Δεν έχει το μεγαλύτερο μπάτζετ στην Ελλάδα, δεν έχει τα πιο λαμπρά… αστέρια, δεν έχει – ακόμα – τη δυνατότητα να (ξανα) αποκτήσει έμπειρους αθλητές που θα κάνουν τη διαφορά. Όμως η ομάδα βόλεϊ του Παναθηναϊκού έχει τρία σημαντικά πράγματα. Ψυχή, ταλέντο και έναν σπουδαίο προπονητή.
Μετά από μια μεγάλη περίοδο… τρικυμίας, ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να πλεύσει σε γαλήνια νερά και να φτάσει στον προορισμό που επιθυμεί. Με υπομονή και επιμονή, γιατί αυτή η διαδικασία δεν μπορεί να γίνει μέσα σε ένα… βράδυ! Αφού λοιπόν πρώτα… σώθηκε το καράβι και δεν βούλιαξε από τα χρέη, οι Πράσινοι έκαναν όλα τα απαραίτητα βήματα για να επαναφέρουν τον Παναθηναϊκό στην “αφρόκρεμα” του ελληνικού βόλεϊ και έφτασαν με κόπο και ιδρώτα μια… ανάσα από τον πρώτο τίτλο τους μετά από σχεδόν μια – καταραμένη – δεκαετία.
Πέρα από τη σημαντική βοήθεια που υπάρχει από τη διοίκηση και τη δεδομένη στήριξη του κόσμου, αυτή η ομάδα δημιουργήθηκε λιθαράκι – λιθαράκι από τον κορυφαίο Έλληνα προπονητή. Ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος με μπόλικο μεράκι και αθόρυβη δουλειά έχτισε πρώτα γερές βάσεις σε αυτό το σύνολο παικτών, εμπιστεύτηκε το ταλέντο των πλέον ταλαντούχων Ελλήνων παικτών (Ράπτη και Χ. Ανδρεόπουλου), έβαλε στο… καζάνι και την απαραίτητη εμπειρία και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει.
Ακόμα και αν τελικά ο Παναθηναϊκός χάσει τον τίτλο του Λιγκ Καπ, ακόμα και αν οι Πράσινοι δεν μπορέσουν στο “σπίτι” τους να υπερασπιστούν την πολύτιμη νίκη που πέτυχαν στο Ρέντη κόντρα στον Ολυμπιακό και πάλι θα είναι κερδισμένοι. Γιατί έδειξαν ότι είναι ικανοί για τη μεγάλη… επιστροφή και κυρίως γιατί επανέκτησαν μια θέση στην καρδιά των φιλάθλων του συλλόγου. Ο γίγαντας ξυπνάει…
