Γιατί είναι κομβική η έξοδος στα Γιάννενα για τον Παναθηναϊκό και ποια εμπόδια καλείται να ξεπεράσει…
Ορισμένες φορές πρέπει να επαναλαμβάνουμε κάποια πράγματα στη ζωή, όχι μόνο στον αθλητισμό, μπας και τα χωνέψουμε πως συμβαίνουν. Η παράδοση που έχει καταφέρει να χτίσει, διότι περί κατορθώματος πρόκειται, ο Παναθηναϊκός στα Γιάννενα είναι χείριστη. Μετράει έξι σερί ήττες σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο και έχει επτά παιχνίδια συνολικά να νικήσει τον ΠΑΣ ως φιλοξενούμενος, με τελευταία επιτυχία το 0-3 τον Φεβρουάριο του 2016 με τα δύο γκολ του Μπεργκ.
Πέρυσι στο Κύπελλο έχασε και τα δύο παιχνίδια 2-1, κάνοντας τους Γιαννιώτες του Αργύρη Γιαννίκη να μοιάζουν υπερομάδα. Πέραν της κακής παράδοσης τα έξι τελευταία χρόνια, η αντικειμενική δυσκολία του Τριφυλλιού να προοδεύσει αυτή είναι. Τα παιχνίδια τύπου ΠΑΣ. Έχει χάσει πάμπολλα τέτοια, στερήθηκε την ευρωπαϊκή του επάνοδο πέρυσι και ρισκάρει τη φετινή επειδή δεν μπορεί να πράξει το αυτονόητο. Διότι δεν έχει ακόμα τους παίκτες να το κάνει. Κυρίως τον γκολτζή φορ, ο οποίος θα πάρει τη… μισή ευκαιρία και θα την αξιοποιήσει.
Όχι άλλο πισωγύρισμα
Μία κακή συνήθεια είναι μετά από μεγάλες νίκες, όπως το 2-1 με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο που προηγήθηκε, να φέρνει αυτή η ομάδα απογοητεύσεις. Επάνω που συσπειρώνει τον κόσμο γύρω της, δίνει μία και χάνει τα πάντα. Ο ΠΑΣ έχει αποδείξει στα play off ότι θα τα παίξει όλα τα ματς στα ίσια. Τουλάχιστον αυτό έχει κάνει μέχρι στιγμής. Το σφάλμα των Πράσινων να έχουν επιτρέψει την προσδοκία σε αυτές τις ομάδες θέλει πολλά χρόνια να διορθωθεί. Μέχρι τότε τέτοια παιχνίδια πρέπει να φοβάται ο εκάστοτε προπονητής του και όχι τα (βαθμολογικά) ντέρμπι.
Δυστυχώς είναι μία συζήτηση που πρέπει να γίνει, διότι θα είναι μεγάλο λάθος ένα νέο πισωγύρισμα. Έρχονται δύο παιχνίδια στη Λεωφόρο, με Ολυμπιακό για το Πρωτάθλημα και ο πρώτος ημιτελικός με τη Λαμία στο Κύπελλο, στα οποία ο Παναθηναϊκός μπορεί να ολοκληρώσει τον Απρίλιο ομαλά διατηρώντας τον στόχο που του έχει απομείνει. Αγωνιστικά, και φέτος, η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει αποδείξει ότι πολύ πιο εύκολα μπορεί να πάρει αποτέλεσμα από τις ομάδες στα ψηλά της βαθμολογίας παρά στην ελληνική επαρχία.
Όλα τα υπόλοιπα είναι εκτός χρόνου
Τη δεδομένη στιγμή δεν έχει καμία σημασία αν θα μείνει ο προπονητής, ποιοι θα ανανεώσουν (πλην της περίπτωσης Χουάνκαρ, η οποία θα έπρεπε να έχει ήδη κλείσει θετικά), ακόμα και ποιοι θα έρθουν (εδώ γίνεται… έκπτωση απαιτήσεων, διότι δείχνει προγραμματισμό και υψηλούς στόχους σε μία ομάδα να ολοκληρώνει μεταγραφές νωρίς). Επιβάλλεται να γίνει αντιληπτό ότι θα πρόκειται για καταστροφή να μην βγει ξανά ο Παναθηναϊκός στην Ευρώπη. Ακόμα και το Conference League μπορεί να του δώσει την απαιτούμενη ώθηση, ώστε να πάρει βαθμούς και να ξεπεράσει τα μαύρα χρόνια του. Ο ΠΑΟΚ αποτελεί παράδειγμα, εν προκειμένω.
Παρά το γεγονός ότι η αναποδιά του τραυματισμού του Βιγιαφάνιες με τον ΠΑΟΚ καλύφθηκε, είναι μείζον πρόβλημα στον σχεδιασμό της εξόδου στα Γιάννενα η απουσία του Αργεντινού. Η γενικότερη τακτική προσέγγιση του καλού Βιγιαφάνιες είναι δυσεύρετη στον Παναθηναϊκό, ο οποίος στερείται ιδεών και λύσεων σε τέτοια παιχνίδια. Εγκλωβίζεται, απογοητεύεται εύκολα και δύσκολα κερδίζει. Υπό αυτές τις συνθήκες, όσο διαφορετικοί παίκτες και αν είναι μεταξύ τους, ο Αλεξανδρόπουλος πρέπει να βρίσκεται στην 11άδα. Κουβαλάει την μπάλα, έχει την ατομική ενέργεια και ας μην διαθέτει τις επιθετικές αρετές του Αργεντινού.
