Θυμάμαι ακόμα το πείσμα και την επιμονή που είχε ο Μαρίνος Ουζουνίδης για να αποκτηθεί ο Δημήτρης Κουρμπέλης από τον Παναθηναϊκό. Ακόμα και αν οι οικονομικές απαιτήσεις του Αστέρα Τρίπολης είχαν κριθεί υπερβολικές εκείνη την περίοδο και οι Αρκάδες ζητούσαν – και πήραν – τον… ουρανό με τα άστρα για ένα ποδοσφαιριστή που αντιμετώπιζε συχνά προβλήματα τραυματισμού, ο Ουζουνίδης δεν έκανε… βήμα πίσω και κατάφερε να πείσει τον Γιάννη Αλαφούζο.
Αυτή η μεταγραφική κίνηση ήταν και η… κληρονομιά που άφησε ο Εβρίτης προπονητής στο σύλλογο. Γιατί ο Παναθηναϊκός απέκτησε τότε έναν ποδοσφαιριστή που θα γινόταν με το πέρασμα του χρόνου ο αρχηγός του. Όχι… τυπικά, αλλά ουσιαστικά. Άλλωστε ο Κουρμπέλης, ακόμα και αν δεν φόραγε στο μπράτσο του το περιβραχιόνιο, θα ήταν ο φυσικός ηγέτης αυτής της ομάδας. Ένας παίκτης που πάντα δίνει το καλύτερο που μπορεί στο γήπεδο, στέκεται δίπλα στους συμπαίκτες του και παίζει για την ομάδα. Όποιο και αν είναι το “κόστος” σε προσωπικό επίπεδο.
Η πρόωρη ανανέωση του συμβολαίου του Κουρμπέλη ήταν ένα ευχάριστο γεγονός για τους Πράσινους και μια πραγματικά εξαιρετική κίνηση από τη διοίκηση. Η δεύτερη μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Ούτε… σίριαλ έγινε το θέμα, ούτε κράτησαν πολύ οι συζητήσεις. Για δύο λόγους. Αρχικά γιατί ο Κουρμπέλης ήθελε – και το απέδειξε – να συνεχίσει την καριέρα του στον Παναθηναϊκό και κατά δεύτερο λόγο γιατί ο Γιάννης Αλαφούζος αποφάσισε να τελειώσει το θέμα με… συνοπτικές διαδικασίες.
Πλέον οι Πράσινοι γνωρίζουν ότι έχουν μια γερή “βάση” για να “χτίσουν” την ομάδα που οραματίζονται. Ο Κουρμπέλης είναι το πιο γερό “θεμέλιο” και προσφέρει την απαιτούμενη ασφάλεια στο Τριφύλλι για να προχωρήσει πλέον και στον… επόμενο όροφο.
