συνέπεια και η συνέχεια
Αυτό δεν έγινε, επομένως έχει νόημα η όλη συζήτηση όχι για ουσιαστικούς λόγους. Παρά μόνο για το τι θα πρέπει να προσέξει ο Παναθηναϊκός στα επόμενα κρίσιμα παιχνίδια, ώστε να μην πληρώσει τις αδυναμίες που παρουσίασε την Κυριακή στη Λεωφόρο σε δικό του ματς. Είναι προνόμιο και «όπλο» στον τρόπο λειτουργίας της ομάδας, που ενώ δεν ήταν καλή σε μεγάλο χρονικό διάστημα του αγώνα τελικά νίκησε. Σε ένα ματς το οποίο αν δεν το έπαιρνε η φθορά θα ήταν απείρως μεγαλύτερη από την αξιολόγηση της νίκης ως θετικό αποτέλεσμα. Διότι, ναι, υπάρχουν παιχνίδια που σου προκαλούν ζημιά αν δεν τα πάρεις και αν τα πάρεις τα «μπράβο» είναι πολύ λιγότερα από όσα θα έπρεπε.
Η πλειοψηφία του κόσμου αποδέχτηκε με ικανοποίηση αλλά και προβληματισμό το αποτέλεσμα. Στο γήπεδο αυτό δεν φάνηκε, διότι η ατμόσφαιρα ήταν για μία ακόμα φορά καταπληκτική. Στη γιορτή που στήθηκε από την αρχή του αγώνα δεν μπορεί να εντοπιστεί ούτε ψήγμα προβληματισμού. Κυρίως στα social παρατηρήθηκε τούτο και είναι λογικό. Αρχικά, γιατί ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει απαιτήσεις. Γνωρίζει ποια ομάδα υποστηρίζει, τι είναι ικανή να κάνει και προσδοκά πάντοτε το καλύτερο. Δευτερευόντως, διότι φαίνεται με μία απλή παρατήρηση πως το rotation του προπονητή είναι περιορισμένο. Και εδώ γεννάται η απορία αν αυτό το μειονέκτημα μπορεί να φτάσει την ομάδα έως τις 21 Μαΐου, να τη χρίσει Κυπελλούχο και να τη βγάλει στην Ευρώπη.
Ο Παναθηναϊκός έχει συνέχεια στις εμφανίσεις του, στο προαναφερθέν διάστημα. Είναι συνεπής, όπως όλες οι μεγάλες ομάδες. Νικάει και στην κακή του ημέρα, όπως όλες οι μεγάλες ομάδες. Αυτό είναι, ξεκάθαρα, δουλειά προπονητή. Ο Γιοβάνοβιτς μπορεί να παίρνει λίγο επάνω από τη βάση στη διαχείριση των αγώνων, ωστόσο είναι από τους καλύτερους προπονητές στην προετοιμασία τους. Αναζητά το γκολ στο πρώτο ημίχρονο, επάνω στο οποίο θα «χτίσει». Ο Άρης ανέδειξε, με το πολύ καλό κοουτσάρισμα του Μπούργος (έστω από τα μπουθ, λόγω τιμωρίας), πως αυτό πιθανώς να μην φτάνει από εδώ και πέρα. Ωστόσο, ο συνεπής Παναθηναϊκός είναι βέβαιο πως θα δουλέψει σε ό,τι συνέβη στο δεύτερο ημίχρονο.
Και πάλι είχε ευκαιρίες…
Για να μην αγγίξει η αναφορά σε ό,τι έχει γίνει στο δεύτερο ημίχρονο τα όρια της καταστροφολογίας, ο Παναθηναϊκός είχε στο κακό του ημίχρονο στιγμές για να πετύχει ένα γκολ ακόμα και να τελειώσει την υπόθεση – νίκη πιο νωρίς. Από τη στιγμή που η ζημιά δεν έγινε, η διαχείριση του γκολ του Σένκεφελντ που έδωσε το προβάδισμα παίρνει καλό βαθμό. Η παρεμβατικότητα από τον πάγκο είναι ζήτημα προπονητή, ο οποίος στις επόμενες εβδομάδες καλείται να ξεπεράσει συγκεκριμένα προβλήματα. Η κόπωση των Αϊτόρ, Χουάνκαρ και Ρούμπεν, για παράδειγμα, είναι προφανής από το 60’-65’ και μετά.
Οι λύσεις στον πάγκο δεν κρίνονται αντάξιες, πλην της θέσης του Ρούμπεν όπου Κουρμπέλης και Μαουρίσιο μπορούν να προσφέρουν βοήθεια. Για Αϊτόρ και Χουάνκαρ αυτό δεν ισχύει. Ζήτημα που πρέπει, επίσης, να προσεχθεί αποτελεί η επανένταξη του Καρλίτος στην κορυφαία γραμμή rotation. Ναι μεν ο Ιωαννίδης έχει «κουμπώσει» ιδανικά με Παλάσιος και Αϊτόρ στο 4-3-3, αλλά δεν του βγαίνουν όλα τα ματς. Ακόμα το εύκολο γκολ δεν το έχει. Αν το είχε, στην κεφαλιά προ του Κουέστα θα είχε κάνει το 2-0 και η συζήτηση θα ήταν ακόμα πιο διαφορετική τώρα.
Το βλέμμα στον τελικό
Ναι μεν πέρασε ο Παναθηναϊκός στην 3η θέση, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Έρχεται δύσκολο πρόγραμμα και με τις νέες παραμέτρους που βάζει ο ΠΑΟΚ στα playoffs, ο βαθμός δυσκολίας θα ανέβει. Οι Θεσσαλονικείς αντιμετωπίζουν τα παιχνίδια όχι με τη δέουσα προσοχή και σημασία. Ειδικά με Άρη και ΑΕΚ αυτό συνέβη και το καταγράφουμε με επιείκεια.
Σαν να μην τους νοιάζει… Και το σταματώ εδώ, με την υπόσχεση να επανέλθω για τις υπαρκτές προεκτάσεις. Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, είναι πιθανό να χρειαστεί να κερδίζει συνέχεια στα playoffs, ώστε να παραμένει 3ος ή 4ος. Αυτό δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, επομένως επιβάλλεται να «λοκάρει» τον τελικό Κυπέλλου και να δώσει εκεί ένα μάθημα με πολλαπλούς αποδέκτες.
