Η ζωή είναι γεμάτη κύκλους. Μεγαλύτερους και μικρότερους, που ανοίγουν και κλείνουν. Ο δικός μου κύκλος στο Trifilara.gr κλείνει σήμερα. Σχεδόν δύο χρόνια μετά την ίδρυση της ιστοσελίδας, ήρθε η ώρα να την αποχαιρετήσω και να συνηθίσω την καθημερινότητα μου χωρίς την επίδραση της, με όλα όσα συνεπάγεται μία σχεδόν 24ώρη λειτουργία.
Ασφαλώς, δεν είναι η πρώτη δουλειά από την οποία φεύγω και δεν θα είναι η τελευταία. Όσοι δουλεύουμε στον ιδιωτικό τομέα, ειδικά στη μεταμνημονιακή Ελλάδα, ξέρουμε ότι η μονιμότητα είναι… ανέκδοτο. Επομένως, οι περισσότεροι είμαστε μαθημένοι στα εργασιακά «αντίο».
Αλλά κατά κάποιο είναι η πιο επώδυνη αποχώρηση στον επαγγελματικό βίο μου, επειδή το Trifilara.gr είναι και δικό μου δημιούργημα. Μία ιστοσελίδα η οποία σε σύντομο χρονικό διάστημα μετατράπηκε σε σημείο αναφοράς στην ενημέρωση του Παναθηναϊκού. Μία επιτυχία που πρωτίστως ανήκει στους δύο Νίκους, τον Τζουάννη και τον Παγκάκη, έπειτα σε όσα παιδιά πέρασαν από εδώ και έβαλαν το λιθαράκι τους και καταλήγοντας και στον υπογράφοντα.
Επειδή τα αποχαιρετιστήρια κείμενα δεν πρέπει να ξεφεύγουν σε λέξεις, θα ευχαριστήσω για τη συνεργασία τον Νίκο Τζουάννη, που θα συνεχίσει να “τρέχει” την ιστοσελίδα και είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρει να την κρατήσει ψηλά και να την πάει ψηλότερα. Τον έτερο Νίκο, τον Παγκάκη για τη καθημερινή τριβή στο ρεπορτάζ ακόμα και… αξημέρωτα, τον Γιάννη Σβαρνιά, τον τέταρτο εταίρο μας ο οποίος έμεινε λίγο στη συντροφιά μας και τον Κώστα Γουλή που μας στήριξε από την αρχή σε αυτή την πορεία. Φυσικά, δεν θα ξεχάσω τον Πέτρο Παπαμακάριο που δουλέψαμε μαζί για άλλη μία φορά.
Θα ευχαριστήσω τον Χρήστο Μπούκουρα, ο οποίος μέρα με τη μέρα μετατρέπεται σε πραγματικό ρεπόρτερ, ειδικό ευχαριστώ στη Βαρβάρα Φανίδη που περάσαμε παρέα το πρώτο και πολύ δύσκολο καλοκαίρι στη δημιουργία του σάιτ, την Αγγελική Καλκάνη που το αντίστοιχο διάστημα έκανε τριπλές βάρδιες στα σόσιαλ για τα βγάλουμε πέρα, τον Αργύρη Ντέμο που επέστρεψε στην ομάδα, καθώς και όλους πέρασαν για λιγότερο ή περισσότερο από το συντακτικό “ρόστερ” της ιστοσελίδας.
Τέλος, το πιο μεγάλο “ευχαριστώ” απευθύνεται σε όλους τους αναγνώστες του Trifilara.gr, που μας αγκάλιασαν, μας διάβασαν και μας απογείωσαν. Με την προτροπή να συνεχίσετε να διαβάζετε την ιστοσελίδα και να την εμπιστεύεστε. Αυτά τα λίγα και σας αφήνω με αυτό το αγαπησιάρικο τραγουδάκι που μου δάνεισε και τον τίτλο του τελευταίου μου blog, σε εκτέλεση Ντέμη Ρούσου…
