Μπορεί ο Κριστόφ Βαζέχα να σημείωσε το γκολ, στο μεγάλο διπλό του Παναθηναϊκού επί του Άγιαξ, ο Γιώργος Δώνης ήταν από τους μεγάλους πρωταγωνιστές της αξέχαστης βραδιάς του 1996, καθώς ήταν αυτός που έκανε την κούρσα και έδωσε στην ασίστ στον Πολωνό επιθετικό για να “παγώσει” το Άμστερνταμ.
Ο προπονητής του Τριφυλλιού, μέσω της εφημερίδα “Πράσινη” εξιστόρησε όλα όσα συνέβησαν πριν από το μεγάλο αυτό ματς, σημειώνοντας πως στην ομάδα δεν υπήρχε το άγχος στο όνομα του αντιπάλου. Παράλληλα τόνισε πως η ομάδα που είχε τότε ο Παναθηναϊκός είχε πολύ μεγάλο ταλέντο και επεσήμανε πως ίσως ήταν και η κορυφαία του στιγμή στο ποδόσφαιρο.
Αναλυτικά ο Δώνης είπε:
«Εκείνη η ομάδα είχε πολύ ταλέντο και ο Ρότσα μας είχε βοηθήσει να έχουμε πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση και αυτό λειτουργούσε, επειδή ερχόντουσαν και τα αποτελέσματα και στο πρωτάθλημα και στην Ευρώπη και παίζαμε πολύ καλό ποδόσφαιρο. Όλη αυτή η διαδικασία δημιουργούσε μία εμπιστοσύνη και μία χαλαρότητα, χωρίς να υπάρχει άγχος, για το όνομα του αντιπάλου, όποιο και αν ήταν αυτό. Τότε ο Αγιαξ ήταν η πιο ταλαντούχα ομάδα στην Ευρώπη.
Είχαμε πάει δύο ημέρες πριν το παιχνίδι και την πρώτη ημέρα κάναμε προπόνηση σε ένα βοηθητικό, κακό γήπεδο και μέναμε σε ένα πολύ ωραίο ξενοδοχείο, διότι ο κύριος Μάνος (Σ.Σ Μαυροκουκουλάκης), πάντα τα προέβλεπε αυτά».
Έτσι έγινε η κούρσα
«Ο κόσμος , που έβλεπε την ομάδα δεν εξεπλάγη για την κούρσα που έκανα, απλά ήταν ο βαθμός δυσκολίας λόγω του αντιπάλου. Κούρσες τέτοιες ανάλογες είχα κάνει σε πολλά παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό. Ήξεραν , ότι έχω την ικανότητα σε ανοιχτό γήπεδο να περάσω αρκετούς παίκτες. Βλέποντας την φάση και εγώ , αν κάτι την έκανε πιο δύσκολη ήταν, ότι εγώ πήρα την μπάλα από τον Αποστολάκη, την στιγμή, που μας πίεζαν, κοντά στην δική μας περιοχή προς τα δεξιά. Και ήμουνα με πλάτη στην μπάλα και με αντίπαλο.
Το κοντρόλ το πρώτο μου δεν ήταν εξωτερικά, αλλά εσωτερικά. Με εξωτερικό φάλτσο προς τα μέσα και μετά με την επιτάχυνση πέρασα τους πρώτους αντιπάλους και τους βρήκα μέτωπο. Θεωρώ , ότι το διαφορετικό, που έκανα σε εκείνο το παιχνίδι ήταν η πρώτη επαφή προς τα μέσα. Συνήθως την έπαιρνα την μπάλα και έβγαινα προς την άκρη.
Έτσι πήγα κατά μέτωπο στην εστία. Όταν στην πρώτη επαφή πέρασα τον πρώτο αντίπαλο, δεν μου πέρναγε καμία δεύτερη σκέψη. Είχα στο μυαλό μου , ότι όποιον έχω μπροστά μου μπορώ να τον περάσω. Συνέχισα , περίμεναν δύο αντίπαλοι στο χώρο του κέντρου , ότι θα κάνω πάσα, αλλά εγώ πέρασα ανάμεσά τους και όταν οι αμυντικοί είχαν φθάσει στην περιοχή είδα τον Βαζέχα, έπεσαν πάνω μου οι αμυντικοί και αμέσως έδωσα την μπάλα στον Χρήστο.
Κατάλαβα αμέσως , ότι η μπάλα από το πλασέ του Βαζέχα πήγε στα δίχτυα , πανηγύρισα πρώτος»…
ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
«Βλέποντας το μέγεθος και ότι ήταν ένας ημιτελικός Τσάμπιονς λιγκ τώρα, που έχουν περάσει τα χρόνια θα σου πω, ότι ήταν αν όχι η κορυφαία, μία από τις κορυφαίες μου στιγμές, κάτι πολύ σπουδαίο. Τότε δεν το είχα συνειδητοποιήσει , για μένα ήταν πιο σπουδαίο εκείνη την εποχή το πρώτο γκολ με την Μπλάκμπερν στην Πρεμιερ Λιγκ».
