Το ότι οι ακαδημίες του Παναθηναϊκού είναι διαχρονικά οι κορυφαίες στην Ελλάδα είναι κοινώς αποδεκτό. Δεν μιλάμε για έναν, δύο, πέντε, δέκα παίκτες, αλλά για μια… βαριά βιομηχανία παραγωγής ποδοσφαιριστών. Όσα ονόματα κι αν αναφερθούν, άλλα τόσα θα ξεχαστούν.
Μάλιστα, η εξαιρετική δουλειά στα φυτώρια του Τριφυλλιού συνεχίζεται αδιάκοπα και σήμερα. Παρακολουθώντας τα παιχνίδια των… μεγάλων μικρών (Κ15-Κ17-Κ19), παρατηρεί κανείς ένα συνεχές μοτίβο. Ίδιο τρόπο παιχνιδιού, τακτικά και μη στοιχεία που είναι απαραίτητα για την εξέλιξη των σύγχρονων ποδοσφαιριστών.
Ασφαλώς και οι προπονητές των ακαδημιών βρίσκονται σε “ανοιχτή γραμμή” με τον εκάστοτε κόουτς της πρώτης ομάδας, αλλά τα βασικά που διδάσκονται τα παιδιά έχουν προκύψει μέσα από μία διαδικασία που τηρείται ευλαβικά από τα μικρότερα ηλικιακά τμήματα.
Πρώτο κοινό στοιχείο αποτελεί η προσέγγιση στο παιχνίδι. Πάντα με κυριαρχικό ποδόσφαιρο κατοχής και παιχνίδι με κοντινές πάσες. Κάτι το οποίο δεν αλλάζει όσο κι αν πιέζει ο χρόνος σε κάθε ματς. Οι προπονητές των “πράσινων” ακαδημιών παροτρύνουν τα παιδιά να μείνουν συγκεντρωμένα και πιστά στο αρχικό πλάνο, άσχετα από το πως κυλάει ο αγώνας, και συνήθως δικαιώνονται.
Δεύτερο κοινό στοιχείο είναι η σκληρή δουλειά που γίνεται στον τομέα της φυσικής κατάστασης. Η τακτική που ακολουθούν οι ακαδημίες του Τριφυλλιού είναι αρκετά απαιτητική και απαιτεί άριστη φυσική κατάσταση. Είναι συχνό φαινόμενο, την ώρα που ο αντίπαλος “σκάει”, τα παιδιά του Παναθηναϊκού να διατηρούν τις δυνάμεις τους και να κάνουν τη διαφορά.
Εκτός αυτού, υπάρχουν και διάφορα μικρά προπονητικά… τρικ τα οποία παρατηρούνται. Από τις αλλαγές της διάταξης σε φάση άμυνας και επίθεσης, το πότε θα πιέσουν τον αντίπαλο, πότε θα δοκιμάσουν μακρινές διαγώνιες πάσες οι στόπερ της ομάδας. Τον τρόπο που θα απειλούν οι “κρυφοί” επιθετικοί της ομάδας και διάφορα άλλα.
Κοινός σύμμαχος για την επίτευξη όλων των παραπάνω είναι βέβαια η σκληρή δουλειά. Όσο καλά κι αν έχουν παίξει τα παιδιά, όσα μπράβο κι αν ακούσουν κατά τη διάρκεια του ματς, το μότο θα είναι ένα. “Δεν υπάρχει το τέλειο παιχνίδι, πάντα θα υπάρχουν πράγματα για βελτίωση”. Είτε πρόκειται για ένα… κενό διάστημα στο ματς, είτε απλά για μία επιπλέον προπόνηση στο “κακό” πόδι.
Τέλος, ένα στοιχείο που ίσως να κάνει και τη διαφορά, είναι ότι στις ακαδημίες του Τριφυλλιού δεν μένουν στο αμιγώς ποδοσφαιρικό κομμάτι. Δίνεται μεγάλη βάση και στο πνευματικό, σε μια προσπάθεια πρώτα να δημιουργήσουν νέους που θα μπορούν να σταθούν στα πόδια τους τόσο εντός αλλά κυρίως εκτός γηπέδων.
