Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία είχε ο Παναθηναϊκός να κάνει επανεκκίνηση στο πρωτάθλημα και την κλώτσησε. Και ηρεμία θα είχε το 15μερο και χρόνο να δουλέψει ο κόουτς και βαθμολογική ανάσα θα έπαιρναν οι «πράσινοι» αλλά…
Τις αδυναμίες τις είδαμε όλοι… Έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης κατά διαστήματα που για 3ο σερί ματς στοίχησαν! Έστω και με αυτό το 1-0. Και μετά έλλειψη παραγωγικότητας… Ένα γκολ σε 3 ματς επίσης, μικρή συγκομιδή για Πανάθα!
Το γεγονός ότι από το 25 βρέθηκε να κυνηγάει το «Τριφύλλι» δεν το βοήθησε. Η πίεση αυξήθηκε και σε τέτοιες περιπτώσεις δεν έχεις καθαρό μυαλό. Φάνηκε στη φάση του Αιτόρ. Όμως γενικά ούτε η μεσαία γραμμή τράβηξε, η αμυντική συμπεριφορά ήταν διττή, ανά ημίχρονο συνολικά. Η επίθεση με τον βαρύ Καρλίτος – κινήθηκε σε ρηχά νερά – και πάλι δεν υπήρχε παραγωγή φάσεων. Ναι το δοκάρι του Μακέντα ήταν ατυχία, Όμως όταν δεν παράγει αρκετά η ομάδα μειώνει τις πιθανότητες σε λιγότερες φάσεις να σκοράρει.
Σας άφησα για το φινάλε, τρία ιδιαίτερα σημαντικά κομμάτια. Πρώτον τις μεταγραφές… Η ομάδα αν και δεν είχε τους «Βίγια» – Αγιούμπ δείχνει πως χρειάζεται box to box εδώ και τώρα και μάλιστα πιο ποιοτικό, όχι συμπλήρωμα. Ο ανταγωνισμός έχει ανεβεί και ήδη έχει χαθεί έδαφος.
Δεύτερον στο ματς ξεχώρισαν Μακέντα – Χατζηγιοβάνης. Δηλαδή οι παλιοί! Άρα μοιραία πρέπει να μπουν στο κόλπο οι νέες μεταγραφές, ώστε να αλλάξει επίπεδο η ομάδα. Και τρίτον… Είναι νόμος στο ποδόσφαιρο πως ενίοτε καλοί παίκτες τύπου Αιτόρ ή του Τάσου που έχουν ντρίπλα, παίζουν με ανάποδο πόδι για να έχουν περισσότερες επιλογές στα φτερά και τον άξονα… Δεν είδαμε τέτοιες ορθολογικές αλλαγές στο ματς. Αποτέλεσμα; Ο Παναθηναϊκός ήταν ένας Αετός. Και χάριν λογοπαίγνιου, ένας Αετό(ρ)ς χωρίς φτερά…
ΥΓ: Ο Πογιάτος εμμένει στο 4-3-3. Έχω την πεποίθηση μετά από φιλικά και επίσημα, ότι η ομάδα δύσκολα μπορεί να το υποστηρίξει. Και επίσης στα τρία παιχνίδια οι αλλαγές έγιναν σχετικά αργά. Ζαγαρίτης, Ιωαννίδης, Μακέντα για παράδειγμα. Ο Ιταλός όμως έδωσε άλλον αέρα ξεκάθαρα και σε αυτό τον τομέα οι «πράσινοι» πρέπει να το κοιτάξουν…
