Ο Κώστας Γουλής καταγράφει την τρομακτική «πιστολιά» του βοηθού Καλύβα στη ρεβάνς με τον ΠΑΣ, που δεν… έκατσε σ’ αυτούς που θέλουν να δουν τον Παναθηναϊκό στα «πατώματα» και την πρόκριση που ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ οι παίκτες του «τριφυλλιού» από τον τρόπο με τον οποίο βγήκαν από τη φυσούνα μετά το ημίχρονο.
Του ΚΩΣΤΑ ΓΟΥΛΗ
Να του κάνεις τη… χάρη, κάποιου βοηθού ονόματι Βασίλη Καλύβα από τον ΣΔΠ Φθιώτιδας, που θέλησε να γίνει «σταρ» μίας βραδιάς, στη ρεβάνς Κυπέλλου του Παναθηναϊκού με τον ΠΑΣ Γιάννινα και να ασχοληθείς περισσότερο μαζί του, με την ανεκδιήγητη απόφασή του να ακυρώσει το ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ γκολ του Εμάνουελ Ινσούα στο 34’; Μία απόφαση που λίγο έλειψε να βάλει «μπουρλότο» στο ματς και να στερήσει από τους «πράσινους» (λόγω απώλειας ηρεμίας και καθαρού μυαλού ως το 45’) την πρόκριση στους «8»; Όχι ρε φίλε, δεν θα του την κάνεις τη χάρη… Δεν θα ασχοληθείς, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να ασχοληθείς για να μην «κάψεις» το μυαλό σου με αυτά που βλέπεις πια (σχεδόν) σε κάθε παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Κάθε φορά και κάτι «καινούργιο». Κάθε φορά θα σκάσει μύτη κάποιος «αλεξιπτωτιστής» και λίγος σε εκπαίδευση και προσωπικότητα, διαιτητής, βοηθός κ.ο.κ. για να σε κάνει να δοκιμάζεις την αντοχή των νεύρων σου. Σήμερα, ήταν κάποιος Καλύβας, με γνωστό και μη… εξαιρετέο θείο έτσι;
Μικρή είναι η «πιάτσα», μην νομίζουν ορισμένοι πως περνούν στο ντούκου όλα. Χθες, ήταν ένας Γκεστράνιους που… μεταλλάχθηκε στο «Γ. Καραϊσκάκης» σε σχέση με τον ρέφερι που είδαμε στις πρώτες, τέσσερις επισκέψεις του στην Ελλάδα. Προχθές, κάποιος Σκουλάς και κάποιος Νικολακάκης (το δίδυμο που… VARεσε τον Παναθηναϊκό στο ματς με την Ξάνθη στη Ριζούπολη). Αύριο, θα είναι κάποιος άλλος… Νισάφι ρε σεις, όχι άλλο κάρβουνο. Αν τα κάνετε όλα αυτά με τον Παναθηναϊκό να βρίσκεται στην πιο δύσκολη περίοδο της ιστορίας τους, όταν αύριο-μεθαύριο δυναμώσει ξανά (γιατί νομοτελειακά όσο κι αν δεν θέλετε ορισμένοι, αυτό ΘΑ ΓΙΝΕΙ κάποια στιγμή), τι θα κάνετε; Θα βγάλετε τα… τανκς; Το μόνο που κατάφεραν εντέλει ο Καλύβας, αλλά και ο διαιτητής Ιωάννης Παπαδόπουλος -που θέλησε να περάσει στο… ντούκου, αλλά επιχείρησε μαεστρικά να απογειώσει τα νεύρα όλων με πολλά μικρά-σπαστικά σφυρίγματα κι αποκορύφωμα το χάρισμα της δεύτερης κίτρινης στον Μπουκουβάλα στη φάση του πέναλτι- ήταν να συσπειρώσουν τους πάντες. Παίκτες, τεχνικό τιμ, αλλά και τον κόσμο που μπορεί να ήταν περίπου 5.000-6.000 στο ΟΑΚΑ, όμως όταν το πράγμα άρχισε να «καίει» στο τρίλεπτο της «πυρκαγιάς» και της πρώτης ανατροπής (56’-58’), έβγαλε φωνή ίση σε ντεσιμπέλ, με αυτή που βγάζουν 40.000 «ψυχές».
Και τελικά ξέρετε που το πήρε το ματς και την πρόκριση ο Παναθηναϊκός; Από την ώρα που βγήκε στο γήπεδο για το δεύτερο ημίχρονο. Πέντε λεπτά πριν το κανονικό, πέντε λεπτά πριν βγει ο ΠΑΣ μέσα στο γήπεδο, πέντε λεπτά πριν τους ρέφερι που την «άκουσαν» από τις αποδοκιμασίες και τα σφυρίγματα της εξέδρας που είχε πάρει «φωτιά». Όποιος ήταν στο γήπεδο, το είδε, το αισθάνθηκε το ένιωσε με ένα και μόνο βλέμμα στη φυσούνα. Οι 10 συν τον Περέα (που έμπαινε στη θέση του «λαβωμένου» Μπουζούκη) βγήκαν από τα αποδυτήρια προς τον αγωνιστικό χώρο, σα… λυσσασμένη αγέλη. Με ποδοβολητά, με θυμό, με εκνευρισμό, με ξεκάθαρη διάθεση για να «απαντήσουν». Πρώτη φορά ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ, πρώτη φορά ΤΟΣΟ ΕΝΤΟΝΑ, εδώ και πολύ καιρό… Από εκείνη τη στιγμή, που έμοιαζε με σκηνή οσκαρικής ταινίας ως προς την ένταση και το λυρισμό της, ο Παναθηναϊκός ήταν ήδη στους «8»! Το έβλεπες στο βλέμμα των παικτών, στο πόσο τσιτωμένος ήταν μέχρι και ο (πάντα πράος και ήρεμος) Ζαχίντ που έκανε πωρωτικά χάι-φάιβ με όποιον συμπαίκτη έβγαλε μπροστά του. Το έβλεπες στην αγριάδα του Σένκεφελντ, στο «ΠΑΜΕΕΕΕ» του Κουρμπέλη. Ήταν ένα εντυπωσιακό pre-game… ανατροπής, ένα «μήνυμα» πως «όχι ρε, δεν θα γίνει αυτό που θέλετε απόψε. Όχι στο σπίτι μας, όχι έτσι!».
Όσοι ήσασταν στο γήπεδο, το νιώσατε, το καταλάβατε. Λίγο αργότερα το κατάλαβαν και οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΣ, το κατάλαβαν και οι… διαιτητές. Χρειαζόταν μία «σπίθα», μία στιγμή. Ο καταπληκτικός στο συγκεκριμένο ματς Ζαχίντ την προσέφερε στο 56’ με την ασίστ πάρε-βάλε στον Χρήστο Δώνη. Μετά το… ποτάμι δεν υπήρχε περίπτωση να γυρίσει, μέχρι να πάρει ο Παναθηναϊκός την πρόκριση. Το ξέσπασμα στο 2-1 του Σένκεφελντ δύο λεπτά μετά, ήταν το καθοριστικό «χτύπημα», το 3-1 του Μακέντα στο πέναλτι του 72’, ήταν η… Θεία Δίκη. Ήταν το απόλυτο «όχι ρε, δεν θα γίνει απόψε όπως θέλετε εσείς, αλλά όπως θέλουμε ΕΜΕΙΣ!».
Η ομάδα «τσίτωσε», συσπειρώθηκε κι έβγαλε για πρώτη φορά τόσα έντονα το «μέταλλο» που πρέπει να έχει στο γήπεδο. Ναι, δεν… σκότωσε κάνα «θηρίο», ούτε μεγαλοποιεί κανείς την πρόκριση επί μίας (πολύ καλής, της καλύτερης) ομάδας Super League 2. Ήταν όμως το «γαμώτο», το όλο… περιτύλιγμα που προσπάθησαν κάποιοι να περάσουν, ρίχνοντας μία τρομακτική «πιστολιά» που θα πλήγωνε πολύ βαθιά τον Παναθηναϊκό, εφόσον έμεινε εκτός Κυπέλλου…
Το ματς αυτό, παρά τη μεγάλη πρόκριση, άφησε πίσω του αρκετές πληγές στο «τριφύλλι». Τιμωρία Κουρμπέλη για το ματς «φωτιά» που ακολουθεί στην Ξάνθη, μισή ντουζίνα τραυματίες κι άλλα πολλά… Την ψυχή του Παναθηναϊκού ωστόσο, ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΚΛΕΨΕ, όσο κι αν προσπάθησαν ορισμένοι. Κι αυτό ήταν το μεγαλύτερο «παράσημο» που κέρδισε το «τριφύλλι» από αυτή τη σειρά των αγώνων.
Προχωράμε…
