Στο χώρο του αθλητισμού υπάρχουν πολλές όμορφες και ξεχωριστές ιστορίες. Αρκετές από αυτές μένουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, γιατί οι πρωταγωνιστές δεν κινούνται με στόχο την δημόσια αναγνώριση, αλλά την ανιδιοτελή τους αγάπη γι’ αυτό που κάνουν. Η ιστορία της Σοφίας Παρμαξή είναι μια από αυτές που δεν συναντάς… συχνά στο χώρο του ελληνικού αθλητισμού. Και το “Τ” βγάζει από την αφάνεια την συγκινητική προσπάθεια της παίκτριας της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου του Παναθηναϊκού. Γιατί πολύ απλά το αξίζει!
Το καλοκαίρι του 2021, επανασυστάθηκε η γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου του Τριφυλλιού και ένα από τα πρώτα μέλη της ήταν η Σοφία Παρμαξή. Τίποτα το περίεργο. Άλλωστε πρόκειται για μια ποδοσφαιρίστρια με θητεία στη “Γαλανόλευκη”, αλλά και πορεία στο χώρο του γυναικείου ποδοσφαίρου – μεταξύ άλλων – με την Αίγινα και την Αγία Παρασκευή.
Παρούσα στους αγώνες και σε ορισμένες προπονήσεις (όποτε το επέτρεπαν οι επαγγελματικές της υποχρεώσεις), η Παρμαξή πορεύτηκε μαζί με το Τριφύλλι στα πρώτα του βήματα στις εθνικές κατηγορίες. Μόνο που η περίπτωση της 28χρονης αθλήτριας έχει μια ιδιαιτερότητα. Γιατί μένει μόνιμα τα τελευταία δύο χρόνια στη… Σάμο και έκανε το δρομολόγιο “Αρίσταρχος ο Σάμιος” – “Ελευθέριος Βενιζέλος” σαν να έπαιρνε το τρόλεϊ για τη διαδρομή Παγκράτι – Κολιάτσου!
Ναι, καλά το καταλάβατε. Η Παρμαξή ερχόταν στην Αθήνα από τη Σάμο για προπονήσεις και αγώνες και φυσικά επέστρεψε στη βάση της, στο νησί του ανατολικού Αιγαίου, μετά τις υποχρεώσεις της με τον Παναθηναϊκό. Σάμος – Αθήνα – Σάμος έγιναν… ρουτίνα για την Παρμαξή, η οποία έκανε αυτή τη μεγάλη διαδρομή και χιλιάδες χιλιόμετρα, μόνο και μόνο για την αγάπη που έχει για το ποδόσφαιρο. Για το χόμπι της. Για την λατρεία της.
Υπήρξαν και στιγμές, όταν τα οικονομικά της δεν το επέτρεπαν, που η Παρμαξή ερχόταν στην Αθήνα με το πλοίο. Ένα ταξίδι 36 ωρών – και βάλε – για να παίξει ποδόσφαιρο. Αυτό και αν είναι αξιοθαύμαστο! Και θέλετε να μάθετε και κάτι άλλο; Η Παρμαξή, όπως η ίδια με πληροφόρησε γιατί δεν έχω τόσο… βαθιές γνώσεις για το γυναικείο ποδόσφαιρο, δεν είναι η μοναδική αθλήτρια που κάνει αυτή τη “θυσία” (ίσως θα έπρεπε να βγουν τα εισαγωγικά).
Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις παικτριών που μένουν σε μακρινές πόλεις σε σχέση με τις έδρες των ομάδων τους και διανύουν κάθε εβδομάδα εκατοντάδες χιλιόμετρα, απλά γιατί δεν μπορούν να αποχωριστούν την “καψούρα” τους. Τη “στρογγυλή θεά”.
Σημείωση και μάλιστα απαραίτητη. Το γυναικείο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι ερασιτεχνικό και πέρα από την Α κατηγορία και κάποιες περιπτώσεις ομάδων με δυνατές βάσεις (όπως είναι ο Παναθηναϊκός), οι αθλήτριες δεν πληρώνονται από τις ομάδες τους και απλά παίζουν για τη χαρά του παιχνιδιού. Ίσως κάποιοι σύλλογοι δώσουν στις παίκτριες τα οδοιπορικά, όμως αυτές οι περιπτώσεις είναι οι εξαιρέσεις και όχι ο… κανόνας.
Αυτή κύριοι και κυρίες είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ για το ποδόσφαιρο. Υποκλινόμαστε με σεβασμό σε αυτά τα κορίτσια, γιατί έχουν μέσα τους μια “φλόγα” που έμοιαζε να είχε σβήσει πριν από πολλά χρόνια…
