O Παναθηναϊκός έχει 17 κρούσματα Covid σε παίκτες και 12 μέλη του staff. Αλλά τι είναι η δημόσια υγεία μπροστά σε μία κούπα;
Αρχικά μία εξήγηση, ώστε να γίνουν αντιληπτά τα παρακάτω. Ήμουν επιφυλακτικός στην αρχή για τη σοβαρότητα της νόσου Covid-19, ειδικά από τη στιγμή που άρχισε ο παγκόσμιος μπουφές εμβολίων. Δεν εμβολιάστηκα από προσωπική επιλογή, προσκομίζοντας τεστ για να πιώ καφέ, τεστ για να φάω έξω, τεστ (μέχρι πριν λίγες εβδομάδες) για να πάω να εργαστώ. Δεν χωρούσε το μυαλό μου πως η θαυμάσια ιατρική επιστήμη, η οποία παλεύει να βρει γιατρειά για ασθένειες ετών, βρήκε ένα εμβόλιο μέσα σε λίγους μήνες για μία τόσο σοβαρή νόσο που σκότωνε ανθρώπους στον πλανήτη.
Αν έπραξα σωστά ή λάθος, ή τι κάναμε όσοι επιλέξαμε τον ίδιο δρόμο, δεν έχει μεγάλη σημασία. Και αν αναλυθεί, θα αποπροσανατολίσει τη συζήτηση. Ταυτόχρονα σεβόμουν τις υγειονομικές επιταγές, φορούσα μάσκα και, ως ελεγχόμενος μία ή και δύο φορές την εβδομάδα (ανάλογα με τον νόμο), γνώριζα αν είμαι «καθαρός» ή όχι. Την πρώτη φορά που νόσησα το έμαθα τυχαία, στο τεστ για τη δουλειά. Τη δεύτερη, πάλι στο τεστ για τη δουλειά, αλλά είχα συμπτώματα. Πέρασα μία ημέρα δύσκολη με πυρετό. Σε αντίθεση με την πρώτη, όπου ήμουν ασυμπτωματικός. Δίχως να είμαι αθλητικός ή κάποιος που ζει μία προσεγμένη καθημερινότητα, τη σκαπούλαρα.
Όμως όλοι οι οργανισμοί δεν είναι ίδιοι. Έβλεπα γύρω μου τις συνέπειες της νόσου στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Όντας αντίθετος με το σκεύασμα που κυκλοφόρησε για κοινή κατανάλωση, ουδέποτε επέτρεψα στον εαυτό μου και τους γύρω μου την υποτίμηση της νόσου. Μία ασθένεια είναι μία ασθένεια. Και αν το πράγμα στραβώσει, τότε αντιλαμβάνεσαι πως με αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να παίζεις. Με το σκληρότερο τρόπο το βίωσα με τον αδελφό μου, ο οποίος πριν ακριβώς δύο μήνες έφυγε από ένα δόντι…
Έγινα ακόμα πιο αυστηρός με τις συνθήκες υγιεινής, όταν έβλεπα το ξέσαλο τριγύρω. Όταν οι Κυβερνήσεις του κόσμου άρχισαν να κατηγοριοποιούν τους εμβολιασμένους σαν Superman και τους ανεμβολίαστους ως εν δυνάμει μελλοθάνατους. Όταν δε το πράγμα άνοιξε τελείως και τα πρωτόκολλα πήγαν περίπατο άρχισα ακόμα περισσότερο να προσέχω. Διότι δεν περνάς εύκολα από εκεί που έχεις τον Χ ή Ψ ακριβοπληρωμένο παρουσιαστή να σου λέει πως θα καθίσεις να φας με την οικογένειά σου ή πως θα αγκαλιάσεις τα παιδιά σου για να μην κολλήσεις, να στο υποβαθμίζει με την ίδια ευκολία. Δυστυχώς αυτή τη λογική του παραλόγου ακολούθησε και ο αθλητισμός. Από την αναβολή του τελικού Κυπέλλου Ολυμπιακός – ΑΕΚ το 2020 για ένα κρούσμα (Λοβέρα), στη μετάθεση 25 ωρών του αγώνα Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός για 29 κρούσματα στους Πράσινους.
Ατομική ευθύνη καπούτ…
Δεν θα μπω σε ιατρικά μονοπάτια, διότι δεν έχω το γνωστικό πεδίο. Στο Παναθηναϊκός – ΑΕΚ, στη Λεωφόρο, η αποστολή της «Ένωσης» ήταν με μάσκες, σε περίοδο που δεν είναι υποχρεωτικές και ενώ δεν είχε ακολουθήσει την ίδια πολιτική προστασίας το προηγούμενο διάστημα. Στο άκουσμα των αγωνιστικών νέων της περί ίωσης (γαστρεντερίτιδα), ενός μη αναπνευστικού ιού δηλαδή, το μυαλό πήγε στον Covid. Όχι μόνο το δικό μου. Όλων των συνομιλητών μου, την ημέρα του αγώνα. Από τη στιγμή, πάντως, που δεν υπάρχει κάποιο πρωτόκολλο, διαγνώσεις δεν μπορούν να γίνουν ούτε από γιατρούς δημοσίως. Παρά μόνο από τους αρμόδιους που κούραραν τους παίκτες με γαστρεντερίτιδα.
Ο Ματίας Αλμέιδα και οι βοηθοί του (δεν αναφέρομαι σε μεταφραστή και υπεύθυνο επικοινωνίας, αλλά σε staff) ήρθαν στην αίθουσα Τύπου, ένα χώρο όχι μεγαλύτερο από 60-70 τμ, με μάσκα. Ο προπονητής της ΑΕΚ την έβγαλε για να μιλήσει, οι δύο συνεργάτες του όχι. Ο πάγκος της «Ένωσης» φορούσε μάσκα και σε ανοικτό χώρο την ώρα του αγώνα. Το τι έγινε, το πως αντιμετώπισαν τις ιώσεις, το αν ρίσκαραν κτλ είναι γεγονότα που τα γνωρίζουν οι ίδιοι. Και ειλικρινώς δεν έχω γνώμη. Γεγονότα καταγράφω. Τρεις ημέρες μετά το παιχνίδι, ο Παναθηναϊκός (διενεργεί ελέγχους σε καθημερινή βάση, προστατεύοντας τους παίκτες του, το προσωπικό και τη δημόσια υγεία) άρχισε να έχει ενδείξεις για κρούσματα.
Την περασμένη Παρασκευή άρχισαν αυτά, επισήμως με μοριακά τεστ, να προκύπτουν. Οι δρόμοι ήταν δύο. Το βουλώνουμε και πάμε και παίζουμε με τον Ολυμπιακό. Ρισκάροντας την υγεία των νοσούντων, αυτών που γλίτωσαν και δεν κόλλησαν και των αντιπάλων μας. Ο άλλος ήταν η δημοσιοποίηση του προβλήματος και το εύλογο αίτημα αναβολής του αγώνα. Όχι μετάθεσης κατά μία ημέρα. Αναβολή κανονική, μέχρι όλα να είναι καλά. Ίσως πιο ευαισθητοποιημένος υπήρξε ο Παναθηναϊκός στη διαχείριση της κατάστασης, από την υπόθεση Γκάνεα. Που ταλαιπωρεί ακόμα τον αθλητή του Τριφυλλιού… Δεν ξέρω, υποθέτω.
Όμως και άλλες ομάδες είχαν και έχουν αντίστοιχα περιστατικά. Ο ΠΑΟΚ τον Νάρεϊ. Η ΑΕΚ στο μπάσκετ τον Μπράιαν Ανγκόλα, όχι μακριά στον χρόνο αλλά τον Ιανουάριο του 2021. Στο εξωτερικό δε τα παραδείγματα αθλητών δεκάδες, μην πω εκατοντάδες σε όλα τα σπορ παγκοσμίως. Η επιλογή ανάμεσα στο νόμιμο και το ηθικό θα μπορούσε να είναι δύσκολη. Ο Παναθηναϊκός άφησε στην άκρη το ελεγχόμενα νόμιμο (αν έβαζε να παίξουν οι ασυμπτωματικοί δεν θα το μάθαινε κανείς και θα ήταν νομότυπος βάσει ανύπαρκτου πρωτοκόλλου) και επέλεξε το ηθικό. Να τους προστατεύσει, να προστατεύσει αντιπάλους και όσους θα έρχονταν σε επαφή με τα κρούσματα. Τη δημόσια υγεία, δηλαδή.
Όταν κάνεις τα πάντα για μία κούπα
Εκτός συζήτησης θα μείνουν τα ευτράπελα της φετινής Super League. Μεζούρες και μετρήσεις σε επιφάνεια χόρτου. Μεθυσμένοι Πολωνοί διαιτητές από δημοσιεύματα, που έφεραν Έλληνες και όλα αυτά τα θαυμάσια, τα οποία ζούμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Για να μιλάμε, όμως, για αυτό πρέπει να είμαστε καλά στην υγεία μας και κυρίως οι αθλητές για να μπουν να διεκδικήσουν τους κόπους μίας χρονιάς. Και να ευχαριστήσουν τον κόσμο των ομάδων τους. Το pattern συμπεριφοράς της ΑΕΚ στην ίωση που πέρασαν οι παίκτες της, ας κριθεί από τον δικό της λαό. Που δεν βάζει επάνω από όλα τον τίτλο. Που δεν πατάει επί πτωμάτων. Που για να πιει καφέ, όπως εγώ, έδινε τεστ ή εμβόλιο (όπως ζητούσαν κάποια μαγαζιά) μέχρι πριν λίγους μήνες.
Το αντίστοιχο μοτίβο αντιμετώπισης του Παναθηναϊκού μπορεί να κριθεί επίσης. Έστω ως υπερβολικό, αλλά ηθικά κομπλέ. Όπως και του Προέδρου της Λίγκας, Βαγγέλη Μαρινάκη, που όταν νόσησε από Covid τον Μάρτιο του 2020 είχε κάνει ανάρτηση πως λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Και τώρα αποφάσισε delay 25 ωρών, με 29 κρούσματα στη μία εκ των δύο ομάδων του αγώνα όπου και η δική του ομάδα θα μετάσχει. Μέχρι τώρα στην Ελλάδα έχουμε δει, ειδικά στην μπάλα, το μαύρο να γίνεται άσπρο. Αδικίες, αλλοιώσεις, διορισμούς Πρωταθλητών. Το αν ο Κατσουράνης, όμως, είναι… οφσάιντ αποτελεί ζήτημα ήσσονος σημασίας εμπρός στη μία πιθανότητα στο εκατομμύριο ένας αθλητής να έχει την παραμικρή επιπλοκή από τη νόσο. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό ας αρκεστεί στο… χάρτινο κουβαδάκι του και ας πάει σε άλλη παραλία.
