Home ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ

Λάμπρος Γκαραγκάνης

Γκαραγκάνης Blog: Άλλο μία κακή βραδιά και άλλο ο μηδενισμός στον Ιβάν

 

Ο Παναθηναϊκός στα δύο παιχνίδια με τη Ρεν πλήρωσε περισσότερο την ευρωπαϊκή αποχή του τα προηγούμενα χρόνια.

Τη διαφορά διαχείρισης που απαιτούν οι αγώνες στις διοργανώσεις εκτός συνόρων, σε συνδυασμό με τις εγχώριες. Στη Βρετάνη χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία, ώστε το Τριφύλλι να κάνει ένα αποφασιστικό βήμα συνέχειας στο Europa League. Η ορθή αντίδραση από το 1-0 και το αναπάντεχο σφάλμα του Αλμπέρτο Μπρινιόλι. Η ισοφάριση στο 1ο ημίχρονο. Η αριθμητική υπεροχή, μετά την αποβολή των Γάλλων.

Όλα έγιναν σκόνη και θρύψαλα, μόλις οι γηπεδούχοι έβαλαν ταχυδυναμικούς παίκτες στην εξίσωση. Νικώντας, κατά κράτος, και μέσα σε πέντε λεπτά, το ανόρεχτο και αργό κέντρο των Πράσινων. Συνηθίζουμε να λέμε πως για έναν κανονικό Παναθηναϊκό αυτά τα παιχνίδια θα έπρεπε να κερδίζονται από τα αποδυτήρια. Είναι ένα λάθος, που και ο υπογράφων έχει κάνει άπειρες φορές.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος σύγκρισης με το τι συνέβαινε στο παρελθόν, όταν έρχονται τέτοιες ήττες. Άλλο τότε, άλλο τώρα, κάτι διαφορετικό θα ισχύει σε δέκα χρόνια. Τα δεδομένα είναι απλά. Ο Παναθηναϊκός είχε τα τρία θετικά στοιχεία που αναφέρθηκαν. Από εκεί και πέρα, όμως, επικράτησαν και άλλες παράμετροι που καθόρισαν το αποτέλεσμα.

Η κακή βραδιά του Ιβάν Γιοβάνοβιτς

Η Ρεν, μετά το 1-2 της Λεωφόρου, ήταν γνωστή για το τι μπορεί να κάνει με το transition που εφαρμόζει σε όλες τις γραμμές. Ομάδα που έχει πέρα από φοβερές μεταβάσεις, συνοχή, ταχύτητα, αντοχή και φρεσκάδα. Ο Παναθηναϊκός πήγε να αντιμετωπίσει το σύνολο αυτό χωρίς τον Αράο στα χαφ. Ο Βραζιλιάνος είναι τιμωρημένος με την Κηφισιά και ότι δεν άρχισε αποτελεί τεράστια έκπληξη. Χωρίς πειστική εξήγηση.

Η ταυτόχρονη παρουσία Βιλένα – Πέρεθ στην ενδεκάδα, για μία ακόμα φορά, δεν απέδωσε. Οι δύο δεν ταιριάζουν μαζί και αναφέρεται τούτο εμπειρικά. Για κάποιο λόγο ο ένας κάνει τον άλλον χειρότερο, όταν αγωνίζονται ταυτόχρονα. Σε πιο δύσκολα παιχνίδια και όχι στη Ρεν, που εξελίχθηκε «μονομαχία» 10 vs 11, έπαιξαν μαζί στο ίδιο σχήμα οι Μπερνάρ και Τζούριτσιτς.

Έχοντας την αριθμητική υπεροπλία, ο Παναθηναϊκός έπασχε σε δημιουργία. Και άργησε να την προσθέσει στην τακτική του. Όσο αιρετικό, τέλος, και αν φανεί, η συνεχής χρησιμοποίηση του Ιωαννίδη ως βασικού δεν γίνεται να συνεχιστεί επί μονίμου βάσης. Ο Σπόραρ μπήκε ως αλλαγή και δημιούργησε τρεις φάσεις σε ελάχιστα λεπτά.

Ο Έλληνας στράικερ καλείται να σηκώσει το βάρος της επίθεσης τελευταία, ενώ ο Σλοβένος ανεβαίνει. Γίνεται rotation σε όλες τις άλλες θέσεις, όχι, όμως, με την ίδια συχνότητα στη θέση του φορ. Αν και ο Σπόραρ, όταν με τον Πανσερραϊκό πήρε το χρίσμα βασικού, το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρον.

Για τον Βαγιαννίδη, τέλος, που αποτελεί διαρκή πηγή κινδύνων αμυντικά, ειδικά όταν βρίσκει ικανούς μπακ και εξτρέμ στην πλευρά του υπάρχει εξήγηση για την παρουσία του στο αρχικό σχήμα. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δημιούργησε υπεραριθμίες από την αριστερή πλευρά.

Ακόμα και έξι – επτά παίκτες συνωστίζονταν εκεί, ώστε να αλλάξει το παιχνίδι στον απομονωμένο Βαγιαννίδη που, κανονικά, θα έπρεπε να έχει χώρους για να πατήσει περιοχή. Σωστή σκέψη, που δεν βγήκε, αλλά είχε λογική. Λάθη, λοιπόν, έγιναν. Προπονητής και παίκτες υπέπεσαν σε αρκετά τέτοια. Προφανώς, για να χάσεις ένα τέτοιο ματς κάτι πήγε στραβά.

Και ο μηδενισμός σε τι ωφελεί;

Η αλήθεια είναι πως ορισμένα σχόλια στα social media τρομάζουν. «Ιβάν κούρασες», «Έπιασες ταβάνι», «Ιβάν δεν πάει άλλο». Τι δεν πάει άλλο, ρε παρέα; Που κουράστηκες; Πως ξέρεις εσύ ποιο είναι το ταβάνι του; Και αν φύγει, να έρθει ποιος δηλαδή; Η απαξίωση αποτελεί τον χειρότερο σύμβουλο στη διαχείριση τέτοιων καταστάσεων.

Ναι στην κριτική, όπως έγινε παραπάνω. Όχι στον μηδενισμό, όμως. Υπάρχει περίπτωση ποτέ μία τέτοια αντιμετώπιση να φέρει κάτι καλό; Έχοντας τα απαραίτητα εφόδια, που δεν τα είχαν οι προκάτοχοί του, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έκανε μεγάλα άλματα σε μικρό χρονικό διάστημα. Δεν είναι μόνο το Κύπελλο, η επιστροφή στον πρωταθλητισμό και η εξέλιξη του δυναμικού.

Το γεγονός ότι ο οργανισμός, πλέον, θέτει κανονικούς στόχους. Ο κόσμος του γεμίζει εξέδρες στην Ευρώπη και την Ελλάδα και αδημονεί για το επόμενο παιχνίδι. Όλα αυτά αποτελούν… φυλαχτό για τον Παναθηναϊκό και όχι σημείο τριβής στο πρόσωπο αυτού που πρωτοστάτησε για να συμβούν.

Προέχει, πλέον, η Κηφισιά και στη συνέχεια, μετά τη διακοπή, ο Παναθηναϊκός μπαίνει σε ένα δύσκολο φινάλε για το 2023, όπου θα κριθεί σε απόλυτο βαθμό η ευρωπαϊκή συνέχεια. Και σε σημαντικό, η θέση του στις εγχώριες διοργανώσεις στην αυγή του 2024.

6 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Γκαραγκάνης Blog: Τελικά, μόνο ο Παναθηναϊκός περνάει κρίσεις

 

Από την αρχή της χρονιάς, για μία ακόμα φορά, η μοναδική ομάδα που… διέρχεται κρίσεις είναι ο Παναθηναϊκός.

Ο Παναθηναϊκός στα εντός έδρας παιχνίδια με ΑΕΚ (1-2) και ΠΑΟΚ (2-2) έδειξε σοβαρό πρόβλημα διαχείρισης αγώνων, οι οποίοι θα κρίνουν το Πρωτάθλημα στα play off. Δέχτηκε 4 γκολ, δεν εκμεταλλεύτηκε τα καλά του διαστήματα και κομβικοί του παίκτες δεν έφτασαν στο 100% των δυνατοτήτων τους.

Σε συνδυασμό με το πως έληξε η περυσινή σεζόν, υπάρχει ξεκάθαρα θέμα. Στα περυσινά play off, το Τριφύλλι είχε εντός έδρας απολογισμό 1-4-0 κερδίζοντας μόνο τον Ολυμπιακό (2-0). Φέρνοντας ισοπαλίες με Βόλο (0-0), ΑΕΚ (0-0), ΠΑΟΚ (1-1) και Άρη (1-1). Φέτος σκοράρει με καλύτερη συχνότητα (16 γκολ σε 6 αγώνες), όμως τα 5 τέρματα που δέχτηκε απόντος του άτυχου Μάγκνουσον συνιστούν πρόβλημα που ζητά επίλυση.

Για να γίνει αντιληπτό το upgrade σε σχέση με την περυσινή χρονιά, σε 36 αγώνες κανονικής διάρκειας και play off ο Παναθηναϊκός βρήκε δίχτυα 47 φορές. Η πρόχειρη αυτή στατιστική μπορεί να λέει πολλά, μπορεί και τίποτα. Αποτυπώνει, απλώς, την πρόοδο στην επίθεση, με τα χαφ να έχουν μπει γερά στο… κόλπο του σκοραρίσματος και τον προβληματισμό για τα μετόπισθεν.

Προβλήματα έχει μόνο ο Παναθηναϊκός!

Στον Ολυμπιακό ο αγχώδης τρόπος που πέρασε την Γκενκ και η εντός έδρας ήττα από τη Φράιμπουργκ πέρασαν στα ψιλά. Η έως τώρα πρωτιά στο Πρωτάθλημα μοιάζει να καλύπτει τα πάντα. Για αυτό και λογίζεται ως φαβορί για τον τίτλο. Οι Πειραιώτες έχουν δώσει 5 παιχνίδια εντός έδρας, 6 στην Αττική, ενώ ταξίδεψαν για πρώτη φορά στην επαρχία τη 1/10 στα Γιάννενα. Το σούπερ ευνοϊκό αυτό πρόγραμμα τούς έδωσε ώθηση, επομένως… όλα καλά για αυτούς.

Η ΑΕΚ έχασε 5 βαθμούς, ενδεικτικά, στα παιχνίδια με Πανσερραϊκό εντός (1-1) και ΟΦΗ στο Ηράκλειο (2-0). Άχνα για τον Ματίας Αλμέιδα, με το πιο βαρύ που μπορεί να ακούσει κανείς είναι πως «ο “Πελάδο” έχασε τη μάχη της σκακιέρας από τον Νταμπράουσκας». Αυτό θα πει σκληρή κριτική…

Τώρα, ο ΠΑΟΚ αποτελεί μία ιδιάζουσα περίπτωση. Ενώ ο Λουτσέσκου είναι καλός προπονητής και ξέρει το κλαμπ, κάνει «μπαμ» πως διανύει διάστημα εκνευρισμού. Αφήνει αιχμές για τις δυνάμεις που έχουν οι Θεσσαλονικείς στην παρούσα φάση, αναφερόμενος προφανώς σε εξωαγωνιστικά ζητήματα. Πάντως, δόμησε ένα ισορροπημένο ρόστερ και αν δεν επηρεαστεί το αγωνιστικό τμήμα από διοικητικά θέματα που, δεδομένα, υπάρχουν τότε μπορεί να αποτελέσει ρυθμιστικό παράγοντα του Πρωταθλήματος.

Συνολικά και από τα συμφραζόμενα, μόνο ο Παναθηναϊκός έχει πρόβλημα. Μόνο ο Παναθηναϊκός περνά κρίσεις. Μόνο ο Παναθηναϊκός βλέπει τον προπονητή του να κριτικάρεται εκ των έσω, με συνέπεια να προσπαθούν και εξωγενείς παράγοντες (όπως ΜΜΕ συμφερόντων ή επιρροής παραγόντων άλλων ομάδων) να επιχειρούν απρόσκοπτα την αποδόμησή του. Μόνο ο Παναθηναϊκός (των 16 γκολ) δεν έχει φορ, μόνο ο Παναθηναϊκός έχει soft παίκτες, μόνο ο Παναθηναϊκός ζορίζεται.

Υγιής η αντίδραση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς

Αν ενοχλεί κάτι; Σαφώς. Αγωνιστικά αν ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να εφαρμόζει αυτό το υπομονετικό build up δίχως τον Μάγκνουσον, θα έχει τεράστιο πρόβλημα. Ο Ισλανδός είναι ο στόπερ του ρόστερ, που γνωρίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο. Ακόμα και αν επιστρατευτούν οι Πέρεθ (όπως πέρυσι όταν έλειπε, πάλι, ο Μάγκνουσον) και Αράο, το Τριφύλλι θα δεχτεί και άλλα γκολ από λάθη στο δικό του μισό.

Η έως τώρα διαχείριση του Βιλένα. Ο Ολλανδός στην πλειοψηφία των αγώνων που έχει παίξει είναι καλός. Του λείπει το γκολ, που το ψάχνει πολύ. Ωστόσο, ένας που βλέπει την ομάδα περιστασιακά ή δίχως να αναλύει κινήσεις και τακτική, δύσκολα θα καταλάβει σε ποια θέση προσφέρει και τι κάνει στο γήπεδο. Γνώμη και τίποτα περισσότερο ότι με τον Πέρεθ στην ίδια 11άδα, ο Βιλένα δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά. Με τον δυναμικό Αράο και τον καλύτερο ball handler Τσέριν, σίγουρα έχει παραπάνω πιθανότητες να φανεί.

Η περίπτωση του Σπόραρ, επίσης, χρίζει διερεύνησης ενόψει Ιανουαρίου. Ο Σλοβένος φορ έχει βιογραφικό καλό, ορισμένα σπουδαία σε σημασία γκολ (όπως τα φετινά ευρωπαϊκά), αλλά όταν υπάρχουν φίλαθλοι που προτιμούν τον Γερεμέγεφ σημαίνει ότι το status του βασικού φορ είναι σε τεράστιο κίνδυνο. Με τα social media να ακμάζουν, αυτό φτάνει στα αυτιά του και δεδομένα επηρεάζει. Είναι και η ψυχολογία του roller coaster, οπότε δεν θέλει και πολύ να γίνει το κακό…

Μέχρι τα φιλικά του καλοκαιριού, ο Γερεμέγεφ άντε να ήταν γνωστός από το στοίχημα (λόγω Χάκεν). Όσοι γνωρίζαμε τις αρετές του, ξέρουμε πως μπορεί να βοηθήσει. Το απέδειξε στο 2-2 με τον ΠΑΟΚ, όπου σκόραρε το γκολ της ισοφάρισης στο τέλος. Διαθέτει την κινησιολογία και το μπόι να «χτυπάει» άμυνες. Άμεσα, όμως, πρέπει να γίνει ένα «ζύγισμα» των φορ που έχουν οι Πράσινοι και να προκύψει κατανομή ρόλων.

Στα μη αγωνιστικά, τέλος, η αντίδραση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον «κιτρινισμό» του Λουτσέσκου, επιτέλους, έδειξε και ένα διαφορετικό πρόσωπο του Σέρβου προπονητή. Είναι κύριος, ουδείς αμφιβάλει. Προτιμάει να μιλάει με το έργο του και όχι να «παίζει» με τις κάμερες. Αποδεκτό. Υπάρχουν, όμως, ορισμένες φορές, που πρέπει να πρωταγωνιστήσει και σε αυτό τον ρόλο. Η αντίδρασή του ήταν απολύτως υγιής. Και άλλα τόσα να έλεγε, ουδείς θα μπορούσε να του προσάψει το παραμικρό.

3 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Γκαραγκάνης Blog: Η υπογραφή της καλύτερης ομάδας

 

Στόχος του Παναθηναϊκού, στη ρεβάνς με την Ντνίπρο, δεν είναι μόνο η εξασφάλιση της πρόκρισης στην επόμενη φάση του Champions League.

Ο Παναθηναϊκός κατάφερε στο Κόσιτσε να επιτύχει το 50% και πλέον του στόχου πρόκρισης, δίχως, φυσικά, τίποτα να έχει τελειώσει. Κέρδισε πόντους στην εκτίμηση των φίλων της ομάδας που υπήρξαν ανήσυχοι μετά τα φιλικά της Λεωφόρου. Πλέον, στην ιστορική του έδρα, το Τριφύλλι καλείται να εξασφαλίσει την πρόκριση και να τσεκάρει το ζευγάρωμα με τη Μαρσέιγ. Να περάσει στην επόμενη φάση,  ώστε να προσθέσει βαθμούς στο άδειο ευρωπαϊκό του σακούλι. Να ευχαριστήσει τον ενεργό του κόσμο που 1η Αυγούστου θα γεμίσει το «Απόστολος Νικολαΐδης».

Όπως γίνεται αντιληπτό, ο στόχος είναι πολύπλευρος και απαιτητικός. Ο αντίπαλος, επίσης, όπως απέδειξε στη Σλοβακία περιμένει το… μισό λάθος για να δημιουργήσει προβλήματα. Σκόραρε από το πουθενά και θα μπορούσε να έχει βάλει και δεύτερο γκολ προς το τέλος, όπου η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς κουράστηκε. Και σήμερα να μιλάμε για μία πιο αγχωτική ρεβάνς… Οι Πράσινοι μπορούν να βάλουν φαρδιά – πλατιά την αγωνιστική υπογραφή τους, στη Λεωφόρο, πως είναι η ανώτερη ομάδα του ζευγαριού και να περιμένουν μετά τη Μαρσέιγ με σκοπό τη διεκδίκηση παρουσίας στους ομίλους του Champions League.

Παναθηναϊκή κανονικότητα είναι…

Αυτή, πράγματι, θα είναι μία κανονικότητα για το πολύπαθο ποδοσφαιρικό τμήμα. Ο Παναθηναϊκός είναι για ομίλους ευρωπαϊκών διοργανώσεων, προκρίσεις, 8άδες, 4άδες, τελικούς. Πρωταθλήματα και εγχώρια Κύπελλα. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για το ένδοξο Τριφύλλι, που την ανθεκτικότητα και τη μεγαλοσύνη του την έδειξε στα δύσκολα χρόνια της παρακμής. Θα πει κάποιος: «Είσαι σίγουρος πως αυτά πέρασαν;». Όχι, δεν είμαι…

Μέχρι να δω τον Παναθηναϊκό να πρωταγωνιστεί ξανά στην Ευρώπη, να παίρνει σερί τίτλους στην Ελλάδα, να απολαμβάνει το καλύτερο γήπεδο και να φέρνει ζηλευτούς παικταράδες θα τηρώ μία στάση επιφυλακτική. Ουδείς, όμως, μπορεί να παραγνωρίσει πως οι εποχές της απληρωσιάς, του διοικητικού «κανονιού», της απομόνωσης της ομάδας από το ίδιο της το κοινό, της αγωνιστικής πτώσης πρέπει να έχουν περάσει. Αρχής γενομένης με την Ντνίπρο πρέπει να γίνει το 2/2 στα φετινά Κύπελλα Ευρώπης και το όνομα του Παναθηναϊκού να ακούγεται ξανά στην Ευρώπη.

Αγωνιστικά, ακόμα πιο βελτιωμένος

Η εικόνα του Παναθηναϊκού στη Σλοβακία δημιουργεί έξτρα απαιτήσεις. Η αποτελεσματικότητα και η ψυχολογική ετοιμότητα προϊδεάζουν για ακόμα καλύτερο παιχνίδι στη Λεωφόρο. Στο Κόσιτσε ο κόουτς Ιβάν τράβηξε τον… λαχνό του Βιλένα, που, κατά την ταπεινή μου άποψη, άλλαξε όλη την εικόνα των χαφ της ελληνικής ομάδας. Πήρε κάθε συμπαίκτη του και τον ανέβασε μία – δύο μονάδες επάνω σε αξιολόγηση.

Ο Γεντβάι έδειξε καλά στοιχεία, όμως θα πρέπει ακόμα να τον δούμε πως εξελίσσεται. Μην ξεχνάμε πως το παιδί ως δεξί μπακ ξεκίνησε και σταδιακά εξελίχθηκε σε κεντρικό αμυντικό. Ενώ δεν έχει ούτε 90λεπτο πλάι στον Μάγκνουσον. Φάνηκαν όλα αυτά στα τελευταία λεπτά του πρώτου αγώνα, στη Σλοβακία, και θέλουν επισήμανση. Από εκεί και πέρα, το ενεργητικό των τριών γκολ δείχνει πως ο Παναθηναϊκός μπορεί να βρει ρυθμό σκοραρίσματος. Κάτι που του έλειψε στη Λεωφόρο και στα περυσινά ματς playoffs. Καλή ευκαιρία προκύπτει για ένα παραγωγικό παιχνίδι, που θα ευχαριστήσει το διψασμένο, για μπάλα και Παναθηναϊκό, κοινό.

ΥΓ: Όταν τόσα χρόνια αναρωτιέσαι «τι κάνει ο Σαραβάκος στον Παναθηναϊκό;» και παραμονές κρίσιμου αγώνα Champions League λες «μα καλά, έδιωξε τον Σαραβάκο;», δεν θέλω να σε στεναχωρήσω αλλά, ψάχνεις ευκαιρία να κράξεις. Και στο μπάσκετ, έφυγε ο Διαμαντίδης και ο Αλβέρτης. Όλα στη ζωή έχουν μία αρχή και ένα φινάλε. Ακόμα και για τα «είδωλα» αυτά. Επειδή το θέμα είναι ευαίσθητο και δεν προσφέρεται για κράξιμο, μέσα σε τόσο απαιτητικό σημείο στη σεζόν, πρώτα θα μάθω τι έγινε ακριβώς και στη συνέχεια θα τοποθετηθώ. Ο Δημήτρης Σαραβάκος είναι ο λόγος που αγαπώ από πέντε ετών το Τριφύλλι και οτιδήποτε αναφέρω για αυτόν θα γίνει με προσοχή και με… βούτηγμα της γλώσσας στο μυαλό πρώτα.

 

5 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Γκαραγκάνης Blog: Από την κριτική στην απαξίωση ένας… Σπόραρ δρόμος

 

Ο Παναθηναϊκός, όσο και αν φαίνεται τρελό και παράδοξο, παίζει τη χρονιά του όλη στα δύο ματς με την Ντνίπρο. Να, το γιατί…

Δεν θα κουράσουμε παραπάνω, ώστε να εξηγήσουμε ξανά την παθογένεια που υπάρχει στον σύλλογο. Είναι όλα γνωστά και τετριμμένα πλέον. Υπάρχει θέμα αμφισβήτησης, που εκπορεύεται από την αμφιλεγόμενη διοίκηση και την ανομβρία τίτλων την τελευταία δεκαετία και βάλε. Το Κύπελλο του 2022 αποτέλεσε μία ζωντανή όαση στον Παναθηναϊκό, αλλά το χαμένο Πρωτάθλημα από την ΑΕΚ έφερε πάλι την εσωστρέφεια και τη φαγωμάρα.

Όσο υπάρχουν, άλλωστε, πρόθυμα αυτιά να ακούσουν την προπαγάνδα των άλλων αυτό θα συμβαίνει. Εδώ εντοπίζονται φίλαθλοι, ανεξαρτήτως ομαδικής προτίμησης, που πιστεύουν τον χορό εκατομμυρίων γύρω από τον Λιβάι Γκαρσία. Όταν ο παικταράς και Παγκόσμιος Πρωταθλητής Μακ Άλιστερ πήγε στη Λίβερπουλ από την Μπράιτον, μετά την καλύτερη χρονιά της ιστορίας της, με 40 εκατ. και η Μπάγερν συζητά με ομάδες της Σαουδικής Αραβίας για τον Μανέ αντί 32 εκατ. Άβυσσος…

Ναι στην κριτική, όχι στον μηδενισμό

Ψιλά γράμματα αποτελεί τούτο. Αλλά το πράγμα έχει ξεφύγει, Ιούλιο μήνα. Μετά από επτά φιλικά, στα οποία ούτε οι νίκες παίζουν ρόλο, ούτε οι ήττες. Ούτε καν η ομαδική εμφάνιση του Παναθηναϊκού σε καθένα από αυτά. Είδε ο προπονητής όσα ήθελε να τσεκάρει; Γέμισε το μπλοκάκι του με παρατηρήσεις, θετικές και αρνητικές; Αξιολόγησε κάθε παίκτη ξεχωριστά, στο τι μπορεί να κάνει και τι όχι; Στο πότε θα είναι στο ζενίθ της απόδοσής του και πότε όχι; Ε, τότε είναι όλα καλά. Αυτή είναι η χρησιμότητα των φιλικών, τα οποία έχουν να κάνουν με το ξεμούδιασμα των παικτών και συμπεράσματα του προπονητή. Άντε και για να μην μας λείπει η Τριφυλλάρα καλοκαιριάτικα, μέχρι να αρχίσουν τα επίσημα…

Επομένως, είναι πολύ διαφορετική η μανιώδης κριτική, κυριολεκτικά, στα πάντα. Ο μηδενισμός. Ακόμα και το μένος προς την ίδια την ομάδα. Και πολύ διαφορετική η ψύχραιμη ματιά, η καλοπροαίρετη διατύπωση ενστάσεων και οι παρατηρήσεις για το που η ομάδα θέλει ενίσχυση πχ. Οι αγοραίες εκφράσεις, τέλος, εναντίον του προπονητή και παικτών, με χαρακτηρισμούς που δεν θα τους έγραφε ούτε ο μεγαλύτερος εχθρός του Παναθηναϊκού σε βγάζουν από τα ρούχα σου και σε κάνουν να αναρωτηθείς φωναχτά: «Τώρα εγώ με αυτόν που αποκαλεί τον Γιοβάνοβιτς γραία υποστηρίζουμε την ίδια ομάδα;».

Κενά σε άμυνα και επίθεση

Ξεκαθάρισμα, ώστε να είναι κρυστάλλινο για όλους. Θεωρώ πως ο Παναθηναϊκός τη νέα σεζόν και καλύτερος θα είναι, σε σχέση με πέρυσι, και άμεσα ότι άλλα πράγματα θα δούμε με την Ντνίπρο. Δεν αποτελεί μαντεψιά. Πρόκειται για ξεκάθαρη εμπιστοσύνη στον κόουτς Ιβάν και το υλικό. Από την άλλη, δεν γίνεται να μην καταγραφούν ορισμένα ατομικά συμπεράσματα, μετά τα δύο φιλικά της Λεωφόρου με Χάποελ και Ράγιο.

Για μία ακόμα φορά εντός έδρας, ο Παναθηναϊκός δεν βρήκε εύκολο γκολ (1 σε 180 λεπτά). Παράμετρος, η οποία, ειδικά, στα playoffs… βοήθησε στο να χαθεί το Πρωτάθλημα. Ο Αντράζ Σπόραρ βρίσκεται στο επίκεντρο κριτικής, αν και δημιουργεί φάσεις. Η αστοχία του βασικού φορ προβληματίζει δεδομένα, διότι και το ύψος του συμβολαίου και η θεωρητική ποιότητα του αθλητή δημιουργούν απαιτήσεις. Ούτε… κούτσουρο έγινε ο Σλοβένος, ούτε τίποτα. Το ντεφορμάρισμα οφείλεται και σε εξωγενείς παράγοντες, με καμία διάθεση εύρεσης δικαιολογία.

Η όποια σύγκριση με τον Γερεμέγεφ και η προτροπή να παίζει αυτός θυμίζει τις εποχές που δεν έπαιζε ο Γιάρνι για να αγωνίζεται ο Πίτσος… Μια χαρά είναι το παιδί για τρίτο φορ, αλλά αυτή η ξαφνική λατρεία προς το πρόσωπό του και η απαξίωση του Σπόραρ δεν μπορεί να πάρει σάρκα και οστά στο γήπεδο. Μόνο και μόνο το ύψος συμβολαίων τους δεν γίνεται να αιτιολογήσει αντιστροφή ρόλων. Ισορροπία στην ομάδα, δεν λέγαμε πέρυσι;

Από εκεί και πέρα, μία σειρά παικτών είναι αρκετά κουρασμένοι από την προετοιμασία. Αυτό δείχνουν και τούτο χρειάζεται προσοχή ενόψει του πρώτου αγώνα με την Ντνίπρο στη Σλοβακία. Μάγκνουσον, Σένκεφελντ, Πέρεθ, Μπερνάρ, Χουάνκαρ ενδεικτικά, δεν παίζουν στο επίπεδο που μπορούν. Έτσι πέραν του εύκολου γκολ, που δεν υπήρχε άλλωστε, ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει και ένα πρόβλημα από το πουθενά στα μετόπισθεν. Με την ελπίδα πως οι φάσεις που δέχτηκε στα δύο φιλικά εντός υπήρξαν συγκυριακό γεγονός.

Η 11άδα για Ντνίπρο

Σε κανένα από τα επτά φιλικά, για διαφορετικούς λόγους, φυσικά, στο καθένα δεν είδαμε την 11άδα που θα αρχίσει στη Σλοβακία την άλλη εβδομάδα. Προσωπική άποψη τούτο, η οποία μπορεί να βγει, μπορεί και όχι. Ο Μπρινιόλι δεν γίνεται να αφαιρεθεί από το αρχικό σχήμα και με τον Γεντβάι ακόμα ανέτοιμο, δύσκολα θα «σπάσει» το δίδυμο Μάγκνουσον – Σένκεφελντ. Στα πλάγια θα είναι τεράστια έκπληξη αν οι Κώτσιρας και Μλαντένοβιτς δεν είναι βασικοί. Σε σχέση με τους συναγωνιστές τους στη θέση, Βαγιαννίδη και Χουάνκαρ, βρίσκονται πολύ μπροστά.

Η δυάδα Τζούρισιτς – Μπερνάρ μαζί, ίσως, αποτελεί μία ιδέα του Γιοβάνοβιτς εφαρμόσιμη. Ο Σέρβος θα είναι βασικός, ο Πέρεθ επίσης, με τον Βραζιλιάνο να έχει προβάδισμα για αριστερά στα εξτρέμ (στη φυσική του θέση). Σπόραρ εμπρός και Παλάσιος δεξιά δεν αλλάζουν, επομένως αναζητούμε ένα χαφ. Η απόλυτη λογική λέει Κλεϊνχέισλερ, όσο και αν δεν πείθει κάποιους. Με Βιλένα στο 100% δεν θα γινόταν συζήτηση, ωστόσο με την υπάρχουσα κατάσταση ο Ούγγρος φαντάζει φαβορί για βασικός με την Ντνίπρο.

1 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Γκαραγκάνης Blog: Ο Μπερνάρ, ο Τροστ-Εκόνγκ και η υποχρέωση

 

Ο Βραζιλιάνος, στην καλή του έκδοση, είναι απαραίτητος στον Παναθηναϊκό, που χρειάζεται δύο παίκτες σε κάθε θέση.

Ο μεταγραφικός σχεδιασμός αποτελεί μία δυναμική διαδικασία, η οποία δεν μπορεί να κριθεί από μεμονωμένες κινήσεις παρά μόνο όταν ολοκληρωθεί και διαμορφωθεί το νέο ρόστερ. Τούτο δεν ισχύει μόνο για τον Παναθηναϊκό, αλλά για όλες τις ομάδες. Ωστόσο, οι πρώτες κινήσεις του Τριφυλλιού έχουν γίνει και ορισμένα πρώιμα συμπεράσματα βγαίνουν. Σύμφωνα με το δόγμα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, σκοπός είναι όσοι έρχονται να είναι καλύτεροι από όσους φεύγουν.

Στην περίπτωση του Φίλιπ Μλαντένοβιτς δεν χωράει αμφιβολία πως αυτό συμβαίνει. Ας μην πήρε ο Πούχατς τις πρέπουσες ευκαιρίες για να κριθεί, ο Σέρβος έχει παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο και μπορεί να προσφέρει σε όλη την αριστερή πλευρά. Ο Ζέκα αποτελεί μία προσθήκη διαφορετικής φιλοσοφίας. Αν μπορέσει να βγάλει 10-15 ποιοτικά ματς στη σεζόν, μόνο κερδισμένο θα είναι το Τριφύλλι. Ο Ελληνοπορτογάλος έχει ταλαιπωρηθεί πολύ από τραυματισμούς και πρέπει να φανεί σε τι κατάσταση βρίσκεται.

«Καυτή πατάτα» ο Μπερνάρ

Για τον Βραζιλιάνο, η χρονιά δεν άρχισε καλά. Ένας παίκτης που ουδέποτε είχε δώσει το παραμικρό δικαίωμα με τη συμπεριφορά του, ίσως ο πλέον αγαπητός εντός της ομάδας, μία ημέρα πριν την έναρξη της προετοιμασίας να ζητήσει έξτρα άδεια. Αυτό, από μόνο του, δεν είναι κακό, αλλά από τη στιγμή που ο σύλλογος δεν πείστηκε ότι πρόκειται για κάτι σοβαρό, ώστε να αιτιολογεί το αίτημα, υπάρχει θέμα. Ο Μπερνάρ ζήτησε την άδεια, μέσω του εκπροσώπου του, και δεν μπορεί να πει κανείς ότι ήταν εξαφανισμένος κτλ.




Ωστόσο, από τη στιγμή που δεν ήταν στην πρώτη ημέρα προετοιμασίας και είναι ειλημμένη απόφαση να ελεγχθεί πειθαρχικά, όλα παραμένουν ανοικτά για το μέλλον του. Ο διαφαινόμενος ερχομός του Φίλιπ Τζούριτσιτς θα προσθέσει ποιότητα στον Παναθηναϊκό, μόνο αν μείνει ο Μπερνάρ ή αν έρθει ένας άλλος Μπερνάρ. Όχι με απλή αντικατάσταση προσώπου. Τα ματς θα είναι πολλά φέτος και το Τριφύλλι θα πρέπει να έχει, έστω, δύο παίκτες σε κάθε θέση, ώστε να τα βγάλει πέρα.




Αντιληπτή η συζήτηση που γίνεται για το συμβόλαιο του Βραζιλιάνου. Πράγματι, με αυτά τα χρήματα φέρνεις έναν αντίστοιχο παίκτη. Αν, όμως, η λογική είναι Τζούριτσιτς ως αντι-Μπερνάρ, τότε μόνο ως εξοικονόμηση συμβολαίου μοιάζει και τίποτα περισσότερο. Συν τοις άλλοις, αν δεν σου κάνει ο Μπερνάρ βγες στη γύρα και πούλησέ τον. Με αμοιβή ανώτερη των 2 εκατ. ευρώ την επόμενη σεζόν, δικαιολογεί το κασέ του να μπορεί να φέρει μία προσφορά και να μην φύγει, σε καμία περίπτωση, ελεύθερος.

Περί Τροστ-Εκόνγκ

Παίζει πολύ το όνομα του Γουίλιαμ Τροστ-Εκόνγκ για το κέντρο της άμυνας. Πριν χρόνια σπουδαία περίπτωση, με την καριέρα του να είναι σε πτώση. Το 2021/22 στη Γουότφορντ, στο δεύτερο μισό της σεζόν δεν έπαιξε σχεδόν καθόλου (πάγκο ή εξέδρα). Πέρυσι στην Championship άρχισε με κάποια 90λεπτα, αλλά μετά μία από τα ίδια. Στη Σαλερνιτάνα, ως δανεικός, είχε τραυματισμό στο γόνατο, σε ορισμένα παιχνίδια έμεινε πάλι στον πάγκο, με τις μισές συμμετοχές του να είναι κάτω των 35 λεπτών. Γενικά, βγάζει μυικούς τραυματισμούς και δεν έχει σταθερότητα. Ως όνομα σαφέστατα από τον Σάρλια είναι upgrade. Σε όλα τα άλλα, αγωνιστικά κυρίως, υπάρχουν ισχυρές αμφιβολίες.

4 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail
Γκαραγκάνης Blog: H ελεύθερη μετάφραση του “πατάω επί πτωμάτων”

 

O Παναθηναϊκός έχει 17 κρούσματα Covid σε παίκτες και 12 μέλη του staff. Αλλά τι είναι η δημόσια υγεία μπροστά σε μία κούπα;

Αρχικά μία εξήγηση, ώστε να γίνουν αντιληπτά τα παρακάτω. Ήμουν επιφυλακτικός στην αρχή για τη σοβαρότητα της νόσου Covid-19, ειδικά από τη στιγμή που άρχισε ο παγκόσμιος μπουφές εμβολίων. Δεν εμβολιάστηκα από προσωπική επιλογή, προσκομίζοντας τεστ για να πιώ καφέ, τεστ για να φάω έξω, τεστ (μέχρι πριν λίγες εβδομάδες) για να πάω να εργαστώ. Δεν χωρούσε το μυαλό μου πως η θαυμάσια ιατρική επιστήμη, η οποία παλεύει να βρει γιατρειά για ασθένειες ετών, βρήκε ένα εμβόλιο μέσα σε λίγους μήνες για μία τόσο σοβαρή νόσο που σκότωνε ανθρώπους στον πλανήτη.

Αν έπραξα σωστά ή λάθος, ή τι κάναμε όσοι επιλέξαμε τον ίδιο δρόμο, δεν έχει μεγάλη σημασία. Και αν αναλυθεί, θα αποπροσανατολίσει τη συζήτηση. Ταυτόχρονα σεβόμουν τις υγειονομικές επιταγές, φορούσα μάσκα και, ως ελεγχόμενος μία ή και δύο φορές την εβδομάδα (ανάλογα με τον νόμο), γνώριζα αν είμαι «καθαρός» ή όχι. Την πρώτη φορά που νόσησα το έμαθα τυχαία, στο τεστ για τη δουλειά. Τη δεύτερη, πάλι στο τεστ για τη δουλειά, αλλά είχα συμπτώματα. Πέρασα μία ημέρα δύσκολη με πυρετό. Σε αντίθεση με την πρώτη, όπου ήμουν ασυμπτωματικός. Δίχως να είμαι αθλητικός ή κάποιος που ζει μία προσεγμένη καθημερινότητα, τη σκαπούλαρα.

Όμως όλοι οι οργανισμοί δεν είναι ίδιοι. Έβλεπα γύρω μου τις συνέπειες της νόσου στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Όντας αντίθετος με το σκεύασμα που κυκλοφόρησε για κοινή κατανάλωση, ουδέποτε επέτρεψα στον εαυτό μου και τους γύρω μου την υποτίμηση της νόσου. Μία ασθένεια είναι μία ασθένεια. Και αν το πράγμα στραβώσει, τότε αντιλαμβάνεσαι πως με αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να παίζεις. Με το σκληρότερο τρόπο το βίωσα με τον αδελφό μου, ο οποίος πριν ακριβώς δύο μήνες έφυγε από ένα δόντι…

Έγινα ακόμα πιο αυστηρός με τις συνθήκες υγιεινής, όταν έβλεπα το ξέσαλο τριγύρω. Όταν οι Κυβερνήσεις του κόσμου άρχισαν να κατηγοριοποιούν τους εμβολιασμένους σαν Superman και τους ανεμβολίαστους ως εν δυνάμει μελλοθάνατους. Όταν δε το πράγμα άνοιξε τελείως και τα πρωτόκολλα πήγαν περίπατο άρχισα ακόμα περισσότερο να προσέχω. Διότι δεν περνάς εύκολα από εκεί που έχεις τον Χ ή Ψ ακριβοπληρωμένο παρουσιαστή να σου λέει πως θα καθίσεις να φας με την οικογένειά σου ή πως θα αγκαλιάσεις τα παιδιά σου για να μην κολλήσεις, να στο υποβαθμίζει με την ίδια ευκολία. Δυστυχώς αυτή τη λογική του παραλόγου ακολούθησε και ο αθλητισμός. Από την αναβολή του τελικού Κυπέλλου Ολυμπιακός – ΑΕΚ το 2020 για ένα κρούσμα (Λοβέρα), στη μετάθεση 25 ωρών του αγώνα Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός για 29 κρούσματα στους Πράσινους.

Ατομική ευθύνη καπούτ…

Δεν θα μπω σε ιατρικά μονοπάτια, διότι δεν έχω το γνωστικό πεδίο. Στο Παναθηναϊκός – ΑΕΚ, στη Λεωφόρο, η αποστολή της «Ένωσης» ήταν με μάσκες, σε περίοδο που δεν είναι υποχρεωτικές και ενώ δεν είχε ακολουθήσει την ίδια πολιτική προστασίας το προηγούμενο διάστημα. Στο άκουσμα των αγωνιστικών νέων της περί ίωσης (γαστρεντερίτιδα), ενός μη αναπνευστικού ιού δηλαδή, το μυαλό πήγε στον Covid. Όχι μόνο το δικό μου. Όλων των συνομιλητών μου, την ημέρα του αγώνα. Από τη στιγμή, πάντως, που δεν υπάρχει κάποιο πρωτόκολλο, διαγνώσεις δεν μπορούν να γίνουν ούτε από γιατρούς δημοσίως. Παρά μόνο από τους αρμόδιους που κούραραν τους παίκτες με γαστρεντερίτιδα.




Ο Ματίας Αλμέιδα και οι βοηθοί του (δεν αναφέρομαι σε μεταφραστή και υπεύθυνο επικοινωνίας, αλλά σε staff) ήρθαν στην αίθουσα Τύπου, ένα χώρο όχι μεγαλύτερο από 60-70 τμ, με μάσκα. Ο προπονητής της ΑΕΚ την έβγαλε για να μιλήσει, οι δύο συνεργάτες του όχι. Ο πάγκος της «Ένωσης» φορούσε μάσκα και σε ανοικτό χώρο την ώρα του αγώνα. Το τι έγινε, το πως αντιμετώπισαν τις ιώσεις, το αν ρίσκαραν κτλ είναι γεγονότα που τα γνωρίζουν οι ίδιοι. Και ειλικρινώς δεν έχω γνώμη. Γεγονότα καταγράφω. Τρεις ημέρες μετά το παιχνίδι, ο Παναθηναϊκός (διενεργεί ελέγχους σε καθημερινή βάση, προστατεύοντας τους παίκτες του, το προσωπικό και τη δημόσια υγεία) άρχισε να έχει ενδείξεις για κρούσματα.




Την περασμένη Παρασκευή άρχισαν αυτά, επισήμως με μοριακά τεστ, να προκύπτουν. Οι δρόμοι ήταν δύο. Το βουλώνουμε και πάμε και παίζουμε με τον Ολυμπιακό. Ρισκάροντας την υγεία των νοσούντων, αυτών που γλίτωσαν και δεν κόλλησαν και των αντιπάλων μας. Ο άλλος ήταν η δημοσιοποίηση του προβλήματος και το εύλογο αίτημα αναβολής του αγώνα. Όχι μετάθεσης κατά μία ημέρα. Αναβολή κανονική, μέχρι όλα να είναι καλά. Ίσως πιο ευαισθητοποιημένος υπήρξε ο Παναθηναϊκός στη διαχείριση της κατάστασης, από την υπόθεση Γκάνεα. Που ταλαιπωρεί ακόμα τον αθλητή του Τριφυλλιού… Δεν ξέρω, υποθέτω.

Όμως και άλλες ομάδες είχαν και έχουν αντίστοιχα περιστατικά. Ο ΠΑΟΚ τον Νάρεϊ. Η ΑΕΚ στο μπάσκετ τον Μπράιαν Ανγκόλα, όχι μακριά στον χρόνο αλλά τον Ιανουάριο του 2021. Στο εξωτερικό δε τα παραδείγματα αθλητών δεκάδες, μην πω εκατοντάδες σε όλα τα σπορ παγκοσμίως. Η επιλογή ανάμεσα στο νόμιμο και το ηθικό θα μπορούσε να είναι δύσκολη. Ο Παναθηναϊκός άφησε στην άκρη το ελεγχόμενα νόμιμο (αν έβαζε να παίξουν οι ασυμπτωματικοί δεν θα το μάθαινε κανείς και θα ήταν νομότυπος βάσει ανύπαρκτου πρωτοκόλλου) και επέλεξε το ηθικό. Να τους προστατεύσει, να προστατεύσει αντιπάλους και όσους θα έρχονταν σε επαφή με τα κρούσματα. Τη δημόσια υγεία, δηλαδή.




Όταν κάνεις τα πάντα για μία κούπα

Εκτός συζήτησης θα μείνουν τα ευτράπελα της φετινής Super League. Μεζούρες και μετρήσεις σε επιφάνεια χόρτου. Μεθυσμένοι Πολωνοί διαιτητές από δημοσιεύματα, που έφεραν Έλληνες και όλα αυτά τα θαυμάσια, τα οποία ζούμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Για να μιλάμε, όμως, για αυτό πρέπει να είμαστε καλά στην υγεία μας και κυρίως οι αθλητές για να μπουν να διεκδικήσουν τους κόπους μίας χρονιάς. Και να ευχαριστήσουν τον κόσμο των ομάδων τους. Το pattern συμπεριφοράς της ΑΕΚ στην ίωση που πέρασαν οι παίκτες της, ας κριθεί από τον δικό της λαό. Που δεν βάζει επάνω από όλα τον τίτλο. Που δεν πατάει επί πτωμάτων. Που για να πιει καφέ, όπως εγώ, έδινε τεστ ή εμβόλιο (όπως ζητούσαν κάποια μαγαζιά) μέχρι πριν λίγους μήνες.

Το αντίστοιχο μοτίβο αντιμετώπισης του Παναθηναϊκού μπορεί να κριθεί επίσης. Έστω ως υπερβολικό, αλλά ηθικά κομπλέ. Όπως και του Προέδρου της Λίγκας, Βαγγέλη Μαρινάκη, που όταν νόσησε από Covid τον Μάρτιο του 2020 είχε κάνει ανάρτηση πως λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Και τώρα αποφάσισε delay 25 ωρών, με 29 κρούσματα στη μία εκ των δύο ομάδων του αγώνα όπου και η δική του ομάδα θα μετάσχει. Μέχρι τώρα στην Ελλάδα έχουμε δει, ειδικά στην μπάλα, το μαύρο να γίνεται άσπρο. Αδικίες, αλλοιώσεις, διορισμούς Πρωταθλητών. Το αν ο Κατσουράνης, όμως, είναι… οφσάιντ αποτελεί ζήτημα ήσσονος σημασίας εμπρός στη μία πιθανότητα στο εκατομμύριο ένας αθλητής να έχει την παραμικρή επιπλοκή από τη νόσο. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό ας αρκεστεί στο… χάρτινο κουβαδάκι του και ας πάει σε άλλη παραλία.

5 FacebookTwitterLinkedinWhatsappEmail