Home BLOGS ΚΑΡΑΓΚΑΝΗΣ

ΚΑΡΑΓΚΑΝΗΣ

Γκαραγκάνης Blog: Η υπογραφή της καλύτερης ομάδας

 

Στόχος του Παναθηναϊκού, στη ρεβάνς με την Ντνίπρο, δεν είναι μόνο η εξασφάλιση της πρόκρισης στην επόμενη φάση του Champions League.

Ο Παναθηναϊκός κατάφερε στο Κόσιτσε να επιτύχει το 50% και πλέον του στόχου πρόκρισης, δίχως, φυσικά, τίποτα να έχει τελειώσει. Κέρδισε πόντους στην εκτίμηση των φίλων της ομάδας που υπήρξαν ανήσυχοι μετά τα φιλικά της Λεωφόρου. Πλέον, στην ιστορική του έδρα, το Τριφύλλι καλείται να εξασφαλίσει την πρόκριση και να τσεκάρει το ζευγάρωμα με τη Μαρσέιγ. Να περάσει στην επόμενη φάση,  ώστε να προσθέσει βαθμούς στο άδειο ευρωπαϊκό του σακούλι. Να ευχαριστήσει τον ενεργό του κόσμο που 1η Αυγούστου θα γεμίσει το «Απόστολος Νικολαΐδης».

Όπως γίνεται αντιληπτό, ο στόχος είναι πολύπλευρος και απαιτητικός. Ο αντίπαλος, επίσης, όπως απέδειξε στη Σλοβακία περιμένει το… μισό λάθος για να δημιουργήσει προβλήματα. Σκόραρε από το πουθενά και θα μπορούσε να έχει βάλει και δεύτερο γκολ προς το τέλος, όπου η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς κουράστηκε. Και σήμερα να μιλάμε για μία πιο αγχωτική ρεβάνς… Οι Πράσινοι μπορούν να βάλουν φαρδιά – πλατιά την αγωνιστική υπογραφή τους, στη Λεωφόρο, πως είναι η ανώτερη ομάδα του ζευγαριού και να περιμένουν μετά τη Μαρσέιγ με σκοπό τη διεκδίκηση παρουσίας στους ομίλους του Champions League.

Παναθηναϊκή κανονικότητα είναι…

Αυτή, πράγματι, θα είναι μία κανονικότητα για το πολύπαθο ποδοσφαιρικό τμήμα. Ο Παναθηναϊκός είναι για ομίλους ευρωπαϊκών διοργανώσεων, προκρίσεις, 8άδες, 4άδες, τελικούς. Πρωταθλήματα και εγχώρια Κύπελλα. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για το ένδοξο Τριφύλλι, που την ανθεκτικότητα και τη μεγαλοσύνη του την έδειξε στα δύσκολα χρόνια της παρακμής. Θα πει κάποιος: «Είσαι σίγουρος πως αυτά πέρασαν;». Όχι, δεν είμαι…

Μέχρι να δω τον Παναθηναϊκό να πρωταγωνιστεί ξανά στην Ευρώπη, να παίρνει σερί τίτλους στην Ελλάδα, να απολαμβάνει το καλύτερο γήπεδο και να φέρνει ζηλευτούς παικταράδες θα τηρώ μία στάση επιφυλακτική. Ουδείς, όμως, μπορεί να παραγνωρίσει πως οι εποχές της απληρωσιάς, του διοικητικού «κανονιού», της απομόνωσης της ομάδας από το ίδιο της το κοινό, της αγωνιστικής πτώσης πρέπει να έχουν περάσει. Αρχής γενομένης με την Ντνίπρο πρέπει να γίνει το 2/2 στα φετινά Κύπελλα Ευρώπης και το όνομα του Παναθηναϊκού να ακούγεται ξανά στην Ευρώπη.

Αγωνιστικά, ακόμα πιο βελτιωμένος

Η εικόνα του Παναθηναϊκού στη Σλοβακία δημιουργεί έξτρα απαιτήσεις. Η αποτελεσματικότητα και η ψυχολογική ετοιμότητα προϊδεάζουν για ακόμα καλύτερο παιχνίδι στη Λεωφόρο. Στο Κόσιτσε ο κόουτς Ιβάν τράβηξε τον… λαχνό του Βιλένα, που, κατά την ταπεινή μου άποψη, άλλαξε όλη την εικόνα των χαφ της ελληνικής ομάδας. Πήρε κάθε συμπαίκτη του και τον ανέβασε μία – δύο μονάδες επάνω σε αξιολόγηση.

Ο Γεντβάι έδειξε καλά στοιχεία, όμως θα πρέπει ακόμα να τον δούμε πως εξελίσσεται. Μην ξεχνάμε πως το παιδί ως δεξί μπακ ξεκίνησε και σταδιακά εξελίχθηκε σε κεντρικό αμυντικό. Ενώ δεν έχει ούτε 90λεπτο πλάι στον Μάγκνουσον. Φάνηκαν όλα αυτά στα τελευταία λεπτά του πρώτου αγώνα, στη Σλοβακία, και θέλουν επισήμανση. Από εκεί και πέρα, το ενεργητικό των τριών γκολ δείχνει πως ο Παναθηναϊκός μπορεί να βρει ρυθμό σκοραρίσματος. Κάτι που του έλειψε στη Λεωφόρο και στα περυσινά ματς playoffs. Καλή ευκαιρία προκύπτει για ένα παραγωγικό παιχνίδι, που θα ευχαριστήσει το διψασμένο, για μπάλα και Παναθηναϊκό, κοινό.

ΥΓ: Όταν τόσα χρόνια αναρωτιέσαι «τι κάνει ο Σαραβάκος στον Παναθηναϊκό;» και παραμονές κρίσιμου αγώνα Champions League λες «μα καλά, έδιωξε τον Σαραβάκο;», δεν θέλω να σε στεναχωρήσω αλλά, ψάχνεις ευκαιρία να κράξεις. Και στο μπάσκετ, έφυγε ο Διαμαντίδης και ο Αλβέρτης. Όλα στη ζωή έχουν μία αρχή και ένα φινάλε. Ακόμα και για τα «είδωλα» αυτά. Επειδή το θέμα είναι ευαίσθητο και δεν προσφέρεται για κράξιμο, μέσα σε τόσο απαιτητικό σημείο στη σεζόν, πρώτα θα μάθω τι έγινε ακριβώς και στη συνέχεια θα τοποθετηθώ. Ο Δημήτρης Σαραβάκος είναι ο λόγος που αγαπώ από πέντε ετών το Τριφύλλι και οτιδήποτε αναφέρω για αυτόν θα γίνει με προσοχή και με… βούτηγμα της γλώσσας στο μυαλό πρώτα.

 

5 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Γκαραγκάνης Blog: Από την κριτική στην απαξίωση ένας… Σπόραρ δρόμος

 

Ο Παναθηναϊκός, όσο και αν φαίνεται τρελό και παράδοξο, παίζει τη χρονιά του όλη στα δύο ματς με την Ντνίπρο. Να, το γιατί…

Δεν θα κουράσουμε παραπάνω, ώστε να εξηγήσουμε ξανά την παθογένεια που υπάρχει στον σύλλογο. Είναι όλα γνωστά και τετριμμένα πλέον. Υπάρχει θέμα αμφισβήτησης, που εκπορεύεται από την αμφιλεγόμενη διοίκηση και την ανομβρία τίτλων την τελευταία δεκαετία και βάλε. Το Κύπελλο του 2022 αποτέλεσε μία ζωντανή όαση στον Παναθηναϊκό, αλλά το χαμένο Πρωτάθλημα από την ΑΕΚ έφερε πάλι την εσωστρέφεια και τη φαγωμάρα.

Όσο υπάρχουν, άλλωστε, πρόθυμα αυτιά να ακούσουν την προπαγάνδα των άλλων αυτό θα συμβαίνει. Εδώ εντοπίζονται φίλαθλοι, ανεξαρτήτως ομαδικής προτίμησης, που πιστεύουν τον χορό εκατομμυρίων γύρω από τον Λιβάι Γκαρσία. Όταν ο παικταράς και Παγκόσμιος Πρωταθλητής Μακ Άλιστερ πήγε στη Λίβερπουλ από την Μπράιτον, μετά την καλύτερη χρονιά της ιστορίας της, με 40 εκατ. και η Μπάγερν συζητά με ομάδες της Σαουδικής Αραβίας για τον Μανέ αντί 32 εκατ. Άβυσσος…

Ναι στην κριτική, όχι στον μηδενισμό

Ψιλά γράμματα αποτελεί τούτο. Αλλά το πράγμα έχει ξεφύγει, Ιούλιο μήνα. Μετά από επτά φιλικά, στα οποία ούτε οι νίκες παίζουν ρόλο, ούτε οι ήττες. Ούτε καν η ομαδική εμφάνιση του Παναθηναϊκού σε καθένα από αυτά. Είδε ο προπονητής όσα ήθελε να τσεκάρει; Γέμισε το μπλοκάκι του με παρατηρήσεις, θετικές και αρνητικές; Αξιολόγησε κάθε παίκτη ξεχωριστά, στο τι μπορεί να κάνει και τι όχι; Στο πότε θα είναι στο ζενίθ της απόδοσής του και πότε όχι; Ε, τότε είναι όλα καλά. Αυτή είναι η χρησιμότητα των φιλικών, τα οποία έχουν να κάνουν με το ξεμούδιασμα των παικτών και συμπεράσματα του προπονητή. Άντε και για να μην μας λείπει η Τριφυλλάρα καλοκαιριάτικα, μέχρι να αρχίσουν τα επίσημα…

Επομένως, είναι πολύ διαφορετική η μανιώδης κριτική, κυριολεκτικά, στα πάντα. Ο μηδενισμός. Ακόμα και το μένος προς την ίδια την ομάδα. Και πολύ διαφορετική η ψύχραιμη ματιά, η καλοπροαίρετη διατύπωση ενστάσεων και οι παρατηρήσεις για το που η ομάδα θέλει ενίσχυση πχ. Οι αγοραίες εκφράσεις, τέλος, εναντίον του προπονητή και παικτών, με χαρακτηρισμούς που δεν θα τους έγραφε ούτε ο μεγαλύτερος εχθρός του Παναθηναϊκού σε βγάζουν από τα ρούχα σου και σε κάνουν να αναρωτηθείς φωναχτά: «Τώρα εγώ με αυτόν που αποκαλεί τον Γιοβάνοβιτς γραία υποστηρίζουμε την ίδια ομάδα;».

Κενά σε άμυνα και επίθεση

Ξεκαθάρισμα, ώστε να είναι κρυστάλλινο για όλους. Θεωρώ πως ο Παναθηναϊκός τη νέα σεζόν και καλύτερος θα είναι, σε σχέση με πέρυσι, και άμεσα ότι άλλα πράγματα θα δούμε με την Ντνίπρο. Δεν αποτελεί μαντεψιά. Πρόκειται για ξεκάθαρη εμπιστοσύνη στον κόουτς Ιβάν και το υλικό. Από την άλλη, δεν γίνεται να μην καταγραφούν ορισμένα ατομικά συμπεράσματα, μετά τα δύο φιλικά της Λεωφόρου με Χάποελ και Ράγιο.

Για μία ακόμα φορά εντός έδρας, ο Παναθηναϊκός δεν βρήκε εύκολο γκολ (1 σε 180 λεπτά). Παράμετρος, η οποία, ειδικά, στα playoffs… βοήθησε στο να χαθεί το Πρωτάθλημα. Ο Αντράζ Σπόραρ βρίσκεται στο επίκεντρο κριτικής, αν και δημιουργεί φάσεις. Η αστοχία του βασικού φορ προβληματίζει δεδομένα, διότι και το ύψος του συμβολαίου και η θεωρητική ποιότητα του αθλητή δημιουργούν απαιτήσεις. Ούτε… κούτσουρο έγινε ο Σλοβένος, ούτε τίποτα. Το ντεφορμάρισμα οφείλεται και σε εξωγενείς παράγοντες, με καμία διάθεση εύρεσης δικαιολογία.

Η όποια σύγκριση με τον Γερεμέγεφ και η προτροπή να παίζει αυτός θυμίζει τις εποχές που δεν έπαιζε ο Γιάρνι για να αγωνίζεται ο Πίτσος… Μια χαρά είναι το παιδί για τρίτο φορ, αλλά αυτή η ξαφνική λατρεία προς το πρόσωπό του και η απαξίωση του Σπόραρ δεν μπορεί να πάρει σάρκα και οστά στο γήπεδο. Μόνο και μόνο το ύψος συμβολαίων τους δεν γίνεται να αιτιολογήσει αντιστροφή ρόλων. Ισορροπία στην ομάδα, δεν λέγαμε πέρυσι;

Από εκεί και πέρα, μία σειρά παικτών είναι αρκετά κουρασμένοι από την προετοιμασία. Αυτό δείχνουν και τούτο χρειάζεται προσοχή ενόψει του πρώτου αγώνα με την Ντνίπρο στη Σλοβακία. Μάγκνουσον, Σένκεφελντ, Πέρεθ, Μπερνάρ, Χουάνκαρ ενδεικτικά, δεν παίζουν στο επίπεδο που μπορούν. Έτσι πέραν του εύκολου γκολ, που δεν υπήρχε άλλωστε, ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει και ένα πρόβλημα από το πουθενά στα μετόπισθεν. Με την ελπίδα πως οι φάσεις που δέχτηκε στα δύο φιλικά εντός υπήρξαν συγκυριακό γεγονός.

Η 11άδα για Ντνίπρο

Σε κανένα από τα επτά φιλικά, για διαφορετικούς λόγους, φυσικά, στο καθένα δεν είδαμε την 11άδα που θα αρχίσει στη Σλοβακία την άλλη εβδομάδα. Προσωπική άποψη τούτο, η οποία μπορεί να βγει, μπορεί και όχι. Ο Μπρινιόλι δεν γίνεται να αφαιρεθεί από το αρχικό σχήμα και με τον Γεντβάι ακόμα ανέτοιμο, δύσκολα θα «σπάσει» το δίδυμο Μάγκνουσον – Σένκεφελντ. Στα πλάγια θα είναι τεράστια έκπληξη αν οι Κώτσιρας και Μλαντένοβιτς δεν είναι βασικοί. Σε σχέση με τους συναγωνιστές τους στη θέση, Βαγιαννίδη και Χουάνκαρ, βρίσκονται πολύ μπροστά.

Η δυάδα Τζούρισιτς – Μπερνάρ μαζί, ίσως, αποτελεί μία ιδέα του Γιοβάνοβιτς εφαρμόσιμη. Ο Σέρβος θα είναι βασικός, ο Πέρεθ επίσης, με τον Βραζιλιάνο να έχει προβάδισμα για αριστερά στα εξτρέμ (στη φυσική του θέση). Σπόραρ εμπρός και Παλάσιος δεξιά δεν αλλάζουν, επομένως αναζητούμε ένα χαφ. Η απόλυτη λογική λέει Κλεϊνχέισλερ, όσο και αν δεν πείθει κάποιους. Με Βιλένα στο 100% δεν θα γινόταν συζήτηση, ωστόσο με την υπάρχουσα κατάσταση ο Ούγγρος φαντάζει φαβορί για βασικός με την Ντνίπρο.

1 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Γκαραγκάνης Blog: Ο Μπερνάρ, ο Τροστ-Εκόνγκ και η υποχρέωση

 

Ο Βραζιλιάνος, στην καλή του έκδοση, είναι απαραίτητος στον Παναθηναϊκό, που χρειάζεται δύο παίκτες σε κάθε θέση.

Ο μεταγραφικός σχεδιασμός αποτελεί μία δυναμική διαδικασία, η οποία δεν μπορεί να κριθεί από μεμονωμένες κινήσεις παρά μόνο όταν ολοκληρωθεί και διαμορφωθεί το νέο ρόστερ. Τούτο δεν ισχύει μόνο για τον Παναθηναϊκό, αλλά για όλες τις ομάδες. Ωστόσο, οι πρώτες κινήσεις του Τριφυλλιού έχουν γίνει και ορισμένα πρώιμα συμπεράσματα βγαίνουν. Σύμφωνα με το δόγμα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, σκοπός είναι όσοι έρχονται να είναι καλύτεροι από όσους φεύγουν.

Στην περίπτωση του Φίλιπ Μλαντένοβιτς δεν χωράει αμφιβολία πως αυτό συμβαίνει. Ας μην πήρε ο Πούχατς τις πρέπουσες ευκαιρίες για να κριθεί, ο Σέρβος έχει παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο και μπορεί να προσφέρει σε όλη την αριστερή πλευρά. Ο Ζέκα αποτελεί μία προσθήκη διαφορετικής φιλοσοφίας. Αν μπορέσει να βγάλει 10-15 ποιοτικά ματς στη σεζόν, μόνο κερδισμένο θα είναι το Τριφύλλι. Ο Ελληνοπορτογάλος έχει ταλαιπωρηθεί πολύ από τραυματισμούς και πρέπει να φανεί σε τι κατάσταση βρίσκεται.

«Καυτή πατάτα» ο Μπερνάρ

Για τον Βραζιλιάνο, η χρονιά δεν άρχισε καλά. Ένας παίκτης που ουδέποτε είχε δώσει το παραμικρό δικαίωμα με τη συμπεριφορά του, ίσως ο πλέον αγαπητός εντός της ομάδας, μία ημέρα πριν την έναρξη της προετοιμασίας να ζητήσει έξτρα άδεια. Αυτό, από μόνο του, δεν είναι κακό, αλλά από τη στιγμή που ο σύλλογος δεν πείστηκε ότι πρόκειται για κάτι σοβαρό, ώστε να αιτιολογεί το αίτημα, υπάρχει θέμα. Ο Μπερνάρ ζήτησε την άδεια, μέσω του εκπροσώπου του, και δεν μπορεί να πει κανείς ότι ήταν εξαφανισμένος κτλ.




Ωστόσο, από τη στιγμή που δεν ήταν στην πρώτη ημέρα προετοιμασίας και είναι ειλημμένη απόφαση να ελεγχθεί πειθαρχικά, όλα παραμένουν ανοικτά για το μέλλον του. Ο διαφαινόμενος ερχομός του Φίλιπ Τζούριτσιτς θα προσθέσει ποιότητα στον Παναθηναϊκό, μόνο αν μείνει ο Μπερνάρ ή αν έρθει ένας άλλος Μπερνάρ. Όχι με απλή αντικατάσταση προσώπου. Τα ματς θα είναι πολλά φέτος και το Τριφύλλι θα πρέπει να έχει, έστω, δύο παίκτες σε κάθε θέση, ώστε να τα βγάλει πέρα.




Αντιληπτή η συζήτηση που γίνεται για το συμβόλαιο του Βραζιλιάνου. Πράγματι, με αυτά τα χρήματα φέρνεις έναν αντίστοιχο παίκτη. Αν, όμως, η λογική είναι Τζούριτσιτς ως αντι-Μπερνάρ, τότε μόνο ως εξοικονόμηση συμβολαίου μοιάζει και τίποτα περισσότερο. Συν τοις άλλοις, αν δεν σου κάνει ο Μπερνάρ βγες στη γύρα και πούλησέ τον. Με αμοιβή ανώτερη των 2 εκατ. ευρώ την επόμενη σεζόν, δικαιολογεί το κασέ του να μπορεί να φέρει μία προσφορά και να μην φύγει, σε καμία περίπτωση, ελεύθερος.

Περί Τροστ-Εκόνγκ

Παίζει πολύ το όνομα του Γουίλιαμ Τροστ-Εκόνγκ για το κέντρο της άμυνας. Πριν χρόνια σπουδαία περίπτωση, με την καριέρα του να είναι σε πτώση. Το 2021/22 στη Γουότφορντ, στο δεύτερο μισό της σεζόν δεν έπαιξε σχεδόν καθόλου (πάγκο ή εξέδρα). Πέρυσι στην Championship άρχισε με κάποια 90λεπτα, αλλά μετά μία από τα ίδια. Στη Σαλερνιτάνα, ως δανεικός, είχε τραυματισμό στο γόνατο, σε ορισμένα παιχνίδια έμεινε πάλι στον πάγκο, με τις μισές συμμετοχές του να είναι κάτω των 35 λεπτών. Γενικά, βγάζει μυικούς τραυματισμούς και δεν έχει σταθερότητα. Ως όνομα σαφέστατα από τον Σάρλια είναι upgrade. Σε όλα τα άλλα, αγωνιστικά κυρίως, υπάρχουν ισχυρές αμφιβολίες.

4 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Γκαραγκάνης Blog: H ελεύθερη μετάφραση του “πατάω επί πτωμάτων”

 

O Παναθηναϊκός έχει 17 κρούσματα Covid σε παίκτες και 12 μέλη του staff. Αλλά τι είναι η δημόσια υγεία μπροστά σε μία κούπα;

Αρχικά μία εξήγηση, ώστε να γίνουν αντιληπτά τα παρακάτω. Ήμουν επιφυλακτικός στην αρχή για τη σοβαρότητα της νόσου Covid-19, ειδικά από τη στιγμή που άρχισε ο παγκόσμιος μπουφές εμβολίων. Δεν εμβολιάστηκα από προσωπική επιλογή, προσκομίζοντας τεστ για να πιώ καφέ, τεστ για να φάω έξω, τεστ (μέχρι πριν λίγες εβδομάδες) για να πάω να εργαστώ. Δεν χωρούσε το μυαλό μου πως η θαυμάσια ιατρική επιστήμη, η οποία παλεύει να βρει γιατρειά για ασθένειες ετών, βρήκε ένα εμβόλιο μέσα σε λίγους μήνες για μία τόσο σοβαρή νόσο που σκότωνε ανθρώπους στον πλανήτη.

Αν έπραξα σωστά ή λάθος, ή τι κάναμε όσοι επιλέξαμε τον ίδιο δρόμο, δεν έχει μεγάλη σημασία. Και αν αναλυθεί, θα αποπροσανατολίσει τη συζήτηση. Ταυτόχρονα σεβόμουν τις υγειονομικές επιταγές, φορούσα μάσκα και, ως ελεγχόμενος μία ή και δύο φορές την εβδομάδα (ανάλογα με τον νόμο), γνώριζα αν είμαι «καθαρός» ή όχι. Την πρώτη φορά που νόσησα το έμαθα τυχαία, στο τεστ για τη δουλειά. Τη δεύτερη, πάλι στο τεστ για τη δουλειά, αλλά είχα συμπτώματα. Πέρασα μία ημέρα δύσκολη με πυρετό. Σε αντίθεση με την πρώτη, όπου ήμουν ασυμπτωματικός. Δίχως να είμαι αθλητικός ή κάποιος που ζει μία προσεγμένη καθημερινότητα, τη σκαπούλαρα.

Όμως όλοι οι οργανισμοί δεν είναι ίδιοι. Έβλεπα γύρω μου τις συνέπειες της νόσου στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Όντας αντίθετος με το σκεύασμα που κυκλοφόρησε για κοινή κατανάλωση, ουδέποτε επέτρεψα στον εαυτό μου και τους γύρω μου την υποτίμηση της νόσου. Μία ασθένεια είναι μία ασθένεια. Και αν το πράγμα στραβώσει, τότε αντιλαμβάνεσαι πως με αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να παίζεις. Με το σκληρότερο τρόπο το βίωσα με τον αδελφό μου, ο οποίος πριν ακριβώς δύο μήνες έφυγε από ένα δόντι…

Έγινα ακόμα πιο αυστηρός με τις συνθήκες υγιεινής, όταν έβλεπα το ξέσαλο τριγύρω. Όταν οι Κυβερνήσεις του κόσμου άρχισαν να κατηγοριοποιούν τους εμβολιασμένους σαν Superman και τους ανεμβολίαστους ως εν δυνάμει μελλοθάνατους. Όταν δε το πράγμα άνοιξε τελείως και τα πρωτόκολλα πήγαν περίπατο άρχισα ακόμα περισσότερο να προσέχω. Διότι δεν περνάς εύκολα από εκεί που έχεις τον Χ ή Ψ ακριβοπληρωμένο παρουσιαστή να σου λέει πως θα καθίσεις να φας με την οικογένειά σου ή πως θα αγκαλιάσεις τα παιδιά σου για να μην κολλήσεις, να στο υποβαθμίζει με την ίδια ευκολία. Δυστυχώς αυτή τη λογική του παραλόγου ακολούθησε και ο αθλητισμός. Από την αναβολή του τελικού Κυπέλλου Ολυμπιακός – ΑΕΚ το 2020 για ένα κρούσμα (Λοβέρα), στη μετάθεση 25 ωρών του αγώνα Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός για 29 κρούσματα στους Πράσινους.

Ατομική ευθύνη καπούτ…

Δεν θα μπω σε ιατρικά μονοπάτια, διότι δεν έχω το γνωστικό πεδίο. Στο Παναθηναϊκός – ΑΕΚ, στη Λεωφόρο, η αποστολή της «Ένωσης» ήταν με μάσκες, σε περίοδο που δεν είναι υποχρεωτικές και ενώ δεν είχε ακολουθήσει την ίδια πολιτική προστασίας το προηγούμενο διάστημα. Στο άκουσμα των αγωνιστικών νέων της περί ίωσης (γαστρεντερίτιδα), ενός μη αναπνευστικού ιού δηλαδή, το μυαλό πήγε στον Covid. Όχι μόνο το δικό μου. Όλων των συνομιλητών μου, την ημέρα του αγώνα. Από τη στιγμή, πάντως, που δεν υπάρχει κάποιο πρωτόκολλο, διαγνώσεις δεν μπορούν να γίνουν ούτε από γιατρούς δημοσίως. Παρά μόνο από τους αρμόδιους που κούραραν τους παίκτες με γαστρεντερίτιδα.




Ο Ματίας Αλμέιδα και οι βοηθοί του (δεν αναφέρομαι σε μεταφραστή και υπεύθυνο επικοινωνίας, αλλά σε staff) ήρθαν στην αίθουσα Τύπου, ένα χώρο όχι μεγαλύτερο από 60-70 τμ, με μάσκα. Ο προπονητής της ΑΕΚ την έβγαλε για να μιλήσει, οι δύο συνεργάτες του όχι. Ο πάγκος της «Ένωσης» φορούσε μάσκα και σε ανοικτό χώρο την ώρα του αγώνα. Το τι έγινε, το πως αντιμετώπισαν τις ιώσεις, το αν ρίσκαραν κτλ είναι γεγονότα που τα γνωρίζουν οι ίδιοι. Και ειλικρινώς δεν έχω γνώμη. Γεγονότα καταγράφω. Τρεις ημέρες μετά το παιχνίδι, ο Παναθηναϊκός (διενεργεί ελέγχους σε καθημερινή βάση, προστατεύοντας τους παίκτες του, το προσωπικό και τη δημόσια υγεία) άρχισε να έχει ενδείξεις για κρούσματα.




Την περασμένη Παρασκευή άρχισαν αυτά, επισήμως με μοριακά τεστ, να προκύπτουν. Οι δρόμοι ήταν δύο. Το βουλώνουμε και πάμε και παίζουμε με τον Ολυμπιακό. Ρισκάροντας την υγεία των νοσούντων, αυτών που γλίτωσαν και δεν κόλλησαν και των αντιπάλων μας. Ο άλλος ήταν η δημοσιοποίηση του προβλήματος και το εύλογο αίτημα αναβολής του αγώνα. Όχι μετάθεσης κατά μία ημέρα. Αναβολή κανονική, μέχρι όλα να είναι καλά. Ίσως πιο ευαισθητοποιημένος υπήρξε ο Παναθηναϊκός στη διαχείριση της κατάστασης, από την υπόθεση Γκάνεα. Που ταλαιπωρεί ακόμα τον αθλητή του Τριφυλλιού… Δεν ξέρω, υποθέτω.

Όμως και άλλες ομάδες είχαν και έχουν αντίστοιχα περιστατικά. Ο ΠΑΟΚ τον Νάρεϊ. Η ΑΕΚ στο μπάσκετ τον Μπράιαν Ανγκόλα, όχι μακριά στον χρόνο αλλά τον Ιανουάριο του 2021. Στο εξωτερικό δε τα παραδείγματα αθλητών δεκάδες, μην πω εκατοντάδες σε όλα τα σπορ παγκοσμίως. Η επιλογή ανάμεσα στο νόμιμο και το ηθικό θα μπορούσε να είναι δύσκολη. Ο Παναθηναϊκός άφησε στην άκρη το ελεγχόμενα νόμιμο (αν έβαζε να παίξουν οι ασυμπτωματικοί δεν θα το μάθαινε κανείς και θα ήταν νομότυπος βάσει ανύπαρκτου πρωτοκόλλου) και επέλεξε το ηθικό. Να τους προστατεύσει, να προστατεύσει αντιπάλους και όσους θα έρχονταν σε επαφή με τα κρούσματα. Τη δημόσια υγεία, δηλαδή.




Όταν κάνεις τα πάντα για μία κούπα

Εκτός συζήτησης θα μείνουν τα ευτράπελα της φετινής Super League. Μεζούρες και μετρήσεις σε επιφάνεια χόρτου. Μεθυσμένοι Πολωνοί διαιτητές από δημοσιεύματα, που έφεραν Έλληνες και όλα αυτά τα θαυμάσια, τα οποία ζούμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Για να μιλάμε, όμως, για αυτό πρέπει να είμαστε καλά στην υγεία μας και κυρίως οι αθλητές για να μπουν να διεκδικήσουν τους κόπους μίας χρονιάς. Και να ευχαριστήσουν τον κόσμο των ομάδων τους. Το pattern συμπεριφοράς της ΑΕΚ στην ίωση που πέρασαν οι παίκτες της, ας κριθεί από τον δικό της λαό. Που δεν βάζει επάνω από όλα τον τίτλο. Που δεν πατάει επί πτωμάτων. Που για να πιει καφέ, όπως εγώ, έδινε τεστ ή εμβόλιο (όπως ζητούσαν κάποια μαγαζιά) μέχρι πριν λίγους μήνες.

Το αντίστοιχο μοτίβο αντιμετώπισης του Παναθηναϊκού μπορεί να κριθεί επίσης. Έστω ως υπερβολικό, αλλά ηθικά κομπλέ. Όπως και του Προέδρου της Λίγκας, Βαγγέλη Μαρινάκη, που όταν νόσησε από Covid τον Μάρτιο του 2020 είχε κάνει ανάρτηση πως λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Και τώρα αποφάσισε delay 25 ωρών, με 29 κρούσματα στη μία εκ των δύο ομάδων του αγώνα όπου και η δική του ομάδα θα μετάσχει. Μέχρι τώρα στην Ελλάδα έχουμε δει, ειδικά στην μπάλα, το μαύρο να γίνεται άσπρο. Αδικίες, αλλοιώσεις, διορισμούς Πρωταθλητών. Το αν ο Κατσουράνης, όμως, είναι… οφσάιντ αποτελεί ζήτημα ήσσονος σημασίας εμπρός στη μία πιθανότητα στο εκατομμύριο ένας αθλητής να έχει την παραμικρή επιπλοκή από τη νόσο. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό ας αρκεστεί στο… χάρτινο κουβαδάκι του και ας πάει σε άλλη παραλία.

5 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Γκαραγκάνης Blog: Η σάπια πολιτική πληγώνει τη χαρά μας

 

Αν η Κυβέρνηση έστησε στον Βοτανικό ένα ακόμα προεκλογικό σόου, θα το πληρώσει για διαμάντι στο εγγύς μέλλον…

Μία από τις μεγαλύτερες κατάρες που μπορεί να επιφυλάσσει η ζωή σε έναν άνθρωπο είναι να μην του επιτρέπει να χαρεί με τίποτα. Ακόμα και στη στιγμή χαράς να αισθάνεται λύπη. Ακόμα και στην πρόοδο να συναντάει εχθρούς. Ακόμα και στην επιτυχία να βλέπει παγίδες. Το γήπεδο του Παναθηναϊκού, ένα από τα πλέον σύνθετα ζητήματα των τελευταίων δεκαετιών, δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.

Και τι δεν γράφτηκε ή δεν ακούστηκε τα προηγούμενα χρόνια; Από το 2019 που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έφερε ξανά τη Διπλή Ανάπλαση στο προσκήνιο, ευελπιστώντας να στεγάσει και το μπάσκετ. Δηλαδή όλο τον σύλλογο. Κάτι που βάσει ισχύουσας νομοθεσίας, δυστυχώς, δεν ήταν εφικτό. Η 6η Απριλίου 2023 μπαίνει σε μία σειρά ημερομηνιών σημαντικών, για το μείζον θέμα στέγασης της μεγαλύτερης ελληνικής ομάδας. Του ισχυρότερου πολυαθλητικού οργανισμού της χώρας.



Μετά το MoU, την ψηφοφορία του Ερασιτέχνη, τη δημοπράτηση κτλ η εκκίνηση των πρόδρομων εργασιών στο οικόπεδο της Διπλής Ανάπλασης αποτελεί ορόσημο. Τουλάχιστον θα έπρεπε να αποτελεί. Όμως ο ταλαιπωρημένος κόσμος του Παναθηναϊκού δεν το βλέπει έτσι. Δεν θα κριθεί η στάση αυτή. Ό,τι και να πουν οι φίλαθλοι, δίκαιο θα έχουν. Μόλις το 2017 ο τότε Πρόεδρος του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού, Δημήτρης Μπαλτάκος, δεν είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο το θέμα «Γουδή» να είναι επικοινωνιακό και προεκλογικό τερτίπι της τότε Κυβέρνησης.

Θεωρώντας, σωστά βεβαίως, ότι κανείς ψηφοφόρος δεν θα πάει με έναν πολιτικό σχηματισμό μόνο και μόνο λόγω του γηπέδου. Μπορεί να ισχύει για κάποιους, ορισμένοι, πάλι, ίσως σκέφτονται αλλιώς. Το πρόβλημα το έχει η πολιτική σκηνή. Σάπια όσο ποτέ. Εμπρός είναι ο γκρεμός και πίσω το ρέμα. Οι μισοί ονειρεύονται μία πατρίδα που οι άριστοι θα κάνουν τα κουμάντα. Οι άλλοι μισοί ονειρεύονται μία πατρίδα με Έλληνες φιλοξενούμενους και κομπάρσους στον ίδιο τους τον τόπο. Οπότε ό,τι και να σκεφτεί ο μέσος Παναθηναϊκός, εν προκειμένω, ψηφοφόρος κρίνεται ως απολύτως λογικό.

Θα εκτεθούν ανεπανόρθωτα…

Είχε ενδιαφέρον το πρωί της Πέμπτης στον Βοτανικό. Κάποιοι πήγαμε εκεί για να σας μεταφέρουμε τι έγινε. Ή από κάψα να δούμε τους καρπούς των ανιδιοτελών αγώνων για ένα καλύτερο μέλλον για την ομάδα μας. Έτσι, τουλάχιστον, όπως εμείς το βλέπουμε. Είδαμε, για παράδειγμα, τον Θόδωρο Σκυλακάκη (από τους αρμόδιους της Κυβέρνησης επί των Οικονομικών) να κάνει δηλώσεις μπροστά από τις μπουλντόζες. Ως αναπληρωτής Δήμαρχος Αθηναίων στα μέσα της δεκαετίας του 2000, η στάση του, όμως, υπήρξε διαφορετική. Για όσους θυμούνται…

Είδαμε προεκλογικές φανφάρες για την «Κυβέρνηση που κάνει έργα και όχι λόγια» από τον Άδωνι Γεωργιάδη. Που για τους περισσότερους δεν σημαίνουν τίποτα και μας κάνουν καχύποπτους. Για αυτό είχα γράψει και πει, από όταν άρχισε όλο αυτό, «ψάξτε μόνοι σας τι είναι το καλύτερο για τον Παναθηναϊκό και βγάλτε γνώμη». Οι προηγούμενοι χρησιμοποίησαν επικοινωνιακά τον σύλλογο, δίχως να γίνει τίποτα. Αυτοί εδώ θα έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα, αν η κατάληξη είναι η ίδια. Για να μην παρεξηγηθώ δεν τίθεται θέμα απαισιοδοξίας. Όσο αναπνέω, θα στηρίζω αυτή τη λύση ως την καλύτερη και εφικτή για το Τριφύλλι.



Οπότε ως event, δεν είναι καμία σοφία να καταγραφεί, ότι έγινε για το εφέ και για επικοινωνιακούς λόγους. Η ουσία, όμως, είναι πως η κείμενη νομοθεσία εφαρμόζεται και με την ανεπτυγμένη πρωτοβουλία των εμπλεκόμενων, ο Βοτανικός προχωράει. Η όλη διαδικασία καθαρισμού και απορρύπανσης του οικοπέδου θα κρατήσει 9-12 μήνες. Ενδιάμεσα θα πρέπει να συμβασιοποιηθεί η δημοπράτηση για το ποδοσφαιρικό γήπεδο και να προκύψει πραγματική πρόοδος στη σχέση, επί των εγκαταστάσεων, της ΑΕΠ Ελαιώνα με τον Ερασιτέχνη. Έτσι, τέτοιο καιρό το 2024 (να είμαστε καλά) θα αρχίσει η ανέγερση του γηπέδου.

Ο Αλαφούζος έκλεψε την παράσταση

Δεν φανταζόμουν πως θα παραδεχτώ κάτι τόσο υπέρ του, αλλά ο Γιάννης Αλαφούζος είχε την πιο μετριοπαθή και ψύχραιμη στάση στις δηλώσεις και τη γενικότερη παρουσία του. Ούτε πομπώδη λόγια ξεστόμισε (άλλωστε στην αρχή της θητείας του δεν «ψηνόταν» για τον σκουπιδότοπο, όπως είχε «βαφτίσει» τον Βοτανικό), ενώ βρήκε την ευκαιρία σε ένα κυβερνητικό πάρτι να τα βάλει ξανά (μετά το tweet του για τον Πρωθυπουργό και ορισμένες, καίριες, κριτικές στα ΜΜΕ του) εναντίον της Κυβέρνησης. Ο λόγος, η διαφθορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ένα κομμάτι δυσαρέσκειας εκφράστηκε στη συνέχεια της ημέρας, με την ανακοίνωση εναντίον του Μπένετ από την ΠΑΕ.




 

Με τον Παναθηναϊκό πρωτοπόρο…

Μία σημαντική πτυχή, επίσης, του όλου σκηνικού είναι πως το event δεν έγινε ως αντίβαρο για τις αγωνιστικές αποτυχίες. Σίγουρα θα έχετε διαβάσει σχόλια στο παρελθόν ότι «όποτε η ομάδα αποτυγχάνει, βγαίνει είδηση για το γηπεδικό». Τούτο έγινε με τον Παναθηναϊκό ισόβαθμο με την ΑΕΚ, αλλά πρωτοπόρο, και μεγάλο διεκδικητή του τίτλου. Καλό θα είναι αυτά, αν και ανούσια, να διευκρινίζονται, διότι η ρητορική εναντίον του γηπέδου και όσων το πιστέψαμε ξέφυγε από το μίσος και τη στοχοποίηση.

Κατακλείδα: Όλα τα παραπάνω μετριάζουν τη χαρά ακόμα και των πιο θερμών υποστηρικτών του Βοτανικού. Περιμένουμε τα πάντα να γίνουν πράξη, με τον δρόμο, πλέον, να φαντάζει ανοικτός και τα σκυλιά δεμένα… Άλλωστε, ο κ. Γεωργιάδης έλυσε και μία απορία αρκετών, στις δηλώσεις του, περί έγκρισης της DG Comp για τη συμβατότητα χρηματοδότησης. Θα φανεί η πραγματικότητα. Το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, πέρα από σάπιο, είναι και ρευστό. Επομένως το… ματς που άρχισε, όπως δήλωσε ο Δήμαρχος Μπακογιάννης, ελπίζουμε να τελειώσει κανονικά, δίχως διακοπές.

3 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Γκαραγκάνης Blog: Αρκεί η σωστή και ηθική στάση του Παναθηναϊκού;

 

Το Τριφύλλι εξέφρασε απόψεις για το καλό του ποδοσφαίρου στη συνάντηση των «6». Οι υπόλοιποι, όμως, θέλουν το καλό του ποδοσφαίρου;

Αν μπούμε στη διαδικασία να κρίνουμε, επί συνόλου, έργα και ημέρες του Γιάννη Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό το αρνητικότατο πρόσημο πράξεών του δεν θα οδηγήσει σε ορθά συμπεράσματα για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης. Επομένως, μονόδρομος είναι να μείνουν πίσω (όχι να σβηστούν) τα αίσχη που προηγήθηκαν εις βάρος της ιστορίας του συλλόγου. Η όποια σύνδεση με παράγοντες άλλων ομάδων (Μαρινάκη, Σαββίδη). Και να κριθεί η στάση της ΠΑΕ, τώρα, που ο Παναθηναϊκός πηγαίνει για Πρωτάθλημα.

Από τη στιγμή που μπήκαμε στα playoffs και η συζήτηση των «6» με τους Μπαλτάκο και Μπένετ έγινε για το πως θα ολοκληρωθεί το Πρωτάθλημα όσο πιο ομαλά γίνεται, και με ποιους ορισμούς διαιτητών, τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα. Αρχικά, ο Παναθηναϊκός έχει χάσει ήδη 2β., λόγω της, προκλητικά, εναντίον του διαιτησίας του Νταμπάνοβιτς και του VAR. Αν νικούσε, θα μπορούσε να φέρει ένα ισχυρό πλήγμα στην ΑΕΚ και να είναι πιο άνετος στη συνέχεια. Δεν έγινε κάτι τέτοιο, επομένως δεν είναι και λογίζεται ως ήδη ζημιωμένος.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει ισχυρή επιρροή στα κέντρα αποφάσεων, ούτε τον δυναμικό λόγο για να επηρεάσει καταστάσεις. Αν πρέπει να αναφέρω, σώνει και ντε, προσωπική γνώμη, η στάση του Τριφυλλιού συμβαδίζει με τη δική μου αισθητική. Είναι η σωστή προσέγγιση και η ηθική. Σίγουρα, ωστόσο, δεν αρκεί, για να έχεις αποτελέσματα. Όταν απέναντι βρίσκονται αυτοί που βρίσκονται, οι οποίοι ενεργούν με τους τρόπους που ενεργούν.

 

Φέτος ο ορισμός των διαιτητών έχει ξεπεράσει κάθε όριο προκλητικότητας. Και πέρυσι είχαμε κάτι περίεργους Βαλκάνιους ή από τη Βαλτική κτλ, αλλά φέτος ορισμοί τύπου Βίλγιανεν στη ρεβάνς Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ (χωρίς εμπειρία VAR, δυσκίνητος και με ανικανότητα να συμπληρώσει ακόμα και τις κίτρινες κάρτες) έχουν μετατρέψει την όλη κατάσταση σε παρωδία.

 

Στόχος, πιθανώς, να ήταν αυτό που είπε στη συνάντηση ο Γιάννης Αλαφούζος, ως έσχατη εναλλακτική. «Φέρτε έστω κανονικούς Έλληνες διαιτητές και αν κάνουν λάθος παραιτηθείτε όλοι». Έλληνας διαιτητής σε βαθμολογικό ντέρμπι δεν πρέπει να σφυρίξει ποτέ ξανά. Έγινε μεγάλος αγώνας να φύγουν από την ποδοσφαιρική ζωή μας όλοι αυτοί που κατέστρεφαν τόσα χρόνια. Όχι πάλι πίσω… Η υποχωρητικότητα δεν μου αρέσει καθόλου και τη θεωρώ λάθος ως τοποθέτηση – πρόταση. Έστω και ως τελευταία λύση.

 

Ναι στους ξένους διαιτητές, όσο πιο υψηλού επιπέδου γίνεται, και στον VAR. Δεν υπάρχουν άλλα «όπλα» στη μάχη για το δίκαιο. Στο υπόλοιπο σύνολο, όσα μετέφερε στη συνάντηση ο Παναθηναϊκός κρίνονται επαρκή να σώσουν το Πρωτάθλημα αν υιοθετηθούν. Ορισμοί elite διαιτητών από τις μεγάλες Λίγκες της Ευρώπης ή έστω Α’ κατηγορίας. Συνδρομή από Παγκόσμια και Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία για να βρεθούν καλοί διαιτητές και να προστατευτούν ώστε να έρθουν εδώ. Οι Πράσινοι, επομένως, ανέδειξαν ένα ακόμα σοβαρό ζήτημα. Την προστασία τους. Το αποτέλεσμα όλων αυτών θα φανεί στο γήπεδο. Επιτρέψτε μου, απλώς, να μην αισιοδοξώ…

4 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail