Η αφέλεια που είχε ο Παναθηναϊκός σε αρκετά ματς μέσα στη σεζόν δεν… εμφανίστηκε στο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης και οι Πράσινοι – μάλλον για πρώτη φορά εφέτος – πήραν μια νίκη, ακόμα και αν δεν ήταν στα… καλύτερα τους για ένα ημίωρο. Φαίνεται ότι το… πάθημα έγινε μάθημα και όταν ο Παναθηναϊκός αντιλήφθηκε ότι δεν του βγαίνει το παιχνίδι και ότι δεν μπορούν να γίνουν θεαματικά πράγματα για να διαφοροποιηθεί η κατάσταση, προτίμησε να παίξει για τους βαθμούς και την ουσία και όχι για το θέαμα και τα χειροκροτήματα.
Υπάρχει και αυτή η πλευρά του ποδοσφαίρου. Μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση, όσο και αν μοιάζει “άχρωμη” στα μάτια των φιλάθλων. Το Τριφύλλι είχε ανάγκη τους βαθμούς στην προσπάθεια που κάνει για να εξασφαλίσει μια θέση στα πλέι οφ και τους πήρε. Δύσκολα, με άγχος, νευρικότητα και κακό ποδόσφαιρο στο τέλος του αγώνα, όμως κατακτήθηκε η νίκη και τούτη τη φορά ο Παναθηναϊκός δεν πλήρωσε την αγωνιστική του… αθωότητα. Έπαιξε κυνικά για το αποτέλεσμα, ακόμα και αν χρειάστηκε στο φινάλε να αμυνθεί μαζικά και ο Δώνης να βάλει και τρίτο κεντρικό αμυντικό στο παιχνίδι για να εξασφαλίσει το “τρίποντο”.
Βέβαια θα μιλούσαμε για μια εντελώς διαφορετική ιστορία, αν ο Παναθηναϊκός ήταν αποτελεσματικός στο πρώτο ημίχρονο και αξιοποιούσε τις ευκαιρίες που δημιούργησε στο καλό του διάστημα. Όμως σε άλλο ένα ματς οι Πράσινοι ήταν άστοχοι και από τη στιγμή που δεν εκμεταλλεύτηκαν το momentum του γρήγορου γκολ και το “μπλοκάρισμα” των φιλοξενούμενων, έδωσαν ελπίδες στον Αστέρα. Για ένα σημαντικό διάστημα στο δεύτερο μέρος έπαιξαν με τη… φωτιά, αλλά κατάφεραν να μην “καούν”, γιατί έμαθαν από τα πολλά λάθη που έγιναν μέσα στη σεζόν και διαχειρίστηκαν σωστά και έξυπνα το παιχνίδι.
