Το #mexritelous του Ολυμπιακού κλόνισε τον Παναθηναϊκό. Ό,τι έγινε, όμως, μπορεί να βοηθήσει στην παραμονή του Τριφυλλιού στην κορυφή.
Ο Ολυμπιακός έκανε το μέγιστο σφάλμα να ρίξει όλα τα δεινά που ταλάνιζαν το τμήμα μπάσκετ στη διαιτησία και στο παρασκήνιο στην Ελλάδα, όπως αντιλαμβάνεται ως οργανισμός το όχι 90-10 υπέρ του. Αντί εκεί ο Παναθηναϊκός να τον βυθίσει ακόμα περισσότερο, μεγαλώνοντας την απόσταση, ενέδωσε στα πανηγύρια, στα… νταούλια που βαράγανε, στα «να δεις τι σου’ χω για μετά», στα «ας αρχίσουν οι χοροί» και λοιπές διαδικτυακές αηδίες. Αποτέλεσμα ήταν να χαμηλώσει, να δώσει τη δυνατότητα στον αντίπαλό του να χαλυβδωθεί από την ενέργεια αυτή, με τελευταία συνέπεια τη φετινή Euroleague.
Ο Παναθηναϊκός διαχειρίστηκε εντελώς λάθος το #mexritelous. Με κανένα αντανακλαστικό, με βλέμμα ούτε μισού εκατοστού μπροστά όχι, φυσικά, προς το μέλλον όπως θα έπρεπε. Αντί να «χτίσει» στην οπισθοχώρηση του Ολυμπιακού και στην παραδοχή αποτυχίας του, επαναπαύτηκε. Αν ο Ολυμπιακός αποφάσισε ότι τα «πέτρινα χρόνια» διαρκείας στο μπάσκετ υπήρξαν απόρροια της διαιτησίας, ο Παναθηναϊκός στο ποδόσφαιρο θα έπρεπε να πέφτει κάθε χρόνο μόνος του κατηγορία και να αλλάξει πλανήτη όχι Πρωτάθλημα. Σε όλο αυτό τον παραλογισμό υπήρξαν πρόσκαιροι χαμένοι και νικητές, ανά διαστήματα. Τώρα φαίνεται… ηττημένο το Τριφύλλι και νικητής ο Ολυμπιακός.
Αυτό μπορεί να αλλάξει
Αρχικά με τη διεκδίκηση του φετινού Πρωταθλήματος, όσο δύσκολο και αν φαίνεται. Αν ο Παναθηναϊκός διατηρήσει τα εγχώρια σκήπτρα και οι Πειραιώτες δεν πάρουν την Ευρωλίγκα, το τέλος της σεζόν θα τους βρει με το Κύπελλο (πιο παλιά «μπρίκι») και με ένα λάβαρο ακόμα στο ΣΕΦ για τη συμμετοχή στο F4. Κολοκύθια με τη ρίγανη, δηλαδή… Πράγματι, δεν μπορεί να υπάρχει αισιοδοξία για αυτό το σενάριο με πισωγυρίσματα τύπου Πεδουλάκη και Βόβορα. Με λύσεις ανάγκης, με μηδενική προοπτική για αναδόμηση σοβαρής ομάδας.
Οι ήττες σαν νίκες είναι προνόμιο, επικοινωνιακό και ουσιαστικό, του Ολυμπιακού, όμως ο Παναθηναϊκός από αυτή την… ήττα του μπορεί να μάθει κάτι. Έστω ο πληγωμένος εγωισμός να λειτουργήσει, σύντομα μπορεί να γυρίσει το χαρτί όπως αναφέρθηκε πιο πάνω. Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι η εκπόνηση ενός πλάνου που θα τον διατηρήσει ή επαναφέρει στην εγχώρια κορυφή (ανάλογα με το τι θα γίνει στους τελικούς). Αν πιστεύει στην ελληνοποίηση και δεν τη βλέπει ως εναλλακτική ανάγκης, να προχωρήσει σε χτίσιμο ελληνικού κορμού. Αν πιστεύει στο project με τον Πεδουλάκη τεχνικό διευθυντή, να το στηρίξει με ποιοτικούς ξένους παίκτες. Όχι ρολίστες, μα πρωταγωνιστές.
Χρησιμοποιώντας τα «όπλα» του αντιπάλου
Δεν είναι παραδοχή ήττας τούτο, αποτελεί έναν έξυπνο τρόπο ώστε το μπούμερανγκ να γυρίσει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η εξασφάλιση σωστής και «πενηνταρίσιας» διαιτησίας στους τελικούς αποτελεί, λοιπόν, κύριο μέλημα. Η επικοινωνιακή εκμετάλλευση κάθε διαιτητικού λάθους, επίσης. Με το Τριφύλλι, βέβαια, να υστερεί, πλέον, σε αυτό το κομμάτι, αφού δεν υπάρχουν στελέχη να το τρέξουν.
Η συσπείρωση του κόσμου γύρω από την ομάδα, αγνοώντας τα διοικητικά θέματα, πρέπει να είναι η επόμενη επιδίωξη. Δεν είναι γνωστός ο τρόπος και δύσκολο να υπάρχει κιόλας, απλά θεωρητικά λέμε τι πρέπει να γίνει. Και τέλος, ένα σαφές μήνυμα προς τη διοίκηση ώστε να διευκρινίσει τις προθέσεις της με πράξεις και όχι λόγια. Από τη στιγμή που η παρούσα δεν θέλει να συνεχίσει, επιβάλλεται να ξεκαθαριστεί άμεσα η μετάβαση στην επόμενη ημέρα. Να απλοποιηθούν οι όροι προς κάθε ενδιαφερόμενο ή, μάλλον, πιο σωστά, ώστε να υπάρξει ενδιαφερόμενος. Έτσι αυτή η… ήττα μπορεί σύντομα να μοιάζει με νίκη.
