Home ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ

Λάμπρος Γκαραγκάνης

Γκαραγκάνης Blog: H ελεύθερη μετάφραση του “πατάω επί πτωμάτων”

 

O Παναθηναϊκός έχει 17 κρούσματα Covid σε παίκτες και 12 μέλη του staff. Αλλά τι είναι η δημόσια υγεία μπροστά σε μία κούπα;

Αρχικά μία εξήγηση, ώστε να γίνουν αντιληπτά τα παρακάτω. Ήμουν επιφυλακτικός στην αρχή για τη σοβαρότητα της νόσου Covid-19, ειδικά από τη στιγμή που άρχισε ο παγκόσμιος μπουφές εμβολίων. Δεν εμβολιάστηκα από προσωπική επιλογή, προσκομίζοντας τεστ για να πιώ καφέ, τεστ για να φάω έξω, τεστ (μέχρι πριν λίγες εβδομάδες) για να πάω να εργαστώ. Δεν χωρούσε το μυαλό μου πως η θαυμάσια ιατρική επιστήμη, η οποία παλεύει να βρει γιατρειά για ασθένειες ετών, βρήκε ένα εμβόλιο μέσα σε λίγους μήνες για μία τόσο σοβαρή νόσο που σκότωνε ανθρώπους στον πλανήτη.

Αν έπραξα σωστά ή λάθος, ή τι κάναμε όσοι επιλέξαμε τον ίδιο δρόμο, δεν έχει μεγάλη σημασία. Και αν αναλυθεί, θα αποπροσανατολίσει τη συζήτηση. Ταυτόχρονα σεβόμουν τις υγειονομικές επιταγές, φορούσα μάσκα και, ως ελεγχόμενος μία ή και δύο φορές την εβδομάδα (ανάλογα με τον νόμο), γνώριζα αν είμαι «καθαρός» ή όχι. Την πρώτη φορά που νόσησα το έμαθα τυχαία, στο τεστ για τη δουλειά. Τη δεύτερη, πάλι στο τεστ για τη δουλειά, αλλά είχα συμπτώματα. Πέρασα μία ημέρα δύσκολη με πυρετό. Σε αντίθεση με την πρώτη, όπου ήμουν ασυμπτωματικός. Δίχως να είμαι αθλητικός ή κάποιος που ζει μία προσεγμένη καθημερινότητα, τη σκαπούλαρα.

Όμως όλοι οι οργανισμοί δεν είναι ίδιοι. Έβλεπα γύρω μου τις συνέπειες της νόσου στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Όντας αντίθετος με το σκεύασμα που κυκλοφόρησε για κοινή κατανάλωση, ουδέποτε επέτρεψα στον εαυτό μου και τους γύρω μου την υποτίμηση της νόσου. Μία ασθένεια είναι μία ασθένεια. Και αν το πράγμα στραβώσει, τότε αντιλαμβάνεσαι πως με αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να παίζεις. Με το σκληρότερο τρόπο το βίωσα με τον αδελφό μου, ο οποίος πριν ακριβώς δύο μήνες έφυγε από ένα δόντι…

Έγινα ακόμα πιο αυστηρός με τις συνθήκες υγιεινής, όταν έβλεπα το ξέσαλο τριγύρω. Όταν οι Κυβερνήσεις του κόσμου άρχισαν να κατηγοριοποιούν τους εμβολιασμένους σαν Superman και τους ανεμβολίαστους ως εν δυνάμει μελλοθάνατους. Όταν δε το πράγμα άνοιξε τελείως και τα πρωτόκολλα πήγαν περίπατο άρχισα ακόμα περισσότερο να προσέχω. Διότι δεν περνάς εύκολα από εκεί που έχεις τον Χ ή Ψ ακριβοπληρωμένο παρουσιαστή να σου λέει πως θα καθίσεις να φας με την οικογένειά σου ή πως θα αγκαλιάσεις τα παιδιά σου για να μην κολλήσεις, να στο υποβαθμίζει με την ίδια ευκολία. Δυστυχώς αυτή τη λογική του παραλόγου ακολούθησε και ο αθλητισμός. Από την αναβολή του τελικού Κυπέλλου Ολυμπιακός – ΑΕΚ το 2020 για ένα κρούσμα (Λοβέρα), στη μετάθεση 25 ωρών του αγώνα Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός για 29 κρούσματα στους Πράσινους.

Ατομική ευθύνη καπούτ…

Δεν θα μπω σε ιατρικά μονοπάτια, διότι δεν έχω το γνωστικό πεδίο. Στο Παναθηναϊκός – ΑΕΚ, στη Λεωφόρο, η αποστολή της «Ένωσης» ήταν με μάσκες, σε περίοδο που δεν είναι υποχρεωτικές και ενώ δεν είχε ακολουθήσει την ίδια πολιτική προστασίας το προηγούμενο διάστημα. Στο άκουσμα των αγωνιστικών νέων της περί ίωσης (γαστρεντερίτιδα), ενός μη αναπνευστικού ιού δηλαδή, το μυαλό πήγε στον Covid. Όχι μόνο το δικό μου. Όλων των συνομιλητών μου, την ημέρα του αγώνα. Από τη στιγμή, πάντως, που δεν υπάρχει κάποιο πρωτόκολλο, διαγνώσεις δεν μπορούν να γίνουν ούτε από γιατρούς δημοσίως. Παρά μόνο από τους αρμόδιους που κούραραν τους παίκτες με γαστρεντερίτιδα.




Ο Ματίας Αλμέιδα και οι βοηθοί του (δεν αναφέρομαι σε μεταφραστή και υπεύθυνο επικοινωνίας, αλλά σε staff) ήρθαν στην αίθουσα Τύπου, ένα χώρο όχι μεγαλύτερο από 60-70 τμ, με μάσκα. Ο προπονητής της ΑΕΚ την έβγαλε για να μιλήσει, οι δύο συνεργάτες του όχι. Ο πάγκος της «Ένωσης» φορούσε μάσκα και σε ανοικτό χώρο την ώρα του αγώνα. Το τι έγινε, το πως αντιμετώπισαν τις ιώσεις, το αν ρίσκαραν κτλ είναι γεγονότα που τα γνωρίζουν οι ίδιοι. Και ειλικρινώς δεν έχω γνώμη. Γεγονότα καταγράφω. Τρεις ημέρες μετά το παιχνίδι, ο Παναθηναϊκός (διενεργεί ελέγχους σε καθημερινή βάση, προστατεύοντας τους παίκτες του, το προσωπικό και τη δημόσια υγεία) άρχισε να έχει ενδείξεις για κρούσματα.




Την περασμένη Παρασκευή άρχισαν αυτά, επισήμως με μοριακά τεστ, να προκύπτουν. Οι δρόμοι ήταν δύο. Το βουλώνουμε και πάμε και παίζουμε με τον Ολυμπιακό. Ρισκάροντας την υγεία των νοσούντων, αυτών που γλίτωσαν και δεν κόλλησαν και των αντιπάλων μας. Ο άλλος ήταν η δημοσιοποίηση του προβλήματος και το εύλογο αίτημα αναβολής του αγώνα. Όχι μετάθεσης κατά μία ημέρα. Αναβολή κανονική, μέχρι όλα να είναι καλά. Ίσως πιο ευαισθητοποιημένος υπήρξε ο Παναθηναϊκός στη διαχείριση της κατάστασης, από την υπόθεση Γκάνεα. Που ταλαιπωρεί ακόμα τον αθλητή του Τριφυλλιού… Δεν ξέρω, υποθέτω.

Όμως και άλλες ομάδες είχαν και έχουν αντίστοιχα περιστατικά. Ο ΠΑΟΚ τον Νάρεϊ. Η ΑΕΚ στο μπάσκετ τον Μπράιαν Ανγκόλα, όχι μακριά στον χρόνο αλλά τον Ιανουάριο του 2021. Στο εξωτερικό δε τα παραδείγματα αθλητών δεκάδες, μην πω εκατοντάδες σε όλα τα σπορ παγκοσμίως. Η επιλογή ανάμεσα στο νόμιμο και το ηθικό θα μπορούσε να είναι δύσκολη. Ο Παναθηναϊκός άφησε στην άκρη το ελεγχόμενα νόμιμο (αν έβαζε να παίξουν οι ασυμπτωματικοί δεν θα το μάθαινε κανείς και θα ήταν νομότυπος βάσει ανύπαρκτου πρωτοκόλλου) και επέλεξε το ηθικό. Να τους προστατεύσει, να προστατεύσει αντιπάλους και όσους θα έρχονταν σε επαφή με τα κρούσματα. Τη δημόσια υγεία, δηλαδή.




Όταν κάνεις τα πάντα για μία κούπα

Εκτός συζήτησης θα μείνουν τα ευτράπελα της φετινής Super League. Μεζούρες και μετρήσεις σε επιφάνεια χόρτου. Μεθυσμένοι Πολωνοί διαιτητές από δημοσιεύματα, που έφεραν Έλληνες και όλα αυτά τα θαυμάσια, τα οποία ζούμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Για να μιλάμε, όμως, για αυτό πρέπει να είμαστε καλά στην υγεία μας και κυρίως οι αθλητές για να μπουν να διεκδικήσουν τους κόπους μίας χρονιάς. Και να ευχαριστήσουν τον κόσμο των ομάδων τους. Το pattern συμπεριφοράς της ΑΕΚ στην ίωση που πέρασαν οι παίκτες της, ας κριθεί από τον δικό της λαό. Που δεν βάζει επάνω από όλα τον τίτλο. Που δεν πατάει επί πτωμάτων. Που για να πιει καφέ, όπως εγώ, έδινε τεστ ή εμβόλιο (όπως ζητούσαν κάποια μαγαζιά) μέχρι πριν λίγους μήνες.

Το αντίστοιχο μοτίβο αντιμετώπισης του Παναθηναϊκού μπορεί να κριθεί επίσης. Έστω ως υπερβολικό, αλλά ηθικά κομπλέ. Όπως και του Προέδρου της Λίγκας, Βαγγέλη Μαρινάκη, που όταν νόσησε από Covid τον Μάρτιο του 2020 είχε κάνει ανάρτηση πως λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Και τώρα αποφάσισε delay 25 ωρών, με 29 κρούσματα στη μία εκ των δύο ομάδων του αγώνα όπου και η δική του ομάδα θα μετάσχει. Μέχρι τώρα στην Ελλάδα έχουμε δει, ειδικά στην μπάλα, το μαύρο να γίνεται άσπρο. Αδικίες, αλλοιώσεις, διορισμούς Πρωταθλητών. Το αν ο Κατσουράνης, όμως, είναι… οφσάιντ αποτελεί ζήτημα ήσσονος σημασίας εμπρός στη μία πιθανότητα στο εκατομμύριο ένας αθλητής να έχει την παραμικρή επιπλοκή από τη νόσο. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό ας αρκεστεί στο… χάρτινο κουβαδάκι του και ας πάει σε άλλη παραλία.

4 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Γκαραγκάνης Blog: Η σάπια πολιτική πληγώνει τη χαρά μας

 

Αν η Κυβέρνηση έστησε στον Βοτανικό ένα ακόμα προεκλογικό σόου, θα το πληρώσει για διαμάντι στο εγγύς μέλλον…

Μία από τις μεγαλύτερες κατάρες που μπορεί να επιφυλάσσει η ζωή σε έναν άνθρωπο είναι να μην του επιτρέπει να χαρεί με τίποτα. Ακόμα και στη στιγμή χαράς να αισθάνεται λύπη. Ακόμα και στην πρόοδο να συναντάει εχθρούς. Ακόμα και στην επιτυχία να βλέπει παγίδες. Το γήπεδο του Παναθηναϊκού, ένα από τα πλέον σύνθετα ζητήματα των τελευταίων δεκαετιών, δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.

Και τι δεν γράφτηκε ή δεν ακούστηκε τα προηγούμενα χρόνια; Από το 2019 που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έφερε ξανά τη Διπλή Ανάπλαση στο προσκήνιο, ευελπιστώντας να στεγάσει και το μπάσκετ. Δηλαδή όλο τον σύλλογο. Κάτι που βάσει ισχύουσας νομοθεσίας, δυστυχώς, δεν ήταν εφικτό. Η 6η Απριλίου 2023 μπαίνει σε μία σειρά ημερομηνιών σημαντικών, για το μείζον θέμα στέγασης της μεγαλύτερης ελληνικής ομάδας. Του ισχυρότερου πολυαθλητικού οργανισμού της χώρας.



Μετά το MoU, την ψηφοφορία του Ερασιτέχνη, τη δημοπράτηση κτλ η εκκίνηση των πρόδρομων εργασιών στο οικόπεδο της Διπλής Ανάπλασης αποτελεί ορόσημο. Τουλάχιστον θα έπρεπε να αποτελεί. Όμως ο ταλαιπωρημένος κόσμος του Παναθηναϊκού δεν το βλέπει έτσι. Δεν θα κριθεί η στάση αυτή. Ό,τι και να πουν οι φίλαθλοι, δίκαιο θα έχουν. Μόλις το 2017 ο τότε Πρόεδρος του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού, Δημήτρης Μπαλτάκος, δεν είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο το θέμα «Γουδή» να είναι επικοινωνιακό και προεκλογικό τερτίπι της τότε Κυβέρνησης.

Θεωρώντας, σωστά βεβαίως, ότι κανείς ψηφοφόρος δεν θα πάει με έναν πολιτικό σχηματισμό μόνο και μόνο λόγω του γηπέδου. Μπορεί να ισχύει για κάποιους, ορισμένοι, πάλι, ίσως σκέφτονται αλλιώς. Το πρόβλημα το έχει η πολιτική σκηνή. Σάπια όσο ποτέ. Εμπρός είναι ο γκρεμός και πίσω το ρέμα. Οι μισοί ονειρεύονται μία πατρίδα που οι άριστοι θα κάνουν τα κουμάντα. Οι άλλοι μισοί ονειρεύονται μία πατρίδα με Έλληνες φιλοξενούμενους και κομπάρσους στον ίδιο τους τον τόπο. Οπότε ό,τι και να σκεφτεί ο μέσος Παναθηναϊκός, εν προκειμένω, ψηφοφόρος κρίνεται ως απολύτως λογικό.

Θα εκτεθούν ανεπανόρθωτα…

Είχε ενδιαφέρον το πρωί της Πέμπτης στον Βοτανικό. Κάποιοι πήγαμε εκεί για να σας μεταφέρουμε τι έγινε. Ή από κάψα να δούμε τους καρπούς των ανιδιοτελών αγώνων για ένα καλύτερο μέλλον για την ομάδα μας. Έτσι, τουλάχιστον, όπως εμείς το βλέπουμε. Είδαμε, για παράδειγμα, τον Θόδωρο Σκυλακάκη (από τους αρμόδιους της Κυβέρνησης επί των Οικονομικών) να κάνει δηλώσεις μπροστά από τις μπουλντόζες. Ως αναπληρωτής Δήμαρχος Αθηναίων στα μέσα της δεκαετίας του 2000, η στάση του, όμως, υπήρξε διαφορετική. Για όσους θυμούνται…

Είδαμε προεκλογικές φανφάρες για την «Κυβέρνηση που κάνει έργα και όχι λόγια» από τον Άδωνι Γεωργιάδη. Που για τους περισσότερους δεν σημαίνουν τίποτα και μας κάνουν καχύποπτους. Για αυτό είχα γράψει και πει, από όταν άρχισε όλο αυτό, «ψάξτε μόνοι σας τι είναι το καλύτερο για τον Παναθηναϊκό και βγάλτε γνώμη». Οι προηγούμενοι χρησιμοποίησαν επικοινωνιακά τον σύλλογο, δίχως να γίνει τίποτα. Αυτοί εδώ θα έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα, αν η κατάληξη είναι η ίδια. Για να μην παρεξηγηθώ δεν τίθεται θέμα απαισιοδοξίας. Όσο αναπνέω, θα στηρίζω αυτή τη λύση ως την καλύτερη και εφικτή για το Τριφύλλι.



Οπότε ως event, δεν είναι καμία σοφία να καταγραφεί, ότι έγινε για το εφέ και για επικοινωνιακούς λόγους. Η ουσία, όμως, είναι πως η κείμενη νομοθεσία εφαρμόζεται και με την ανεπτυγμένη πρωτοβουλία των εμπλεκόμενων, ο Βοτανικός προχωράει. Η όλη διαδικασία καθαρισμού και απορρύπανσης του οικοπέδου θα κρατήσει 9-12 μήνες. Ενδιάμεσα θα πρέπει να συμβασιοποιηθεί η δημοπράτηση για το ποδοσφαιρικό γήπεδο και να προκύψει πραγματική πρόοδος στη σχέση, επί των εγκαταστάσεων, της ΑΕΠ Ελαιώνα με τον Ερασιτέχνη. Έτσι, τέτοιο καιρό το 2024 (να είμαστε καλά) θα αρχίσει η ανέγερση του γηπέδου.

Ο Αλαφούζος έκλεψε την παράσταση

Δεν φανταζόμουν πως θα παραδεχτώ κάτι τόσο υπέρ του, αλλά ο Γιάννης Αλαφούζος είχε την πιο μετριοπαθή και ψύχραιμη στάση στις δηλώσεις και τη γενικότερη παρουσία του. Ούτε πομπώδη λόγια ξεστόμισε (άλλωστε στην αρχή της θητείας του δεν «ψηνόταν» για τον σκουπιδότοπο, όπως είχε «βαφτίσει» τον Βοτανικό), ενώ βρήκε την ευκαιρία σε ένα κυβερνητικό πάρτι να τα βάλει ξανά (μετά το tweet του για τον Πρωθυπουργό και ορισμένες, καίριες, κριτικές στα ΜΜΕ του) εναντίον της Κυβέρνησης. Ο λόγος, η διαφθορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ένα κομμάτι δυσαρέσκειας εκφράστηκε στη συνέχεια της ημέρας, με την ανακοίνωση εναντίον του Μπένετ από την ΠΑΕ.




 

Με τον Παναθηναϊκό πρωτοπόρο…

Μία σημαντική πτυχή, επίσης, του όλου σκηνικού είναι πως το event δεν έγινε ως αντίβαρο για τις αγωνιστικές αποτυχίες. Σίγουρα θα έχετε διαβάσει σχόλια στο παρελθόν ότι «όποτε η ομάδα αποτυγχάνει, βγαίνει είδηση για το γηπεδικό». Τούτο έγινε με τον Παναθηναϊκό ισόβαθμο με την ΑΕΚ, αλλά πρωτοπόρο, και μεγάλο διεκδικητή του τίτλου. Καλό θα είναι αυτά, αν και ανούσια, να διευκρινίζονται, διότι η ρητορική εναντίον του γηπέδου και όσων το πιστέψαμε ξέφυγε από το μίσος και τη στοχοποίηση.

Κατακλείδα: Όλα τα παραπάνω μετριάζουν τη χαρά ακόμα και των πιο θερμών υποστηρικτών του Βοτανικού. Περιμένουμε τα πάντα να γίνουν πράξη, με τον δρόμο, πλέον, να φαντάζει ανοικτός και τα σκυλιά δεμένα… Άλλωστε, ο κ. Γεωργιάδης έλυσε και μία απορία αρκετών, στις δηλώσεις του, περί έγκρισης της DG Comp για τη συμβατότητα χρηματοδότησης. Θα φανεί η πραγματικότητα. Το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, πέρα από σάπιο, είναι και ρευστό. Επομένως το… ματς που άρχισε, όπως δήλωσε ο Δήμαρχος Μπακογιάννης, ελπίζουμε να τελειώσει κανονικά, δίχως διακοπές.

3 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Γκαραγκάνης Blog: Αρκεί η σωστή και ηθική στάση του Παναθηναϊκού;

 

Το Τριφύλλι εξέφρασε απόψεις για το καλό του ποδοσφαίρου στη συνάντηση των «6». Οι υπόλοιποι, όμως, θέλουν το καλό του ποδοσφαίρου;

Αν μπούμε στη διαδικασία να κρίνουμε, επί συνόλου, έργα και ημέρες του Γιάννη Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό το αρνητικότατο πρόσημο πράξεών του δεν θα οδηγήσει σε ορθά συμπεράσματα για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης. Επομένως, μονόδρομος είναι να μείνουν πίσω (όχι να σβηστούν) τα αίσχη που προηγήθηκαν εις βάρος της ιστορίας του συλλόγου. Η όποια σύνδεση με παράγοντες άλλων ομάδων (Μαρινάκη, Σαββίδη). Και να κριθεί η στάση της ΠΑΕ, τώρα, που ο Παναθηναϊκός πηγαίνει για Πρωτάθλημα.

Από τη στιγμή που μπήκαμε στα playoffs και η συζήτηση των «6» με τους Μπαλτάκο και Μπένετ έγινε για το πως θα ολοκληρωθεί το Πρωτάθλημα όσο πιο ομαλά γίνεται, και με ποιους ορισμούς διαιτητών, τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα. Αρχικά, ο Παναθηναϊκός έχει χάσει ήδη 2β., λόγω της, προκλητικά, εναντίον του διαιτησίας του Νταμπάνοβιτς και του VAR. Αν νικούσε, θα μπορούσε να φέρει ένα ισχυρό πλήγμα στην ΑΕΚ και να είναι πιο άνετος στη συνέχεια. Δεν έγινε κάτι τέτοιο, επομένως δεν είναι και λογίζεται ως ήδη ζημιωμένος.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει ισχυρή επιρροή στα κέντρα αποφάσεων, ούτε τον δυναμικό λόγο για να επηρεάσει καταστάσεις. Αν πρέπει να αναφέρω, σώνει και ντε, προσωπική γνώμη, η στάση του Τριφυλλιού συμβαδίζει με τη δική μου αισθητική. Είναι η σωστή προσέγγιση και η ηθική. Σίγουρα, ωστόσο, δεν αρκεί, για να έχεις αποτελέσματα. Όταν απέναντι βρίσκονται αυτοί που βρίσκονται, οι οποίοι ενεργούν με τους τρόπους που ενεργούν.

 

Φέτος ο ορισμός των διαιτητών έχει ξεπεράσει κάθε όριο προκλητικότητας. Και πέρυσι είχαμε κάτι περίεργους Βαλκάνιους ή από τη Βαλτική κτλ, αλλά φέτος ορισμοί τύπου Βίλγιανεν στη ρεβάνς Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ (χωρίς εμπειρία VAR, δυσκίνητος και με ανικανότητα να συμπληρώσει ακόμα και τις κίτρινες κάρτες) έχουν μετατρέψει την όλη κατάσταση σε παρωδία.

 

Στόχος, πιθανώς, να ήταν αυτό που είπε στη συνάντηση ο Γιάννης Αλαφούζος, ως έσχατη εναλλακτική. «Φέρτε έστω κανονικούς Έλληνες διαιτητές και αν κάνουν λάθος παραιτηθείτε όλοι». Έλληνας διαιτητής σε βαθμολογικό ντέρμπι δεν πρέπει να σφυρίξει ποτέ ξανά. Έγινε μεγάλος αγώνας να φύγουν από την ποδοσφαιρική ζωή μας όλοι αυτοί που κατέστρεφαν τόσα χρόνια. Όχι πάλι πίσω… Η υποχωρητικότητα δεν μου αρέσει καθόλου και τη θεωρώ λάθος ως τοποθέτηση – πρόταση. Έστω και ως τελευταία λύση.

 

Ναι στους ξένους διαιτητές, όσο πιο υψηλού επιπέδου γίνεται, και στον VAR. Δεν υπάρχουν άλλα «όπλα» στη μάχη για το δίκαιο. Στο υπόλοιπο σύνολο, όσα μετέφερε στη συνάντηση ο Παναθηναϊκός κρίνονται επαρκή να σώσουν το Πρωτάθλημα αν υιοθετηθούν. Ορισμοί elite διαιτητών από τις μεγάλες Λίγκες της Ευρώπης ή έστω Α’ κατηγορίας. Συνδρομή από Παγκόσμια και Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία για να βρεθούν καλοί διαιτητές και να προστατευτούν ώστε να έρθουν εδώ. Οι Πράσινοι, επομένως, ανέδειξαν ένα ακόμα σοβαρό ζήτημα. Την προστασία τους. Το αποτέλεσμα όλων αυτών θα φανεί στο γήπεδο. Επιτρέψτε μου, απλώς, να μην αισιοδοξώ…

4 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Γκαραγκάνης Blog: Οι «φωνές» των άλλων απαιτούν αγωνιστική βελτίωση

 

Ο Παναθηναϊκός επιβάλλεται να βελτιώσει εικόνα, αποτελεσματικότητα και τακτική στα βαθμολογικά ντέρμπι. Αυτό είναι το μοναδικό αντίδοτο στο «δηλητήριο» που στάζουν οι ανταγωνιστές του.

Ο Παναθηναϊκός δεν έφυγε αλώβητος από το «Γ. Καραϊσκάκης». Έχασε 2 βαθμούς, που τον φέρνουν εν δυνάμει 2ο στη βαθμολογία (εκτός αν γίνει, όποτε γίνει, το Ατρόμητος – ΑΕΚ και οι, μάλλον, βαθμολογικά αδιάφοροι πλέον Περιστεριώτες κόψουν βαθμούς από την «Ένωση»). Ακολουθούν πολλά ματς ακόμα, μαζί με τα playoffs, όμως μένει, τούτη την ώρα, η εικόνα των Πράσινων στα ανταγωνιστικά παιχνίδια με βαθμολογική σημασία να προβληματίζει.

Η τριάδα αγώνων με τον ΠΑΟΚ, σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο, η ήττα από την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια (εκεί όχι τόσο η αγωνιστική εικόνα, αλλά η αναποτελεσματικότητα) και το 0-0 με τον Ολυμπιακό. Το οποίο θα μπορούσε να είναι και ήττα, διότι οι γηπεδούχοι είχαν περισσότερες κλασικές στιγμές για γκολ από τη μοναδική του Σπόραρ. Όταν δεν είσαι καλός και δεν χάνεις, αποτελεί προτέρημα. Όταν, συμπληρωματικά, συμβαίνει αυτό μεμονωμένα και δεν είναι κανόνας.

Ο Παναθηναϊκός ψάχνεται πολύ στο δεύτερο μισό της σεζόν σε αυτού του τύπου τα παιχνίδια. Άλλοθι υπάρχουν… Η απουσία του Αϊτόρ, η οποία δεδομένα κάποια στιγμή θα απορύθμιζε το σύνολο. Η απώλεια του Μάγκνουσον, του μοναδικού αμυντικού που βοηθάει στο build up, για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η τράμπα ρόλων Σπόραρ και Ιωαννίδη, με τον Σλοβένο να γίνεται ρεζέρβα και τον Φώτη να περνάει βασικός από game changer ως αλλαγή.

Επίσης, η επιλογή του Βαγιαννίδη, ο οποίος έζησε τον απόλυτο εφιάλτη με τον Κανός (μόλις πέρασε ο Κώτσιρας μετακινήθηκε δεξιά!) μετά τα άσχημα παιχνίδια απέναντι στον ΠΑΟΚ. Το γεγονός πως ο Κλεϊνχέισλερ, κομμένος και ραμμένος για τέτοια ματς, δεν ήταν έτοιμος να προσφέρει. Κοινώς παραδεκτό, πως ο Παναθηναϊκός με την εικόνα αυτή προβληματίζει το λιγότερο. Αλλά με την παράμετρο, που έχουμε αναλύσει ξανά, να μπαίνει εδώ. Ότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει στοχεύσει δύο περιόδους στη σεζόν. Τον πρώτο γύρο και τα ματς μετά τον Μάρτιο, διαστήματα όπου ήθελε εξ αρχής την απόδοση της ομάδας στο μέγιστο.

Kατακλείδα… Από τη στιγμή που δεν «φωνάζει» ο Παναθηναϊκός μπας και κερδίσει κάτι, όπως πράττουν οι Ολυμπιακός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, μόνο με την ταυτότητα στο γήπεδο μπορεί να πάρει το Πρωτάθλημα. Οι «ερυθρόλευκοι» βλέπουν ως απόλυτο αντίπαλο το Τριφύλλι, φωνάζοντας για τα δύο παιχνίδια της κανονικής περιόδου. Αγνοώντας ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει έρεισμα στα κέντρα αποφάσεων. Εκτός αν εθελοτυφλούν… Η ΑΕΚ φώναξε μετά τον πρώτο γύρο στη Λεωφόρο και έκτοτε όλα είναι «κρέμα». Ο ΠΑΟΚ φωνάζει, μέσω του Λουτσέσκου, με τον πιο εκκωφαντικό (και ανάρμοστο) τρόπο. Στον χαμό αυτό, η απάντηση του Παναθηναϊκού θα έρθουν μόνο με μεγάλα αποτελέσματα.

6 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Γκαραγκάνης Blog: Απάντησε σωστά, να κοιτάξει το ποδόσφαιρό του

Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε όπως έπρεπε την πρόκληση της ΑΕΚ. Από εδώ και πέρα καλείται να υπερασπιστεί το συμφέρον του και να αφοσιωθεί στην αγωνιστική βελτίωση.

Είναι ιστορικά και ηθικά αναγκασμένος ο Παναθηναϊκός να μάχεται στους αγωνιστικούς χώρους για την πρόοδό του. Ακόμα και όταν πέρασαν ή περνούν διοικήσεις ελάχιστες, συγκριτικά με το μέγεθος του συλλόγου, το Τριφύλλι καταφέρνει και στέκεται όρθιο. Ακόμα και αν παρεκκλίνουν τα πρόσωπα, όπως πρόσφατα συνέβη και συμβαίνει, των αξιών που το Τριφύλλι πρεσβεύει, ο κόσμος έχει αποκτήσει το κριτήριο να τα απομονώνει και να τα διαχωρίζει από την ομάδα.

Η στοχευμένη προσπάθεια της ΑΕΚ να εμπλέξει τους Πράσινους στα χαΐρια της είχε λόγο. Γνωρίζοντας ότι έρχεται το ματς Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό και την αναπτυσσόμενη αντιπαλότητα με τον ΠΑΟΚ, σκόπιμα ενέπλεξε τον Παναθηναϊκό στα άνευ προηγουμένου ξεφτιλίκια του Περιστερίου. Σκοπός ήταν να τσουβαλιαστεί η δεδομένη αντίδραση στις προβοκατόρικες αναφορές εναντίον της ομάδας, μαζί με τις αναμενόμενες των υπολοίπων. Άλλωστε η ΑΕΚ, μετά τον διασυρμό που υπέστη στη συνείδηση της φίλαθλης κοινής γνώμης, δεν είχε άλλη εναλλακτική πλην της θυματοποίησης.

Αντίδραση – δυναμίτης του Παναθηναϊκού

Στον μηχανισμό της ΠΑΕ έχει ασκηθεί κριτική πολλές φορές το προηγούμενο διάστημα και δικαιολογημένα αρκετές φορές. Επιζητώντας το δίκαιο, οφείλουμε να τονίσουμε τη δυναμική απάντηση στην επίθεση της ΑΕΚ που έβαλε τα πράγματα απολύτως στη θέση τους. Η Ένωση που ευαγγελιζόταν τη διαφορετικότητα να θες να κερδίζεις στο γήπεδο, έπεσε ηθικό θύμα της δίψας της για ένα Πρωτάθλημα. Ναι, οι νόμοι είναι για να τηρούνται. Η ΑΕΚ έχει επωφεληθεί από τέτοιους, όπως το άρθρο 44 όπου διεγράφη το 95% των χρεών της σε Δημόσιο και πιστωτές, και ξέρει.

Ας γίνει, λοιπόν, ό,τι ο νόμος ορίζει. Ωστόσο, η μεζούρα της αστυνομίας, η συμπεριφορά ορισμένων που την εκπροσωπούν και το γενικότερο ηθικό πλέγμα της όλης ιστορίας, ας μην μπει σε συζήτηση. Καλώς κάνει η ΑΕΚ και κυνηγά το συμφέρον της, απλά ας αφήσει στην άκρη τα διδάγματα περί ηθικής. Η αναφορά της στον Μπρινιόλι, η οποία στηρίχτηκε σε σχόλια στα social media (!), την εκθέτει ανεπανόρθωτα. Δεν γίνεται να έχεις το… μάτι της Θαντέρα και να διακρίνεις εκατοστά και να νομιμοποιείς τον αληταρά που πέταξε την κροτίδα στον Μπρινιόλι.

Αλλοίωση Πρωταθλήματος ήθελαν και την πέτυχαν

Ο συμπαθής Ατρόμητος θα πρέπει να βρει πως διοχετεύτηκε το όλο θέμα στην ΑΕΚ ή πόσο καιρό τα ματς στο Περιστέρι παίζονται με διαφορετικές διαστάσεις στις εστίες. Η 2η της βαθμολογίας κάνει «μπαμ» πως δεν ήθελε να παίξει το ματς, λόγω του προβλήματος που προέκυψε εμφανώς, αλλά και των καιρικών και γηπεδικών συνθηκών με την γκέλα να… μυρίζει.

Ουσιαστικά, οι τοποθετήσεις του ισχυρού άνδρα των γηπεδούχων κ. Σπανού το μαρτυρούν και ίσως χρειάζονται περαιτέρω εισαγγελικής διερεύνησης. Όπως και να έχει το πράγμα, ακόμα και αν γίνει το ματς τελικά, αυτό θα συμβεί με άλλα αγωνιστικά νέα για τους αντιπάλους, με την ΑΕΚ να γνωρίζει τι έκαναν πχ ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός και, σίγουρα, κάτω από καλύτερες συνθήκες για την ίδια. Η αλλοίωση Πρωταθλήματος δεν τίθεται σε αμφιβολία…

Μονόδρομος η αγωνιστική βελτίωση

Ο Παναθηναϊκός, έστω με ματς περισσότερο, επέστρεψε στη φυσιολογική του θέση φέτος, αφού είναι, συνολικά, η καλύτερη ομάδα στο Πρωτάθλημα. Παρά το ντεφορμάρισμα, το οποίο νομοτελειακά θα ερχόταν. Στη Θεσσαλονίκη, με τον Άρη, θα έχει μία εξαιρετική ευκαιρία να δείξει πως αυτή η κατάσταση αποτελεί παρελθόν. Διότι στη ρεβάνς Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, στην ήττα από τον Αστέρα Τρίπολης έως την αποβολή του Κουρμπέλη και στο 2-0 επί της Λαμίας, η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς έβγαλε – μέσα στις χτυπητές αδυναμίες της – βελτίωση.

Πλέον, οι Πράσινοι οφείλουν να αφοσιωθούν στο ποδόσφαιρό τους και να αξιοποιηθεί όλο το υπάρχον ρόστερ. Πούχατς και Κλεϊνχέισλερ δείχνουν ικανοί να σηκώσουν το βάρος της 11άδας, ενώ η απώλεια του Μάγκνουσον (όσο και αν φαίνεται στο build up) καλύπτεται ανασταλτικά από τον τίμιο (και αδικημένο) Σάρλια. Με την ελπίδα ότι το πρόσφατο γκολ θα αφυπνίσει τον Σπόραρ και ο Παλάσιος θα συνέλθει, το Τριφύλλι πλησιάζει στον μήνα που περιμένουμε το επόμενο φορμάρισμά του. Τον Μάρτιο… Το ζήτημα είναι, έως τότε, να έχει τις ελάχιστες απώλειες.

5 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Γκαραγκάνης Blog: Η στοχοποίηση του ανθρώπου που ένωσε τον Παναθηναϊκό

 

Ο Παναθηναϊκός πρέπει να προστατεύσει ως κόρη οφθαλμού τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς από τον πόλεμο που «σιγοβράζει» εναντίον του.

Ανατρέχοντας στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου, θα βρεις ελάχιστους που έχουν καταφέρει να πετύχουν το ακατόρθωτο. Να κάνουν Παναθηναϊκούς να συμφωνήσουν μεταξύ τους για κάτι. Μία το γήπεδο, μία τα διοικητικά, μία το κόκκινο του χορηγού στη φανέλα, μία τα δύο αμυντικά χαφ, μία ο Μάνσο που έγινε Γήττας, μία ότι ο Πίτσος είναι καλύτερος του Γιάρνι και πάει λέγοντας… Τα διαφορετικά δόγματα στο Τριφύλλι μπορούν να οδηγήσουν σε διαφωνίες για το παραμικρό.

Αφήνουμε εκτός τεράστιους παράγοντες, επιπέδου Γιαννακόπουλων, και αναρωτιόμαστε: Πόσοι μπορούν να ενώσουν τον σύλλογο; Πόσοι, με τη δουλειά και τα επιτεύγματά τους, κρίνονται ικανοί να το κάνουν; Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι ένας εξ αυτών και μάλιστα πριν κλείσει δύο σεζόν στην ομάδα. Το χαμηλό προφίλ, η σοβαρή προσέγγιση στο κλαμπ ακόμα και ως προς την πρώτη χρονική διάρκεια συμβολαίου (άλλος θα έκλεινε με τριετές, ώστε να κατοχυρώσει πιθανή αποζημίωση). Ο σεβασμός στα όσα πρεσβεύει, ηθικά, ο Παναθηναϊκός…

Με μία διοίκηση, επιεικώς, αμφιλεγόμενη και με ιστορικό που ο μέσος Παναθηναϊκός επιθυμεί να ξεχάσει. Με την ανομβρία τίτλων να έχει βαρέσει κατακούτελα άπαντες (αποδεικνύεται από τον πανικό με τον οποίο αντιμετωπίστηκετο 0-3 από τον ΠΑΟΚ, ευτυχώς όχι στη Λεωφόρο). Με την κρίση να βρίσκεται μπροστά στην πόρτα του συλλόγου, αγωνιστικά. Ποιος δημιουργεί την ελπίδα ότι οι μεγάλοι στόχοι Πρωταθλήματος και Κυπέλλου μπορούν να εκπληρωθούν;

Άλλο η κριτική, άλλο η υπονόμευση

Επειδή πρέπει να υπάρχει μία διαχωριστική γραμμή στα παραπάνω γενικόλογα… Η κριτική είναι μέσα στο παιχνίδι. Ειδικά από τον κόσμο των Πράσινων, που λατρεύει παθολογικά την ομάδα. Θα διαφωνήσουμε με τον Ιβάν, με τις τακτικές του, με τις αλλαγές του, με τις μεταγραφές του… Δεν θα τον απαξιώσουμε όμως. Δεν θα τον υπονομεύσουμε. Θα γίνει η κριτική για το καλό του συλλόγου και την πρόοδό του. Ναι, αργεί ο Παναθηναϊκός στις μεταγραφές επί των ημερών του. Και; Προτιμάει κανείς τις τακτικές Στραματσόνι, που… βοήθησαν στο κραχ; Ή πιστεύει κάποιος που έχει δει και ένα ματς στη ζωή του, ότι με καμιά δεκαριά προσθήκες δεν θα περνούσε τώρα η ομάδα κρίση;

Να εξηγήσουμε, όμως, τι σημαίνει υπονόμευση. Τα 1-0 του Παναθηναϊκού είναι βαθμοθηρία. Το 2-1 της ΑΕΚ στη Νίκαια, με τον ουραγό της βαθμολογίας, είναι βάθος ρόστερ, με γκολ στα χασομέρια, ένα που δεν έπρεπε να μετρήσει για φάουλ και ένα πέναλτι που δεν δόθηκε στους γηπεδούχους Το 1-1 του Παναθηναϊκού με τον ΟΦΗ στη Λεωφόρο είναι γκέλα. Που είναι… Το 0-0 του ΠΑΟΚ με τον ΟΦΗ στην Τούμπα είναι ατυχία. Το 1-0 του Παναθηναϊκού στα Γιάννενα με τον ΠΑΣ είναι νίκη με το ζόρι.

Τα 1-0 του Ολυμπιακού είναι «ένα και να καίει». Κριτική όχι στα social είναι αυτά, αλλά από φορείς ενημέρωσης υποτίθεται. Με στόχο να προσβληθεί η τακτική του προπονητή και η ικανότητά του.

Διότι είναι απλά τα πράγματα. Αποδόμηση Γιοβάνοβιτς και σταδιακή πτώση του status του στα μάτια του κόσμου, τι σημαίνει; Ενδεχόμενη αποπομπή του, ίσως, αφού η διοίκηση αυτή έχει παρελθόν… Και μετά τι θα μείνει; Διάλυση και φαγωμάρα, με όλους να τα βάζουν με όλα. Υπάρχει, λοιπόν, αυτή τη στιγμή ένας συνδετικός κρίκος. Ο προπονητής. Αν σπάσει, γεια σας…

7 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail