Ιστορική είναι η 10η Ιουνίου για την ιστορία του Παναθηναϊκού καθώς σαν σήμερα το 1971 εντάχθηκε για πρώτη φορά επίσημα στη πράσινη οικογένεια ο Παύλος Γιαννακόπουλος και η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να φύγει από τη ζωή το 2018 την ίδια ημερομηνία.
Συγκεκριμένα ο «Σύλλογος μεγάλος» υποδεχόταν σαν σήμερα το 1971 ένα νέο μέλος στο Δ.Σ. το οποίο στη συνέχεια θα έγραφε με χρυσά γράμματα το όνομα του στην ιστορία της ομάδας.
Το μικρόβιο της παναθηναϊκής τρέλας το κόλλησε ο Παύλος, από τον πατέρα τους τον Δημήτρη ο οποίος τον έπαιρνε συχνά στο γήπεδο μαζί με τα αδέρφια του. Άλλωστε σε παλιότερη συνέντευξη του ο Παύλος είχε εξιστορήσει «Ήμουν 10 χρονών. Ο μακαρίτης ο πατέρας μου με έπαιρνε από το χέρι και με πήγαινε στο γήπεδο. Του λέγαμε: “ό,τι θέλεις υπό την προϋπόθεση να μας πας στο γήπεδο την Κυριακή”…»
Από τις αρχές της δεκαετία του 60΄ ο Παύλος παρακολουθεί στενά τα τεκταινόμενα στην ομάδα και λίγες ημέρες μετά τον άθλο του Γουέμπλει μπαίνει για πρώτη φορά στο Δ.Σ.
Η εξέλιξη του είναι ταχύτατη και περίπου τρία χρόνια αργότερα αναλαμβάνει χρέη γενικού γραμματέα.
Την σεζόν 1974-75 ο Παύλος Γιαννακόπουλος βρίσκεται στη διοίκηση του «Παναθηναϊκού Συναγερμού» του οποίου ηγείται ο Αντώνης Μαντζαβελάκης.
Στις 25 Μαΐου 1976, ο σπουδαιότερος εν ζωή παράγοντας του συλλόγου αναλαμβάνει πόστο γενικού αρχηγού και α’ αντιπροέδρου, ενώ κατά τη διάρκεια της χρονιάς θα διατελέσει και γενικός γραμματέας.
Η ενασχόληση του με τον Παναθηναϊκό ήταν …ασταμάτητη και το 1987 (μέχρι το 1997) ανέλαβε τα ερασιτεχνικά τμήματα ξεκινώντας παράλληλα το χτίσιμο του εξάστερου μαζί με τα αδέρφια του.
Όταν καλούταν να μιλήσει για τη προσφορά του στον Σύλλογο , δεν του αρέσει να λέει πολλά και αρκείται στο ότι «Όλα αυτά τα χρόνια έχω ζήσει ξεχωριστές στιγμές στον Παναθηναϊκό, τον Σύλλογο που αγαπώ και υπηρετώ με όλες μου τις δυνάμεις».
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος έφυγε από τη ζωή στις 10 Ιουνίου του 2018 αφήνοντας πίσω του μια βαριά Παναθηναϊκή κληρονομιά που θα κουβαλάνε για πάντα οι «αιώνια πιστοί».
