Δικαίως ο κόσμος του Παναθηναϊκού «βροντοφώναξε» τη στήριξη στη διοίκηση του Ερασιτέχνη. Δημιουργώντας, ωστόσο, μία ακόμα μεγάλη υποχρέωση…
Μετά από δύο διαδοχικές εκλογικές «μάχες», ο Παναθηναϊκός βγαίνει ισχυρότερος. Όχι μόνο επειδή δόθηκε το όραμα, η ελπίδα που έψαχνε ο προδομένος και πικραμένος φίλαθλός του, αλλά επειδή μία θορυβώδης μειοψηφία έπαψε να θέτει τους όρους κάτω από τους οποίους λειτουργεί ο οργανισμός. Περιορίστηκε δε σε ρόλο παρατηρητή των εξελίξεων και κομπάρσου, που δεν μπορεί να παρέμβει με πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το ΝΑΙ για τη Διπλή Ανάπλαση και η επανεκλογή της διοίκησης που αγωνίστηκε για αυτό προέκυψαν με ποσοστά ηγεμόνα. Σαφώς αυτό δεν σημαίνει πως ο Πρόεδρος του ΑΟ πρέπει να στήσει τη δική του… Βόρεια Κορέα μέσα στον Ερασιτέχνη, όπως εδώ και καιρό τον κατηγορούν οι αντίμαχοί του αλλά και ορισμένοι «φίλοι» του που το διαρρέουν στα μουλωχτά.
Η ευθύνη του είναι τεράστια, πλέον, και η αναφορά δεν έχει να κάνει με το αγωνιστικό κομμάτι μόνο. Τίτλοι κερδίζονται, τίτλοι χάνονται, κάποιες ομάδες που μπορεί να αναμένονταν καλές πιθανώς να μην ανταποκριθούν στις προσδοκίες ή το αντίθετο. Αυτά στον αθλητισμό συμβαίνουν. Το μείζον που πρέπει να προσέξει η ισχυρή διοίκηση Μαλακατέ είναι να προστατεύσει ό,τι έχτισε στο επίπεδο των νέων εγκαταστάσεων του συλλόγου και να μην επιτρέψει άλλα σαμποτάζ.
Να θωρακίσει κάθε κίνηση από εδώ και πέρα με ασφάλεια, δίχως να υπάρχει ούτε μία στο δισεκατομμύριο να προσβληθούν τα κεκτημένα. Δεν πιάνουν, πλέον, οι επικλήσεις στο συναίσθημα, οι αγάπες και τα λουλούδια, αλλά το πρόσφατο παράδειγμα με την αγωγή κατά του συλλόγου από μέλη του επιβάλλεται να είναι διδακτικό.
Συντριβή της αντιπολίτευσης
Ως προς την κυρίως διαδικασία ότι το εκλογικό σώμα πλησίασε τα χίλια άτομα έχει διττή ανάγνωση. Σε σχέση με προηγούμενες εκλογές το νούμερο είναι μυθικό. Σε σχέση, όμως, με το σύνολο των μελών και το εκλογικό σώμα του δημοψηφίσματος για τη Διπλή Ανάπλαση όχι. Αυτό από τη μία μεγαλώνει τη νίκη Μαλακατέ με ποσοστό άνω του 94%, αλλά κυρίως των μελών που εξέλεξε.
Η μικρότερη συμμετοχή θα περίμενε κανείς να ευνοήσει την αντιπολίτευση και να τη συσπειρώσει. Αυτό, όμως, δεν έγινε. Μία ακόμα νίκη της διοίκησης, η οποία από τις 30/3 όχι μόνο δεν έχασε έδαφος αλλά ισχυροποιήθηκε. Σε αυτό βοήθησαν οι τίτλοι, οι κινήσεις τύπου Κόβαρ που γεμίζουν ελπίδα ακόμα και για ευρωπαϊκή κούπα, όπως και η υπογραφή των συμβάσεων για τον Βοτανικό απέναντι στη δυσώδη προσπάθεια μπλοκαρίσματος με το σύρσιμο του ΑΟ στα δικαστήρια.
Και πάλι, όμως, η νέα διοίκηση πρέπει να έχει τα μάτια της ορθάνοικτα. Δεν πέρασε πολύς καιρός που μπροστάρηδες της πολεμικής ρητορικής εναντίον της μόνης λύσης στέγασης του σωματείου πλάσαραν επιχειρήματα που μπέρδεψαν τον κόσμο (μακάρι να μην έγινε εσκεμμένα…). Δεν πέρασε πολύς καιρός που αντίμαχοι του Βοτανικού διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους πως ξέρουν τα πάντα για τις συμβάσεις, αγνοώντας την ΑΛΦΑΒΗΤΑ τους.
Η δημοκρατία μας έχει πυλώνα την έκφραση και αξιολόγηση της διαφορετικής άποψης. Από αυτό, όμως, μέχρι τη διαρροή εγγράφων του Ερασιτέχνη στα social media, οικειοποίηση του αρχείου του a la carte (εκτός και αν αποτελεί προνόμιο όλων των μελών και δεν είναι γνωστό τούτο) και ξεκατίνιασμα για το τι λέγεται στα ΔΣ ή για τη στρατηγική που ακολουθεί το σωματείο απέχει πολύ και δεν θα πρέπει να είναι αποδεκτό.
Βέβαια, υπάρχει και το εξής. Η συρρίκνωση της μειοψηφίας καθιστά την αξιολόγηση τέτοιων καταστάσεων, πλέον, σε επίπεδο μετρημένων κουκιών. Όλοι θα γνωρίζουν, άπαντες θα ξέρουν και ανοχή δεν πρέπει να υπάρξει.
