Η διαχείριση της πραγματικότητας και των υπερβολών, με τον τελικό Κυπέλλου να είναι μπροστά…
Οι ημέρες που διανύει το Τριφύλλι είναι οι καλύτερες των τελευταίων ετών. Όχι μόνο αγωνιστικά, που μπορεί να φανεί υπερβολικό αλλά είναι το λιγότερο. Δεν υπάρχει φίλαθλος που έχει επισκεφτεί τη Λεωφόρο τον τελευταίο ενάμιση μήνα και να μην καταλαβαίνει τη διαφορά. Που να μην εισπράττει τη δυναμική την οποία έχει ο σύλλογος και που μπορεί να φτάσει όταν το τρένο θα έχει μπει ξανά, πραγματικά, στις ράγες.
Διότι, αυτή τη στιγμή, ο Παναθηναϊκός επιχειρεί να ανέλθει. Να θυμηθεί που ήταν, τι είχε, τι έχασε, που μπορεί και που πρέπει να φτάσει ξανά. Φέτος έγιναν σημαντικά βήματα προς τα εμπρός. Η ομάδα του 2018, που ήταν ξεγραμμένη από κόσμο και ΜΜΕ, τρεντάρει στα social μόνο και μόνο επειδή κατεβαίνει στο γήπεδο. Η ομάδα που πέρασε τις εποχές του… καλού και του… κακού ΟΑΚΑ, στη σύγκριση με το μπάσκετ, οργανώνει μία γιορτή σε κάθε ματς στη Λεωφόρο δίχως καν να διεκδικεί το Πρωτάθλημα.
Προέχει το Κύπελλο
Ο τελικός με τον ΠΑΟΚ αποτελεί ένα σημείο αναφοράς για την όλη συζήτηση. Αν τον κατακτήσει ο Παναθηναϊκός, θα μπορεί να «χτίσει» επάνω και να συνεχίσει. Ειδάλλως, θα δημιουργηθούν τριγμοί. Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, η αναφορά δεν έχει να κάνει με αγωνιστικά ζητήματα, για το αν θα επεκτείνει ο προπονητής (που πιθανότατα θα επεκτείνει, ανεξαρτήτως αποτελέσματος) κτλ. Θα υπάρξει ξανά αμφισβήτηση και αυτό δεν το θέλει κανείς.
Μετά τον τελικό θα πρέπει να γίνει μία ψυχολογική ενδοσκόπηση σε κάθε Παναθηναϊκό. Είναι μονόδρομος τούτο, ώστε να οριοθετηθεί το άμεσο μέλλον από πλευράς στόχων. Είναι τετριμμένο να ζητάμε από τον Αλαφούζο να βγει να μιλήσει για το τι σκοπεύει να κάνει. Απαραίτητο να συμβεί, φυσικά, ως γεγονός… Μήπως, όμως, το περιβάλλον οριοθετεί τους στόχους; Μήπως αν ο Παναθηναϊκός φίλαθλος είναι ικανοποιημένος με την έξοδο στην Ευρώπη και θεωρείται αυτό επίτευξη στόχου, περισσεύει το τι θα πει ο Αλαφούζος;
Ψήγματα υπερβολής, που δεν είναι ψήγματα αλλά κάτι παραπάνω, ήδη εμφανίστηκαν. Έτσι πάει το πράγμα, πουλάει το τσιτάτο ειδικά στις χαρές. Όπως πουλούσαν και οι ατάκες περί… Αλαφουζαϊκού και Τζιγκεροξεφτιλιακού κτλ στο παρελθόν. Δεν είναι η ώρα για αυτή τη συζήτηση, απλά την ανοίγουμε για να μην χαθεί το μέτρο πριν τον τελικό. Το ματς με τον ΠΑΟΚ είναι το σημαντικότερο μετά το 2014 και, απλώς, επιβάλλεται να κερδηθεί.
Άλλος αέρας μετά την 30ή Μαρτίου
Πολύς κόσμος εκφράζει, πλέον, ανοικτά την άποψη πως ό,τι συμβαίνει έχει επηρεαστεί θετικά και μπουσταριστεί από την ψηφοφορία του Ερασιτέχνη υπέρ της Διπλής Ανάπλασης. Πράγματι, η Λεωφόρος έκτοτε είναι τόπος γιορτής, ενότητας και αποτελεί μία έδρα δυναμίτη. Στην παρούσα φάση, δεν αφορούν οι εξαιρέσεις. Η διαπίστωση είναι αυτή που μετράει. Ο κόσμος έψαχνε το όραμα και την ελπίδα.
Το ΝΑΙ τα έδωσε απλόχερα και επειδή ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα, μέχρι να πέσουν τα πρώτα μπετά οφείλουμε άπαντες να αντιμετωπίζουμε με σεβασμό την ετυμηγορία του. Όχι μουσαντένια και υποκριτικά, αλλά ντόμπρα… Ο Παναθηναϊκός δεν έχει ταβάνι. Είναι ένας πολυαθλητικός οργανισμός, ο οποίος δεν συντηρείται από εφήμερες χαρές. Στο χέρι όλων μας είναι την ευδαιμονία Απριλίου και Μαΐου να την κάνουμε κανόνα και όχι εξαίρεση.
